ΑΠΟΣΤΡΟΦΗ
Φθονω την τυχη σας, προνομιουχα
πλασματα, κουκλες ιαπωνικες.
Κομψα, ροδινα μελη, πλαστικες
γραμμες, μεταξωτα, διαφανη ρουχα.
Ζωη σας ολη τα ωραια σας ματια.
Στα χειλη μονο οι λεξεις των παθων.
Ενα εχετ' ονειρο : τον αγαθον
αντρα σας και τα νομιμα κρεβατια.
Χορος ημιπαρθενων, δυο δυο,
μ' αλυγιστο το σωμα, θραμβικα,
επισημα και τελετουργικα,
πηγαινετε στο ντανσιγκ η στο ωδειο.
Εκει απειραριθμες παιρνετε ποζες.
Σαν τη σεληνη πριν ρομαντικες,
αυριο παναγιες, οσο προχτες,
ακουοντας τη "Valenzia", σκαμπροζες.
Ενα διαστημα παιζετε το τερας
με τα τεσσερα ποδια κολλητα.
Τρεχετε και διαβαζετε μετα
τον οδηγο σας "δια τας μητερας".
Ω, να μπορουσε ετσι κανεις να θαλλει,
μεγα ροδο καποιας ωρας χρυσης,
η να βυθομετρουσατε και σεις
με μια φουρκετα τ' αδειο σας κεφαλι !
Ατιθασα μελη, διαφανη ρουχα,
γλοιωδη στοματα υποκριτικα,
ανυποψιαστα, μηδενικα
πλασματα, και γι' αυτο προνομιουχα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου