ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ

Επειδή σε λίγες μέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος από τότε που μας είπες το στερνό αντίο:

^^^

Κ Λ Ι Κ στην φωτό !

Κι... > ΕΔ Ω < ... !

Κι εγώ Βασιλάκη (γιατί Βασιλάκη θα σε λέω πάντα και Βασιλάκη θα σε φωνάξω όταν... ξανασυναντηθούμε)... εγώ τι άλλο να προσθέσω για σένα;

Συγχώρα με που δεν μπόρεσα να σου δώσω το στερνό φιλί, αλλά εκείνη τη περίοδο πέρναγα μια από τις δυσκολότερες στιγμές της ζωής μου κι αισθανόμουν οτι δεν θα με βαστήξουν τα πόδια μου να έρθω να σ' αποχαιρετήσω στην αναχώρησή σου για το τελευταίο σου ταξιδι.

Επίτρεψέ μου, όμως, σήμερα, να θυμηθώ μερικές απο τις στιγμές που ζήσαμε μαζί, απο παιδιά 12χρονα, στο Ν. Χαλάνδρι, στην Επιδαύρου, είτε οι δυό μας είτε με τους άλλους της παρέας. 
Τον Νίκο Παναγιωτόπουλο, τον Σταύρο Χασάπη, τον Σπύρο Κουρή, τον Στέφανο Ροζάνη και κάποιους άλλους.

Να θυμηθώ το βράδυ που οι μανάδες μας, επειδή θα ξενυχτούσαν μοιρολογώντας τον παππού μου, μας είπαν να πάμε να κοιμηθούμε στο δικό σας σπίτι, κι εμείς, αντί να κοιμηθούμε, ξενυχτήσαμε τραγουδώντας... σαν τον τρελλό του Χατζή που, βέβαια, δεν είχε κυκλοφορήσει ακόμα;
Να θυμηθώ ένα βράδυ Μεγάλης Εβδομάδας που, μαζί με την υπόλοιπη παρέα, αντί να πάμε στην εκκλησία, όπως είχαμε όλοι πει στα σπίτια μας, γυρίζαμε στα σκοτεινά δρομάκια του Π. Χαλανδρίου κάνοντας τις ζαβολιές μας, μας βούτηξαν δυό χωροφύλακες με πολιτικά και μάς πήγαν στο τμήμα για εξακρίβωση στοιχείων αφού κανείς μας δεν είχε ακόμη βγάλει αστυν. ταυτότητα;
Να θυμηθώ τις επισκέψεις μας στο αστεροσκοπείο της Πεντέλης, όπου ο πατέρας του Σταύρου μας έβαζε έναν-έναν στο τηλεσκόπιο και μας μάθαινε να διακρίνουμε τα άστρα και τις κινήσεις τους;
Η μήπως να θυμηθώ τα φίλμς - τα περισσότερα ακατάλληλα... για την ηλικία μας - που είχαμε δει μαζί με τον Νίκο που από τότε επέλεξε ότι του ταίριαζε το επάγγελμα του σκηνοθέτη κινηματογράφου κι ο Σταύρος εκείνο του οπερατέρ;
Να θυμηθώ τις συναντήσεις στο βιβλιοπωλείο του Ευριπίδη πρώτα και, μετά στο "Κοραής" από τότε που πρωτάνοιξε στο κέντρο του Χαλανδρίου; Και τις συζητήσεις κι ανταλλαγές απόψεων, τους έντονους διαλόγους και διαξιφισμούς μεταξύ των προβληματισμένων νέων της περιοχής, σε μιά εποχή που τα πάντα αλλαζαν στην Ελλάδα με ραγδαίο ρυθμό;

Να θυμηθώ μετά, την περίοδο της Δικτατορίας;

Να θυμηθώ, στη συνέχεια, την Κυδαθηναίων και τον ¨Εκηβόλο", τα απλά τεύχη του και τα αφιερώματά του; Ιδιαίτερα το αφιέρωμα στον Παλαμά, όπου δημοσιεύτηκε, για πρώτη φορά, το πρώτο ποίημα του Μεγάλου Ποιητή μας;
Να απαριθμήσω τα βιβλία που μου χάρισες, του "Ροδακιού", κάθε φορά που σε επισκεπτόμουν στην Απόλλωνος, και τις αφιερώσεις σου, μέχρι την ημέρα που για τελευταία φορά σε επισκέφτηκα να μάθω για μιά ποιητική συλλογή που σου είχα αφήσει - την οποία είχες βρεί πολύ ενδιαφέρουσα! - και δεν μπόρεσα να σε δω γιατί, ξενυχτισμένος απο τους πόνους, κοιμόσουν;

Και τότε θορυβημένος, μίλησα με την Τζούλια και κατάλαβα οτι κατι σοβαρό συμβαίνει με την υγεία σου. Κι αυτό τρείς περίπου μήνες πριν το μοιραίο.

Εγώ τι να χαρίσω, τώρα, σε σένα;
Θα σου θυμίσω μια μέρα από τα παιδικάτα μας. Θα σου θυμίσω την ημέρα που ακούσαμε στο ραδιόφωνο για πρώτη φορά το "Χάρτινο το Φεγγαράκι"! Και, τόσο μας άρεσε που την άλλη μέρα πήγαμε στο mambo, το δισκάδικο Παν/μιου και Πατησίων, κι όχι μόνο το 45αρι αυτό είχε εξαντληθεί αλλά κι όποιο άλλο ζητήσαμε του Χατζηδάκι! Και τη στιγμή που εκφράσαμε την απογοήτευσή μας στον πωλητή, μια πολύ όμορφη νέα που βρισκόταν στο μαγαζί, κατά σύμπτωση, γυρίζει και μας λέει:
- Παιδιά, μόνο δίσκους της Νανάς ζητήσατε! Πάρτε και κανέναν δικό μου, η Τζένη Βάνου είμαι.

Ε, λοιπόν - επειδή στις χαρές εμείς κλαίγαμε και στις λύπες γελούσαμε - να τι σου χαρίζω εγώ:

http://www.youtube.com/watch?v=-nQOpGoz4Tc



Βασιλάκη,

ΑΙΩΝΙΑ ΝΑΝΑΙ Η ΜΝΗΜΗ ΣΟΥ