Χαμενες ζωες !
Σαν φυλλαρακια, παραδαρμενα απο τον ανεμο,
πεσατε στη γη και ξεραθηκατε.
Καποιος σας πατησε, σας ελιωσε.
Ξανασμιξατε με το χωμα,
εξαφανιστηκατε, χαθηκατε.
Ουτε ενα παραπονο δεν ακουστηκε.
Αρα υπηρξατε ποτε ;
Διερωτωμαι !!
(Καλοκαιρι στην Ανδρο, 2004)
Πανικος
Ανθρωπακια, γυρω τριγυρω απειρα.
Ανθρωπακια, κοντα, μικρα, συρρικνωμενα.
Με φαγωμενα νυχια και στραβες μασελες.
Ανθρωπακια,
σκαρφαλωμενα πανω στο κεφαλι,
στους ωμους, στην πλατη,
μεσα στην παλαμη μου.
Ολ'οιδια, λευκα, καταλευκα,
αιγαιοπελαγητικα περιστερια.
Η κομμενη, φοβισμενη τους ανασα
μου ζεσταινει το χερι.
Οι αναρθρες σαλιωμενες κραυγες τους
μου παγωνουν την καρδια.
Τα κοιταζω μεσ' τα ματια, βαθεια.
Να τα πεισω οτι δεν απειλουνται.
Αυτα τα φοβερα στοματα, τα φοβισμενα μελη,
ουρλιαζουν απο τον πονο.
Δεν υπαρχει αμφιβολια,
ο κινδυνος ειναι εκει μπροστα μου.
Δεν μου μενει τιποτα αλλο να κανω.
Σκυβω με ΦΡΙΚΗ και τα φιλαω !
Χαρισμενο στα ανθρωπακια
που κατα καιρους γνωρισα
( απο τη συλλογη "Καθ'... Υπερβολην !")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου