ΑΠΡΙΛΗΣ

Καλό μήνα!!

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

Έλα τώρα χέρι μου δεξί,

κείνο που σε πονεί δαιμονικά ζωγράφισέ το,

αλλ' από πάνω βάλ' του

Το ασήμωμα της Παναγίας

πόχουν τη νύχτα οι ερημιές μες στσ νερά

του βάλτου.

Τετάρτη, 1

ΟΛΟΕΝΑ Τ' ΑΛΟΓΑ* μασούν λευκά σεντόνια κι ολοένα ει-
σχωρούν θριαμβευτικά μέσα στην Απειλή.

Δρυς, οξιές, βαλανιδιές, ακούω να σέρνονται στη σκεπή
της παλιάς καρότσας όπου ρίχθηκα όπως όπως να φύ-
γω. Ξαναπαίζοντας ένα έργο που γυρίστηκε κάποτε
στα κρυφά και πάλιωσε χωρίς να το έχει δει κανένας.

Γρήγορα. Προτού ξεθωριάσουν οι εικόνες. Ή σταματή-
σουνε άξαφνα -κι η ταινία η φθαρμένη κοπεί.


ΤΕΤΑΡΤΗ, 1  β

ΚΕΙ ΚΑΤΑ ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ είδα τις πρώτες φωτιές
πάνω απ' τ' αεροδρόμιο.

Πιό δω το μαύρο κενό.

Ύστερα φάνηκε νά 'ρχεται η flora mirabilis ορθή πάνω
στο άρμα της και αδειάζοντας από 'να πελώριο χωνί
λουλούδια.

Τα θύματα έσκυβαν κι έπαιρναν τη στάση που είχαν
πριν χωρίσουν από τη Μητέρα.

Στο κοτσάνι της νύχτας η σελήνη σπάραζε.


(Από : "Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου", εκδόσεις ΥΨΙΛΟΝ,
αθήνα - Δεκ. 1984 / σελ. 7,9 και 10)


* σημ. Η υπογράμμιση είναι του blogger.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ

ΚΡΙΟΣ *


Της νηφαλίου πομπής τα περιστέρια
χτυπούν τα ράμφη τους στα γυάλινα ανθογυάλια
Κι από τα βήματα των οδηγών 
Ανθούν τα κόκκινα λουλούδια των ενόρκων
Για την συσπείρωση στους θάμνους
Της δεκτικής προδιαθέσεως των κρίνων
Στα βελουδένια γάντια των ανθρακωρύχων
Όταν σκορπούν τα σκύβαλα στους κύκνους.

(Από : "Ενδοχώρα", έκδ. ΓΑΛΑΞΙΑΣ, αθήνα - Νοέμβριος 1962 / σ. 78)

*σημ. Η υπογράμμιση είναι του blogger.

ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Το κριάρι *


Μου αλάφρωσεν η σάρκα με το απάντημα,
κι ο νους' κ' έφερα δίπλα το ποδάρι
στους πιστικούς. Το ωραίο το πάλεμα
με το τρισδύναμο το κριάρι
τα μέλη μόδενε, όταν τού 'βανα,
με ορμήν απάνω μου να δράμει,
μπροστά απ' το μέτωπο, σαν κάλεσμα
βαριάς οργής, την απαλάμη.
Κι εκείνο ερχόταν, κυματίζοντας
στο πήδημα τ' ωραίο κορμί του'
κάτου εχαμήλωνε τα κέρατα'
μα εγώ ξεγέλασα την ορμή του,
με το πλευρό γλιστρώντας, κ' έπεφτα
μπροστά εγώ από τα λιγνά του σκέλια.
Και γύρα οι πιστικοί δυνάμωναν
το γαίμα τους με ακράτα γέλια.

(Από : "ΛΥΡΙΚΟΣ ΒΙΟΣ" - Αλαφροίσκιωτος - Μέρος ΙΙΙ, έκδ. ΙΚΑΡΟΣ, αθήνα - 1965 / τόμος Α' σ. 132)

*σημ. Η υπογράμμιση είναι του blogger.