του Φώτη Κόντογλου
Εικόν' αχειροποίητη...
Εικόν' αχειροποίητη, που στην καρδιά μου σ' είχα,
κ' είχα για μόνο φυλαχτό μιά της κορφής σου τρίχα !
Ονείρατα στον ύπνο μου μαυροφτερουγιασμένα
σαν περιστέρι στη σπηλιά μ' ετάραξαν για σένα.
Κίνδυνο, μαύρο σύγνεφο, οι μάγισσες μου λένε'
τ' αηδόνια αυτά που κελαδούν μου φαίνονται να κλαίνε.
Να σε χαρή κ' η άνοιξη μαζί με τα λουλούδια,
οπούναι σαν αμέτρητα ζωγραφιστά τραγούδια.
Συ στο σκολειό δεν έμαθες να γράφης ραβασάκια'
στα χείλη σου τα ρόδινα πού τάβρες τα φαρμάκια ;
Στα μάτια τα ψιχαλιστά, πόχει ο έρωτας καρτέρι,
πόσο μεθύσι μέθυσα ένας θεός το ξέρει.
Τα μάτια τα ψιχαλιστά γύρνα σ' εμέ, πουλί μου,
αγάπη μου περήφανη, αγάπη διαλεχτή μου !
Κι αυτό το μορφοδούλικο, το τιμημένο χέρι,
αν έσφιξε ή τόσφιξαν ένας θεός το ξέρει...
Τη χάρη σου τη σπλαχνική μη μ΄αρνηστής, πουλί μου,
αγάπη μου αιώνια, αγάπη μου υστερνή μου !..
( του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ, από Ανθολογία της Νεοελληνικής Γραμματείας - Η Ποίηση των Ρένου Ηρακλή & Στάντη Αποστολίδη, αθήνα 1983, τ. Β' - σ. 969 )
σημ. του blogger :
Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ήταν αριστούχος απόφοιτος του Βαρβακείου, του έτους 1874.
Ευσταθίου εξ Ιωαννίνων (1638)
του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου ( EL GRECO)
Αγνώστου (16ος αιών - Μόσχα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου