ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ
Είναι για σένα που αγαπώ το φως
Τους ανθρώπους τα δέντρα που σου μοιάζουν
Ό,τι σαλεύει κι ό,τι πνέει
Το κύμα που μοιράζεται την απλωσιά σου
Και το νερό που τραγουδάει τον έρωτα
Είναι για σένα κ' είσαι συ
Που περπατείς μες σ' όλους τους καθρέφτες
Στο κάθε τι στα πράγματα
Τα γκαρδιακά μου αδέρφια
Και το τραπέζι αυτό το τρυφερό που βλέπει
Τα χέρια σου στον ύπνο του σα δυό φτερά
Και το τραπέζι αυτό το τρυφερό που ακούει
Τη μυστική σου ηχώ μες στην πυκνή σιωπή του
Είναι η καρδιά μου που σε στηρίζει σα μιά σημαία
Είναι η καρδιά μου που σε δέχεται σαν ουρανό
(από : ΘΕΜΕΛΗ ΓΙΩΡΓΟΥ Ποιήματα Ι, ενότητα Άνθρωποι και πουλιά, εκδ. ΙΑΝΟΣ - θεσσαλονίκη 1986 / σ. 26)
* * * * *
του Παναγ. Τέτση
(μεταξοτυπία / δοκίμιο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου