Η ξενιτια κι' ο χωρισμος, ο πονος κι η γιαγαπη
τα τεσσερα ζυγιζουνταν σε μια χρυση παλαντζα,
ποιο ειναι το βαρυτερο ν-απ' ολα τα γκιντ'ερια'
βαρυτερ' ειν' η ξενιτια, βαρυτερ' ειν' τα ξενα,
τι ταξιδευουν τα παιδια κι' αλησμονουν τις μανες
χωριζει και τ' αντρο'υ'να τα πολυαγαπημενα'
στον τοπο που χωριζουνται χορταρι δε φυτρωνει,
κι' αν ξεφυτρωσει κι' αν θα βγει, καμενο, ζ' ιουρασμενο.
( Κονιτσα )
Ο θανατος κ' η ξενιτια, η φτωχεια κ' η ορφανια
τα τεσσερα ζυγιστηκαν σ' ενα βαρυ στατ'ερι'
βαρυτερη ειν' η ξενιτια, η πιο βαρεια απ' ολα,
ν-εμενα να ρωτησετε.
( Ναυπακτος )
(απο : " το δημοτικο τραγουδι της ξενιτιας ", επιμελεια G. Saumier, γαλλος ελληνιστης, καθηγητης Α.Π.Θ., εκδ. "ερμης", αθηνα - 1983, σελ. 210-211)
