Και πάλι έξω απ' το σώμα μου
μελετώντας το
ξένος τον ξένο
Να το ταιριάζω σε χρώματα πολλά
να του μαδώ τα φύλα
* * *
Όλα τα χρώματα
μιά στιγμή σπατάλης των ματιών σου
Και το καθένα
αδηφάγο σ' αγαπώ
πικρό γαμώ το μαχόμενο τα ωχ των αδερφών
Εγώ, ήχος άστεγος
ν' αντιγράφω την πληθυντική σου αρμονία
Δεν μου ταιριάζει η πίκρα
αν δεν μπορέσω το γλέντι σου
Δεν θα μπορέσω το φως
αν δεν κατοικήσω τις πληγές της νύχτας
Και πώς θα προσφερθώ στον μέσα πάνθηρα
χωρίς να γεωργήσω τη μαύρη οπή
την άλικη
τη θλίψη σου που διανυκτερεύει
(από τη συλλογή : "Ο ΜΕΣΑ ΠΑΝΘΗΡΑΣ", εκδόσεις ΑΓΡΑ, α' ανατύπωση - αθήνα Φεβρουάριος 2000 / σ. 9 και 10)
* * * * *
σωστό
ουκ εν τω πολλω το ευ
... πολύ όμορφα και τα δυό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου