η ανάρτηση αφιερώνεται σε όσους...
^^^^
Κ Λ Ι Κ στην φωτό
" Από δύο περίπου αιώνες, ως γνωστό, άρχισε το παραγνωρισμένο και αδικημένο Βυζάντιο να προσελκύει την προσοχή των ερευνητών, η οποία τώρα όλο και περισσότερο εκδηλώνεται απαλλαγμένη από προκαταλήψεις, από προσχηματισμένες καταδικαστικές γνώμες. Έτσι σιγά σιγά αποκαλύφθηκε με την έρευνα ο μεγάλος και πολύπτυχος πολιτισμός του Βυζαντίου, με τις πραγματικές αξίες του, τα μεγάλα επιτεύγματά του, και τα τρωτά του. Εμελέτησαν πρώτα την πολιτική ιστορία, ακολούθησαν έπειτα εκδόσεις πολλών από τα χειρόγραφα, που άφθονα υπάρχουν ανέκδοτα ακόμη σε όλες σχεδόν τις μεγάλες βιβλιοθήκες. Ήρθε έπειτα η ώρα να μελετηθούν οι χώροι της τέχνης με τα μεγάλα επιτεύγματά τους στην αρχιτεκτονική, στη ζωγραφική, στη λογοτεχνία και σε όσες άλλες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις. Τελευταία, όπως βλέπουμε, ήρθε η ώρα της φιλοσοφίας. Ήταν φυσικό να έρθει τελευταία, γιατί εξένιζε τους πολλούς, και μάλιστα τους ορθολογιστές, να μιλήσουν για φιλοσοφία και για φιλοσοφική σκέψη χυμένη κατά το μεγαλύτερο μέρος της μέσα στα καλούπια θρησκευτικής και ειδικότερα θεολογικής όρασης του κόσμου. Ο ορθολογισμός τους ευνοούσε την άποψη ότι δεν μπορεί να γίνει λόγος για φιλοσοφική σκέψη κάτω από τους όρους αυτούς, αφού για να μιλήσουμε για φιλοσοφία απαραίτητη προϋπόθεση είναι η αδέσμευτη και αδογμάτιστη πορεία του λόγου.
Το επιχείρημα αυτό δεν είναι όσο ακαταμάχητο φαίνεται. Προσδιορίζει πώς θέλουμε τη φιλοσοφία, ότι τη θέλουμε με όλη την καθαρότητα του πνευματικού βαδίσματος. Δε μας λέγει όμως τι είναι στην ιστορική πραγματικότητα και πραγμάτωσή της. Η φιλοσοφία, όπως άλλωστε όλα τα έργα του πνεύματος, εκδηλώνεται μέσα στο χρόνο και πραγματώνεται με ποικίλες μορφές. Και ο ιστορικός της φιλοσοφίας δεν έχει απλώς το δικαίωμα, αλλά έχει την υποχρέωση να μελετήσει όλους τους δρόμους που ακολούθησε η σκέψη κάτω από τις διαφορετικές κάθε φορά συνθήκες, και να αναζητήσει σε όλες αυτές τις μορφές την πορεία του πνεύματος, που αυτό είναι στο βάθος η Ιστορία της Φιλοσοφίας. Συχνά τα έργα των Βυζαντινών θεολόγων και των άλλων ανθρώπων του πνεύματος είναι γεμάτα σκέψη, ανησυχίες και προβληματισμούς απάνω σε μέγιστα θέματα, όπως η ουσία του Θεού, η φύση του ανθρώπου και άλλα' διερευνούν τα προβλήματα, αναζητούν την κατάλληλη μέθοδο, προβάλλουν επιχειρήματα και απαντήσεις. Φιλοσοφούν λοιπόν. "
( απόσπασμα από τον πρόλογο για την ελληνική μετάφραση του ίδιου του συγγραφέα Β. Ν. ΤΑΤΑΚΗ, του συγγράματός του: "ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ", έκδοση "εταιρεία σπουδών νεοελληνικού πολιτισμού και γενικής παιδείας" - ιδρυτής Σχολή Μωραίτη, μτφ. από τα γαλλικά Εύα Κ. Καλπουρτζή, εποπτεία Λίνος Γ. Μπενάκης, αθήνα 1977 (α' έκδοση, παρίσι 1949), σελ. 7, 8 και 9 )
Σημ. :
Οι υπογραμμίσεις στο κείμενο είναι του blogger.
συγγραφείς και ποιητές...
καλλιτέχνες...
διανοούμενους
δημοσιογράφους και συνεργάτες ΜΜΕ...
σπουδαγμένους εν τω εσωτερικω
και εξωτερικω...
καλλιτέχνες...
διανοούμενους
δημοσιογράφους και συνεργάτες ΜΜΕ...
σπουδαγμένους εν τω εσωτερικω
και εξωτερικω...
22ης κατηγορίας και πάνω...
^^^^
Κ Λ Ι Κ στην φωτό
" Από δύο περίπου αιώνες, ως γνωστό, άρχισε το παραγνωρισμένο και αδικημένο Βυζάντιο να προσελκύει την προσοχή των ερευνητών, η οποία τώρα όλο και περισσότερο εκδηλώνεται απαλλαγμένη από προκαταλήψεις, από προσχηματισμένες καταδικαστικές γνώμες. Έτσι σιγά σιγά αποκαλύφθηκε με την έρευνα ο μεγάλος και πολύπτυχος πολιτισμός του Βυζαντίου, με τις πραγματικές αξίες του, τα μεγάλα επιτεύγματά του, και τα τρωτά του. Εμελέτησαν πρώτα την πολιτική ιστορία, ακολούθησαν έπειτα εκδόσεις πολλών από τα χειρόγραφα, που άφθονα υπάρχουν ανέκδοτα ακόμη σε όλες σχεδόν τις μεγάλες βιβλιοθήκες. Ήρθε έπειτα η ώρα να μελετηθούν οι χώροι της τέχνης με τα μεγάλα επιτεύγματά τους στην αρχιτεκτονική, στη ζωγραφική, στη λογοτεχνία και σε όσες άλλες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις. Τελευταία, όπως βλέπουμε, ήρθε η ώρα της φιλοσοφίας. Ήταν φυσικό να έρθει τελευταία, γιατί εξένιζε τους πολλούς, και μάλιστα τους ορθολογιστές, να μιλήσουν για φιλοσοφία και για φιλοσοφική σκέψη χυμένη κατά το μεγαλύτερο μέρος της μέσα στα καλούπια θρησκευτικής και ειδικότερα θεολογικής όρασης του κόσμου. Ο ορθολογισμός τους ευνοούσε την άποψη ότι δεν μπορεί να γίνει λόγος για φιλοσοφική σκέψη κάτω από τους όρους αυτούς, αφού για να μιλήσουμε για φιλοσοφία απαραίτητη προϋπόθεση είναι η αδέσμευτη και αδογμάτιστη πορεία του λόγου.
Το επιχείρημα αυτό δεν είναι όσο ακαταμάχητο φαίνεται. Προσδιορίζει πώς θέλουμε τη φιλοσοφία, ότι τη θέλουμε με όλη την καθαρότητα του πνευματικού βαδίσματος. Δε μας λέγει όμως τι είναι στην ιστορική πραγματικότητα και πραγμάτωσή της. Η φιλοσοφία, όπως άλλωστε όλα τα έργα του πνεύματος, εκδηλώνεται μέσα στο χρόνο και πραγματώνεται με ποικίλες μορφές. Και ο ιστορικός της φιλοσοφίας δεν έχει απλώς το δικαίωμα, αλλά έχει την υποχρέωση να μελετήσει όλους τους δρόμους που ακολούθησε η σκέψη κάτω από τις διαφορετικές κάθε φορά συνθήκες, και να αναζητήσει σε όλες αυτές τις μορφές την πορεία του πνεύματος, που αυτό είναι στο βάθος η Ιστορία της Φιλοσοφίας. Συχνά τα έργα των Βυζαντινών θεολόγων και των άλλων ανθρώπων του πνεύματος είναι γεμάτα σκέψη, ανησυχίες και προβληματισμούς απάνω σε μέγιστα θέματα, όπως η ουσία του Θεού, η φύση του ανθρώπου και άλλα' διερευνούν τα προβλήματα, αναζητούν την κατάλληλη μέθοδο, προβάλλουν επιχειρήματα και απαντήσεις. Φιλοσοφούν λοιπόν. "
( απόσπασμα από τον πρόλογο για την ελληνική μετάφραση του ίδιου του συγγραφέα Β. Ν. ΤΑΤΑΚΗ, του συγγράματός του: "ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ", έκδοση "εταιρεία σπουδών νεοελληνικού πολιτισμού και γενικής παιδείας" - ιδρυτής Σχολή Μωραίτη, μτφ. από τα γαλλικά Εύα Κ. Καλπουρτζή, εποπτεία Λίνος Γ. Μπενάκης, αθήνα 1977 (α' έκδοση, παρίσι 1949), σελ. 7, 8 και 9 )
Σημ. :
Οι υπογραμμίσεις στο κείμενο είναι του blogger.
* * * * *
Tο Mαρτύριο του Σολωμού Σολωμού
(μολύβι και big)
του ΛΕΥΤΕΡΗ ΟΛΥΜΠΙΟΥ
^^^
Κ Λ Ι Κ στη φωτό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου