ΛΟΓΓΟΣ

^^^
Κλικ στη φωτό



[...]
   Ένα μεσημέρι, την ώρα που ο Δάφνης έπαιζε φλογέρα και τα κοπάδια κάθονταν στον ίσκιο, η Χλόη δίχως να το νιώσει αποκοιμήθηκε. Όταν το πρόσεξε ο Δάφνης, απίθωσε τη φλογέρα και βάλθηκε να την ατενίζει ολάκερη, αχόρταγα, δίχως πιά να ντρέπεται. Συνάμα αργοψιθύριζε κρυφά : "Πώς σφάλιξαν τα μάτια της ! Τί γλυκιά που είν' η ανάσα της ! Μήτε τα μήλα, μήτε οι μυρωμένοι θάμνοι δεν τη φτάνουν. Κι όμως σκιάζομαι να τη φιλήσω- το φιλί της δαγκώνει την καρδιά και φέρνει τρέλα, σαν το καινούριο μέλι. Έπειτα, αν τη φιλήσω μπορεί να ξυπνήσει. Φλύαρα πούναι τα τζιτζίκια ! Κάνουν τόσο θόρυβο που δεν θα την αφήσουν να κοιμηθεί. Το ίδιο κι οι τράγοι, που παλεύουν και χτυπάν τα κέρατά τους. Ανάθεμα στους λύκους που δεν τους αρπάζουν ! Είναι πιό φοβιτσιάρηδες κι από αλεπούδες".
   Όσο τάλεγε αυτά, ένα τζιτζίκι κυνηγημένο από χελιδόνι έπεσε στον κόρφο της Χλόης. Το χελιδόνι που πετούσε ξοπίσω-του δεν μπόρεσε να το πιάσει, αλλά κυνηγώντας-το πέρασε κοντά της και της άγγιξε τα μάγουλα με τις φτερούγες του. Εκείνη, μη ξέροντας τι είχε συμβεί, τινάχτηκε από τον ύπνο βάζοντας δυνατή φωνή. Σαν είδε ωστόσο το χελιδόνι να πετάει εκεί σιμά, και το Δάφνη να γελάει με το φόβο της, συνήρθε από την τρομάρα κι έτριψε τα μάτια της για να διώξει τη νύστα. Τότε ακούστηκε απ' τον κόρφο της το τζιτζίκι, σαν ικέτης που ευχαριστεί για τη σωτηρία του. Πάλι ξεφώνισε δυνατά η Χλόη, και ξανά γέλασε ο Δάφνης και βρήκε πρόφαση να βάλει τα χέρια του στο στήθος της για να βγάλει το καλό το τζιτζίκι, που μήτε στην παλάμη του δε σώπασε. Η Χλόη χάρηκε όταν το είδε, το πήρε και το φίλησε' κατόπι τόβαλε ξανά στον κόρφο της, ενώ εκείνο ακόμα λαλούσε.
[...]

^^^

του Ν. Χ. Γκίκα (σ. 97)

[...]
      Δίχως την παραμικρή υποψία γι' αυτά που ήταν να γίνουν, ο Δάφνης σηκώθηκε, πήρε τη γκλίτσα του και ακολούθησε τη Λυκαίνιον. Τούτη πήγαινε μπροστά, οδηγώντας τον όσο πιό μακριά μπορούσε από τη Χλόη. Σαν έφτασαν στο πυκνότερο μέρος του δάσους τον έβαλε να καθίσει κοντά σε μιά πηγή και του είπε : "Δάφνη, αγαπάς τη Χλόη. Το ξέρω απο τις Νύμφες, που μου παρουσιάστηκαν τη νύχτα στ' όνειρό μου και μου διηγήθηκαν τα χτεσινά σου δάκρυα' αυτές με πρόσταξαν να σε σώσω, εξηγώντας σου πως γίνεται ο έρωτας. Δεν είναι φιλιά κι αγκάλιασμα κι όσα κάνουν τα κριάρια κι οι τράγοι- είν' ένα είδος πηδήματα πιο γλυκά από κείνα, γιατί η απόλαυσή τους βαστάει πιό πολλή ώρα. Αν θέλεις λοιπόν να τελειώσουν τα βάσανά σου και να γνωρίσεις τις χαρές που αποζητάς, έλα -θάσαι καλόδεχτος μαθητής μου, και για το χατίρι των Νυμφών θα σε δασκαλέψω".
   Ό Δάφνης δεν κρατιόταν από τον ενθουσιασμό. Σαν πρωτάρης γιδοβοσκός που ήτανε, νέος κι ερωτευμένος, έπεσε στα πόδια της ικετεύοντάς τη να του μάθει το γρηγορότερο την τέχνη, πως να κάνει ό,τι ποθεί με τη Χλόη. Και μάλιστα, σα νάταν να διδαχτεί κάτι αληθινά σπουδαίο και θεϊκό, της υποσχέθηκε να της δώσει ένα μικρό γίδι, τρυφερά τυριά από παχύ γάλα, καθώς και την ίδια τη γίδα. Άπαντώντας τέτοια τσοπάνικη απλοχεριά εκεί που δεν την περίμενε, η Λυκαίνιον άρχισε την εκπαίδευση του Δάφνη με τον ακόλουθο τρόπο : του είπε να καθίσει στο πλάι της έτσι όπως ήταν, και να τη φιλάει όπως κι όσο το συνήθιζε' συνάμα, φιλώντας τη, να την αγκαλιάσει και να πλαγιάσει χάμω. Αφού κάθισε εκείνη και τη φίλησε και πλάγιασε, κι αυτή τον ένιωσε σφριγηλό κι έτοιμο να δράσει, τον ανασήκωσε από κεί που ήταν ξαπλωμένος με το πλευρό, γλίστρησε τεχνικά η ίδια από κάτω του και τον οδήγησε στο δρόμο που ως τότε εκείνος γύρευε. Από κεί κι ύστερα δε χρειάστηκε πιά να του εξηγήσει όσα του ήταν άγνωστα -η ίδια η φύση τον δίδαξε τι είχε να κάνει.
    [...]. Η Λυκαίνιον ωστόσο τον κράτησε λέγοντάς του : "... Εσύ μη φοβηθείς  ωστόσο το αίμα, αλλά όταν τη πείσεις να γίνει δική σου φέρε τη σε τούτο το μέρος, ώστε κι αν φωνάξει να μην την ακούσουν, αν κλάψει να μην τη δούν, αν ματώσει να πλυθεί στην πηγή. Και να θυμάσαι, ότι εγώ σ' έκανα άντρα πριν από τη Χλόη".
[...]

(Από : "Δάφνης και Χλόη", μτφ. ΡΟΔΗ ΡΟΥΦΟΥ, εικόνες Ν. ΧΑΤΖΗΚΥΡΙΑΚΟΣ ΓΚΙΚΑΣ, έκδ. ΙΚΑΡΟΣ - αθήνα Μάρτιος 1970 / α' απόσπασμα: βιβλίο α'- κεφ. 25,26 - σελ. 41,42 / β' απόσπασμα: βιβλίο γ' - κεφ. 17,18,19 - σελ. 99,100,101)