VERDI

Καληνύχτα

Ο "Ριγκολέτος" είναι η όπερα που έκανε το Ροσσίνι να δηλώσει πως' "Σ' αυτή τη μουσική αναγνωρίζω επί τέλους τη μεγαλοφυία του Βέρντι". Και είναι αληθινά ο πρώτος καρπός της ωριμότητας του συνθέτη. Σ' αυτήν αναδείχνεται ο Βέρντι μονομιάς όχι μόνο μεγάλος μελωδιστής αλλά και μεγάλος μεταρρυθμιστής, μολονότι δε μας είναι εύκολο να εκτιμήσουμε ως ποιό σημείο έφτανε η αντίδρασή του στη συμβατικότητα. Ένα είναι βέβαιο, πως ο "Ριγκολέτος" είναι ένα αριστούργημα με τον έντονο χαραχτηρισμό των προσώπων, τις δραματικές αντιθέσεις, τον πλούτο της μελωδίας, το περίφημο κουαρτέτο στην τελευταία πράξη, την πρωτοτυπία για την εποχή της στην ενορχήστρωση. Ο Βέρντι, αυστηρός στην αυτοκριτική του, λογάριαζε πάντα το "Ριγκολέτο" την καλύτερή του όπερα.

Κι' όμως τόσες περιπέτειες είχε με τη λογοκρισία, που αναγκάστηκαν να γίνουν  πολλές μεταβολές, ν΄αλλάξει ο τίτλος του έργου του Ουγκώ "Ο Βασιλιάς διασκεδάζει" και να γίνει "Ριγκολέτος" και ένα σωρό άλλα. Ο Βέρντι ήταν έξω φρενών όπως έγραφε σ' ένα φίλο του γλύπτη : "Τι θα λέγατε αν σας έβαζαν  μιά μαύρη προσωπίδα απάνω στη μύτη ενός από τα ωραιότερα αγάλματά σας;". Η επιτυχία ως τόσο ήταν καταπληχτική όταν πρωτοπαίχτηκε στη Βενετία στο 1851. Το κοινό ξετρελλάθηκε, ο τύπος ολόκληρος έπλεκε διθυράμβους. Μόλις τέλειωσε η παράσταση, όλος ο κόσμος τραγουδούσε την άρια του τενόρου "La donna e mobile".


(Το πιό πάνω απόσπασμα από : "Νέα Εστία", τόμος 49, τεύχος 566, 1η Φεβρ. 1951 / αφιέρωμα : VERDI πενήντα χρόνια από τον θάνατό του 27 Ιανουαρίου 1901 / σ. 156, υπογράφει η ΑΥΡΑ Σ. ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ)

ΧαΡα