ΡΕΝΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ

Κι επειδή, οι άξιοι Δάσκαλοι βγάζουν Άξιους μαθητές,

η ανάρτηση αυτή αφιερώνεται σε μια Αξια μαθήτρια,

του Καθηγητή της Α.Σ.Κ.Τ.  Γ. Βαλαβανίδη!

Μακριά, πολύ μακριά, ακούγεται η ζωή.
Ψηλά, πολύ ψηλά, λάμπουν τα φώτα --ίσως--
τα φώτα που μας έκλεψαν, της πολιτείας που μας έκλεψαν,
κι η θύμηση απ' το τελευταίο λιόγερμα και τα βουνά γύρω
        δικά μας.

^^^

του Γιάννη Βαλαβανίδη.

Μακριά, πολύ μακριά, υπάρχεις. Πρέπει να υπάρχεις.
Σα να μπορώ ν' αφουγκραστώ το γέλιο, ξανθό,
πίσω από τους λεκιασμένους τοίχους.

Κάποτε, που όλα θα μαθευτούνε,
που θ' αναλιώσει πάλι το παγωμένο κέντρο της μνήμης
-- τώρα παντού : "η κατάθεσή μου, να θυμάμαι τι είπα στην
      κατάθεσή μου" --
και θα ξανάρθουνε τα χρώματα, ίσως,
κάποτε που θ' ανοιχτούν οι πόρτες των τάφων, των σπιτιών,
        των φυλακών, των νόμων,
να λογαριάσουμε τους νεκρούς μας, να μοιραστούμε τα και-
        νούρια μας τραγούδια,


κάποτε
θα μάθεις και εσύ
τα υπόλοιπα
θα θυμηθείς και 
εσύ
μακριά, πολύ μακριά
είσαι η ζωή
θα είσαι
μακριά

τότε εγώ δε θα υπάρχω

Γυναικείες Φυλακές Αβέρωφ, Φλεβάρης 1968

(Μεταξύ Α-ναγκαστικού Ν-όμου 228/67 και Α.Ν. 282/68)

( από : "ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑΣ", εκδ. δεύτερη, εικόνες ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΛΑΒΑΝΙΔΗΣ, εκδ. Γαβριηλίδης - αθήνα 1990/ μέρος ΙΙ, σελίς 31 - 35 )