ΟΤΑΝ ΛΕΙΨΕΙ Η ΝΤΡΟΠΗ...

...επέρχεται,
η αυτογελοιο-ποίηση του ενός...

κι αμέσως μετά,

ο εξευτελισμός του ετέρου... από τον πρώτο...
γιατί είναι αυτονόητο, όταν δέχεσαι να αυτογελοιοποηθείς για χάρη κάποιου, πολύ εύκολα μπορείς στη συνέχεια να... εξευτελίσεις εκείνον 

ΕΝΑΣ

εκεί στην άκρη περπατάω απόψε,
μοιάζω με τυχοδιώκτη
που προσπαθεί να ισορροπήσει
στην τύχη του
που τη βρίζει
την τσαλαπατάει
την ταπεινώνει
κάθε μέρα

εκεί στην άκρη αναπνέω απόψε
μάτια, χείλια, δέρμα
μα όταν φτάνω κοντά
εκεί κοντά στην καρδιά
δειλιάζω,
μοιάζω με κυνηγημένο ζώο
που το βάζει στα πόδια
γιατί δεν αντέχει άλλες πληγές

εκεί στην άκρη νοσταλγώ απόψε
τ' αρώματα, τα χρώματα, τους ήχους
τη φωνή σου
-ήταν τόσο ξεχωριστή-
και τα χέρια σου
και τα χείλια σου
και τα μάτια σου

ήταν τόσο ξεχωριστά
γιατί για μένα
ήσουν ΕΣΥ

γιατί
έτσι γίνεται κανείς μοναδικός

όταν για κάποιον
γίνει ΕΝΑΣ
σ΄ολόκληρο τον πλανήτη

(σ.ε)




Η σημερινή μέρα... είναι μιά σπέσιαλ μέρα... γεμάτη πονοψυχιά... :

Βάλε με στο σώμα σου,
κάνε με λέξη μεσ' στο στόμα σου
βάλε στα μάτια μου το χρώμα σου
και στον καθρέφτη την εικόνα σου να γίνω εσύ
κι εσύ να είσ' εγώ σ' ένα σώμα κι οι δυο.
Κάνε με κρυψώνα σου
για να ζεσταίνω το χειμώνα σου
να γίνω μια φωτιά στο στρώμα σου
κι από τα δάκρυα μια σταγόνα σου
να γίνω εσύ κι εσύ να είσαι εγώ
σ' ένα σώμα κι οι δυο.
Μέσα σου γεννήθηκα
πήρα, έδωσα, αγαπήθηκα,
πέθανα, αναστήθηκα,
βρήκα τ' άλλο μου μισό.
Κλείσε με στο στήθος σου
να γίνω της καρδιάς ο κτύπος σου,
να μπω σαν όνειρο στον ύπνο σου
και της ανάσας να 'μαι ο ήχος σου
να γίνω εσύ κι εσύ να είσαι εγώ
σ' ένα σώμα κι οι δυο.
Βάλε με στο σώμα σου,
κάνε με λέξη μεσ' στο στόμα σου
βάλε στα μάτια μου το χρώμα σου
και στον καθρέφτη την εικόνα σου να γίνω εσύ
κι εσύ να είσ' εγώ σ' ένα σώμα κι οι δυο.
Μέσα σου γεννήθηκα
πήρα, έδωσα, αγαπήθηκα,
πέθανα, αναστήθηκα,
βρήκα τ' άλλο μου μισό...

(το ποίημα κυκλοφόρησε, στην ελληνική γλώσσα σήμερα το απόγευμα, στο fb, μέσω Ιταλίας χωρίς ένδειξη υπογραφής)