ΒΟΚΚΑΚΙΟΣ

^
(rizzoli editore / milano 1950)

- Καμμια δεν κλαιει απαρηγορητα,

καμμια δεν ποναει σαν εμενα,

ματαια στεναζω, χαμενε μου ερωτα.

- Εκεινος που κινα τον ουρανο και τ' αστρα,

μ' εκανε για ευχαριστηση του

ωραια, θελκτικη, κομψη και ξελογιαστρα,

για να δωση στην απεικονιση του

σε καθε μεγα πνευμα κατω απ' τ' αστρα,

την ομορφια που υπαρχει στην υπαρξη του,

καθως και την ατελεια των θνητων

που δεν με καλογνωριζουν,

δεν με καλοδεχονται και με περιφρονουν.

- Παει πια εκεινος που μ' ειχε αγαπησει,

κι ολος χαρα, παιδουλα, στην αγκαλια

και στις σκεψεις του κλεισει,

και απ' τα ματια του ολος φωτια

τον καιρο που δεν ειχε κερδισει

ολον τον ξοδεψε εχοντας με αγκαλια,

κι εγω, ευγενικια, τον εκανα αξιο μου,

αλλα τωρα τον εχασα, ω συμφορα μου !

μονον εγω, αλλοι δεν τον θρηνουν.

- Ηρθε αργοτερα ενας νεος

περηφανος, αλαζονικος,

ευγενικος μαζι και γενναιος,

με κανει δικη του, κι απο λαθος αυτος

εγινε ζηλιαρης σπουδαιος'

για μενα, τη δυστυχη, τωρα ειναι χαμος

ξεροντας την αληθεια, πως ηρθα

για χαρα των πολλων, εγινα μονο δικη του,

κι οι πολλοι με ποθουν.

- Καταραμενη μοιρα, μακρια μου να ησουν,

οταν, για ν' αλλαξω τη φορεσια,

ειπα το ναι' ομορφη στα μαυρα ημουν

κι ευτυχισμενη, ενω ποτε πια

σαν πρωτα δεν θα με τιμησουν

και τωρα κανω ζωη κακια.

Ω, θλιβερη γαμηλια τελετη,

καλλιο να 'χα πεθανει

πριν στα δεσμα σου με δουν !

- Ω, λατρευτε μου εραστη, πρωτη αγαπη,

που μ' εκανες την πιο ευτυχσμενη νεα,

και τωρα βρισκεσαι στου ουρανου τα πλατη

μπροστα στο Δημιουργο μοιραια,

ω ! λυπησου με, δεν γινεται, αγαπη,

γι' αλλον να σε ξεχασω, βια'ια.

Κανε να νιωσω πως η φωτια

που σε πυρωνε για με καιει παντα,

κανε στον ουρανο οι ψυχες μας να ενωθουν.

Εδω τελειωσε η Λωρετα το τραγουδι της, που ολοι με προσοχη το παρακολουθησαν, αλλα διαφορετικα μερικοι το καταλαβαν. Αλλοι το επαιρναν "α λα μιλανεζε", απο πρακτικη αποψη, και ελεγαν πως ηταν προτιμοτερο ενα παχυ γουρουνι μπροστα σε καποιον παρα μια ομορφη κοπελα μακρια του, αλλοι προβαλαν ανωτερες, καλυτερες και πιο αληθινες αποψεις, αλλα

δεν μας πεφτει λογος μ' αυτες ν' ασχοληθουμε εδω. [... ].

( ετσι τελειωνει η τριτη* μερα του Δεκαημερου. απο : "ΤΟ ΔΕΚΑΗΜΕΡΟ" του ΒΟΚΚΑΚΙΟΥ, τομ. 2ος, 3η μερα, κεφ. 10, μτφ. ΝΙΚΟΣ ΣΑΡΛΗΣ, εκδ. "ΠΑΠΥΡΟΣ" - τα κλασσικα, αθηνα, σελ. 63-64 )

* περιληψη της, 3ης μερας - κεφ. 10 :

" Η ΠΑΙΔΟΥΛΑ ΑΛΙΜΠΕΧ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΡΗΜΙΤΙΣΣΑ, ΚΑΙ Ο ΜΟΝΑΧΟΣ ΡΟΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΠΩΣ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ. ΕΠΕΙΤΑ ΦΕΥΓΕΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΠΑΝΤΡΕΥΕΤΑΙ ΤΟΝ ΝΕΕΡΜΠΑΛ."

...αφιερωνεται σ' ολες τις παντρεμενες με ζηλοτυπο αντρα,

λογω της πρωτης, εαρινης Πανσεληνου

κατα τη νυχτα που μας ερχεται (8 / 3 / '12) .