Ποτε ;
Η σκηνη διαδραματιστηκε οπως στον Πυργο της Σουηδιας.
Με πολλες κινησεις κενες... Με πολλες εικονες αδειες...
Με το νυχτικο της εβγαινε τη νυχτα...
Στον κινηματογρ'αφο ηταν αγνωστος ο εραστης της...
Ηταν ενας παραλογος αντρας στο μεταμεσονυκτιο.
Ολα κρατουν ακομα την ασυναρτησια τους...
Αντανακλασεις σκοτεινου αντρα ησουνα στην νυχτερινη
επισκεψη σου. Στο κολλιε μου ειδες εναν κακο αντιπαλο.
Στον κλιπ του σκαλωσες το δαχτυλο σου.
( Γιατι ; σου ειπα... Θα κοπη το φιλμ, αν με πνιξης... )
Εχω μια διψα για τη ζωη και μια στεγνη γλωσσα
τη μερα κρυμμενη στα νευρα μου και στο μυαλο μου
τη νυχτα... Και το ποιημα θα ειναι ασυναρτητο
σαν τη συναντηση μας...
Αυτη που εγινε δεν ηταν αρκετη. Ηταν μονο στον υπνο.
Σημερα-αυριο θα μ' επισκεφτης παλι, μ' ενα αλλο κολλιε,
με τα μαλλια σου χρυσα... ( Τα δικα μου μαλλια θα ειναι
κομμενα λευκα στις ακρες της φωτογραφιας... )
... Οπως στον Πυργο της Σουηδιας θα ερθης. Οπως ειναι και τωρα μεσανυχτα
και στον τρισδιαστατο διαδρομο βγαινουν
τα φασματα μας.
Ειναι μονοδιαστατα νυφικα.
Ειναι γυμνα.. - ποτε θα ερθης ;..
