Η ΜΟΙΡΑ ΜΑΣ
Ποσοι μας αγνοουν, Θεε μου,
απο τα μακρυνα τ' αστερια σου
μεχρι τον ενοικο του πλα'ι'νου σπιτιου...
Ποσοι δεν ξερουν πως τους αγαπουμε
ποσοι δεν ξερουνε πως χτιζουμε γι' αυτους
για τα παιδια τους
για τα εγγονια τους
ποσοι δεν ξερουνε την αυταπαρνηση μας
τη μοναξια μας
ποσοι κοιμουνται διχως να μας πουν καληνυχτα
οταν γι' αυτους ξενυχτουμε σ' ενα τραπεζι με μια λαμπα
ποσοι δεν νιωθουνε το χαδι μας σαν τους τυλιγει
ποσοι θαρρουν πως ειμαστε φαντασματα, βρυκολακες
οταν μπροστα στη ρεμβη τους περνουμε ως ισκιοι
ποσοι δεν μας υποψιαζονται καθολου
ποσοι δεν μας προσεχουν
ποσοι δεν μας ακουνε ν' αλλαλαζουμε στην ερημο
ποσοι στο δρομο μας προσπερνουν ανιδεοι
μη ξεροντας πως ειμαστε η ψιχα της καρδιας τους
ποσοι, Θεε μου, μας περιγελουν
που περπατουμε αναλαφροι κι' αφηρημενοι
ποσοι ξαφνιαζονται
ποσοι ακομα και τρομαζουν
γιατι περνωντας τους χαμογελουμε...
Ολοκληρη η Ιστορια...
Ολοκληρη η Ιστορια της Γης,
απο τους πυρολατρες ως τους αστροναυτες,
οστεοφυλακιο απο βιαιους θανατους -
μια συγκρουση μεχρις εσχατων
με νικητη το κτηνος και το χαλυβα !..
(Κ' εγω να μη μπορω
ουτε και με το θρηνο μου
να μεταπεισω τετοια μοιρα !..)
