^^^
Κλικ στη φωτό
Μαγεία
Χύνει η σελήνη ασθενική τα φέγγη τα ιερά,
όλη μια φούστα από φαντό λεπτή κι ασημωτή,
πάνω στο βάθρο εκεί έρχεται η Σκιά να ονειρευτεί
που το μαργαριτόφρυδο πέπλο λαμπρό ακλουθά.
Κι' ως τα καλάμια αγγίζουνε οι μεταξένιοι κύκνοι
με τις καρίνες του φτερού που δείχνει θαμπερό,
μαδάει ένα ρόδο ατέλειωτο σαν χιόνι φωτερό
κι' από τα φύλλα στο νερό κυλούν κι' ανοίγουν κύκλοι...
Τέτοια η ζωή; ώ έρημος από ηδονή λυωμένη
που τ' ασημένιου του νερού αχνός παληός πεθαίνει,
μπρος στο κατώφλι, που ηχά σαν κρούσταλλο, κρυφό...
Η σάρκα τώρα ως έσμιξε τριαντάφυλλα, αρχινίζει
να τρέμει, σαν με μιά φωνή διαμάντι φοβερό
με της ημέρας την κλωστή μύθο πηχτό ραγίζει.
(Album de vers anciens)
[ από: "ΠΟΙΗΤΑΙ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ", μτφ. ΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΑΚΗ, πρόλογος: Jean Savant (Laureat de l' Academie Francaise), εκδόσεις ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ, Αθήνα - Νοέμβριος 1949 / σ. 252 ]
* * * * * * *
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου