ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ Νο. 2,

για να χαρείτε υπέρμετρα...

Η ΣΧΕΔΙΑ

Μιά σχεδία η ποίηση, που πηγαίνει, γλυστρά,

φέρνει κύκλους ανάμεσα στον κόσμο που βλέπω.

Κάποτε φτάνει και πέρα απ' τα σύνορα

που βάζει το φώς, διαπερνάει καταρράχτες.

Πλέω πάνω της χρόνια, γυρνώ, καταυγάζομαι, χαίρω.

Το κατάλαβα σήμερα μόνο : πως μ' έκαμεν έναν 

πρίγκηπα η μοίρα και πως αν ποτέ

με κεραύνωνε ο φθόνος, θα τόκανε δίκαια.

Αλλ' ότι κι' αν γίνει, θα μ' έχουν οι φύλακες 

αργά ανακαλύψει. Λεηλάτισα το άπειρο.

Η σχεδία οπωσδήποτε θ' αράξει στο χρόνο

φορτωμένη τριαντάφυλλα.

( Νικηφόρος Βρεττάκος, "ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ", τόμος 21ος, σελίς 56 )

***

Ανάσκελα πεσμένος, κρεμασμένος

Ακούω τον καλπασμό τ' αλόγου μέσα

Στον ήλιο. Το φως θα με εγκαταλείψει.

Κάθε προσπάθεια να με σηκώσει 

Να με πάρει ψηλά ως την αυγή και πάλι

Και με λικνίζει τ' άλογο.

Ονειρεύομαι. Βλέπω. Δε θυμάμαι.

( Νικηφόρος Βρεττάκος, σπάραγμα στίχων γραμμένων από τον ποιητή πάνω σε πακέτο από τσιγάρα, συλλογή "ΕΞΟΔΟΣ ΜΕ ΤΟ ΑΛΟΓΟ" - Ύμνος στή Χαρά )

*****

# 5 + 2 = 7 + 10 = 17 #

... πρώτη φορά,
ακούω τη φωνή σου...

απώλεια μνήμης...

σοβαρή ασθενεια

... χρειάζομαι γιατρό