Διαλογος αναμεσα σε μενα και σε μενα
Σου ειπα : - Λυγισα !..
Κ' ειπες : - Μη θλιβεσαι...
Απογοητευσου ησυχα...
Ηρεμα δεξου να κοιτας
σταματημενο το ρολογι.
Λογικα απελπισου
πως δεν ειναι ξεκουρδιστο,
οτι ετσι δουλευει ο δικος σου ο χρονος...
Κι αν αιφνης τυχη
να σαλεψει καποιος λεπτοδεικτης,
μη ριψοκινδυνεψης να χαρης'
η κινηση αυτη δε θαναι χρονος'
θαναι καποιων ελπιδων ψευδορκιες...
για ενα μηπως τ' ανοιξες -
κι αυτοξεχασου ευχαρις.
Ο,τ' ειχες να πης,
για τα φθινοπωρα τα κυκνεια,
τις μνημες υδρορρ'οες των ερωτων,
την αλληλοκτονια των ωρων,
των αγαλματων τη φερεγγυοτητα
- ο,τ' ειχες να πης
γι' ανθρωπους που σιγα-σιγα λυγιζουν,
το ειπες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου