ΑΜΥ ΜΙΜΣ (ΑΜΥ MIMS) *

... > ΑΜΥ ΜΙΜΣ < ... !

Η Συλφίδα η Λιλή, θαυμαστά ελεύθερη ψυχή, ήταν ερωτευμένη με τη γλώσσα των ξωτικών. Παρέα με το νεαρό Νικόλαο πηγαίνανε στ' ακόμη παρθένα δάση κοντά στην πόλη. Μαγεύτηκε ο μικρός από τους αιθέριους ήχους της σιωπής, που τον έμαθε ν' ακούει η μεγαλύτερή του φίλη, η Λιλή. Κι ακόμα στα πενήντα του, στον πρόωρο χειμώνα της ζωής του, χαιρόταν ολόψυχα ν' αναπολεί εκείνα τα παραμυθένια δένδρα των παιδικών του χρόνων. Καλοκαιρινής νύχτας τα όνειρά του, γεμάτα από τ' αερικά της Ιρλανδέζας, έπλαθαν τις μυστηριώδεις τελετές στην πρώτη ευωδιά της έκστασης.

*

Ανάμεσα στους άλλους παλιούς φίλους του Νικόλαου ήταν κι ο Λευτέρης από την Καλογρέζα. Ο Λευτέρης δούλευε ολημερίς στις οικοδομές, αλλά μόλις αρχίνιζε το σούρουπο χανόταν ολομόναχος στα πεύκα. Γεμάτος δέος τον πλησίαζε ο Νικόλαος τα δειλινά, πρόθυμος να μάθει απ' αυτόν τον πρωτόγονο μάστορα της πέτρας και του στίχου. Τον βάφτισε "άγνωστο ποιητή της εργατικής τάξης" κι οι εφηβικοί στίχοι -που έγραψε ο Νικόλαος προφητικά για τον εαυτό τον- θα ταίριαζαν εξίσου και στο φίλο του :

"Κι αν για πάντα δε μείνει τ' όνομά σου

κι αν δε γίνεις γνωστός στον αιώνα,

κάτι κέρδισες, μην απελπίζεσαι

τη χαρά του αγώνα",

Όταν χάθηκε αυτό το μυστηριώδες πλάσμα -ο σοφός Λευτέρης- δε μπόρεσε ποτέ ο Νικόλαος ν΄αντικαταστήσει το μεταφυσικό σύντροφο των δειλινών του.


( Απόσπασμα από : "Παράφωνος Ψαλμός για έναν Ατίθασο Γλάρο" - Στο ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟ, αυτό το πεζοτράγουδο... - ενότητα : ΣΑΤΥΡΙΚΟΝ ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ, δίγλωσση έκδοση, Αθήνα 1994 / σ. 71 )


*Αντί Προλόγου :

[... ]
Αλλά προ πάντων είμαι ευγνώμων σε δυό έλληνες, που αναγκαστικά θα παραμείνουν ανώνυμοι. Ο ένας είναι ο πιό γενναιόδωρος προστάτης των ποιητών, χωρίς τον οποίον αυτή η έκδοση δεν θα γινόταν. Ο άλλος ήταν -αλλοίμονο   ή τ α ν- ένας ευγενής, από τους Τελευταίους των Ευγενών, που μέχρι τη στερνή του πνοή αγωνιζόταν για την Ενότητα των Ελλήνων ενάντια στην πανάρχαια πανελλήνια κατάρα

της   Δ ι χ ό ν ο ι α ς.

Πάλι η Μπαλάντα του Willy MacBride

αντηχεί δυνατά σαν παπαρούνα στην αύρα

του Μάη :

"Ανάμεσα στους τάφους εδώ, η νεκρή ζώνη χάσκει.
Χιλιάδες άσπροι σταυροί χωμένοι στην άμμο βουβοί,
Ενάντια στην τυφλή αδιαφορία των ανθρώπων κραυγάζουν -
Στους φονιάδες του αύριο που θα σφάξουν τον Άνθρωπο."

(σελίς 17)