Ι Ι Ι
Εαν τη φιλησε μια μονο φορα η πολλες φορες ηταν κατι που μετα του ηταν αδυνατον να θυμηθει, αν και θα πρεπει να εμειναν μια ωρα καθισμενοι κολλητα ο ενας στον αλλον κι εκεινος να της κρατα το χερι. Αυτο που τον ξαφνιασε περισσοτερο στο ερωτικο σμιξιμο ηταν οτι εμοιαζε να μη διαθετει κανενα στοιχειο αγριου παθους - λυπης, ποθου, απογνωσης - παρα μονο μια παραφρονη υποσχεση τετοιας ευτυχιας στον κοσμο, στη ζωη, που δεν ειχε γνωρισει ποτε πριν. Πρωτη αγαπη - αυτο δεν ηταν μονο πρωτη αγαπη ! Ο,τι πρεπει η αγαπη αυτη καθεαυτη να ειναι στην πληροτητα της, στην τελειοτητα της. Δεν ηξερε οτι αυτο που ζουσε τοτε, εκεινο το μη πραγματικο, το μη φιλοδοξο μιγμα εκστασης και γαληνης, δεν θα το ξαναζουσε ποτε πια.
Η μουσικη ειχε σωπασει για καποια ωρα οταν η ψιθυριστη σιγαλια διακοπηκε εξαφνα απο τον ηχο μιας λεμβου που ταραζε τα ηρεμα κυματα. Εκεινη πεταχτηκε αποτομα ορθια και τα ματια της αρχισαν να ελεγχουν προσεκτικα την κινηση στον κολπο.
"Ακου" ειπε γρηγορα. "Θελω να μου πεις το ονομα σου".
"Οχι".
"Σε παρακαλω" τον ικετεψε. "Αυριο φευγω".
Εκεινος δεν αποκριθηκε.
"Δεν θελω να με ξεχασεις" ειπε εκεινη. "Εμενα με λενε -"
"Δεν προκειται να σε ξεχασω". Υποσχομαι να σε θυμαμαι παντα. Οποια κι αν αγαπησω, θα τη συγκρινω παντοτε με σενα, την πρωτη μου αγαπη. Οσο θα ζω, εσυ θα εχεις παντα την ιδια κι απαραλλαχτη φρεσκαδα μεσα στην καρδια μου".
"Θελω να θυμασαι" μουρμουρισε εκεινη με σπασμενη φωνη. "Ω, ολα αυτα σημαινουν για μενα περισσοτερα απο ο,τι για σενα - πολυ περισσοτερα".
Στεκοταν τοσο κολλητα που εκεινος ενιωθε στο προσωπο του τη ζεστη νεανικη ανασα της. Για αλλη μια φορα λικνιστηκαν μαζι. Πιεσε τα χερια και τους καρπους της μεσα στα δικα του οπως εμοιαζε σωστο να κανει, και φιλησε τα χειλη της. Ηταν το σωστο φιλι, το ρομαντικο φιλι - ουτε λιγοτερο ουτε περισσοτερο. Ωστοσο υπηρχε μεσα του ενα ειδος υποσχεσης αλλων φιλιων που θα μπορουσε να προσφερει, και ελαφρως μελαγχολησε με το που ακουσε τη βαρκα να πλησιαζει στο κοτερο και συνειδητοποιησε οτι επεστρεφε η οικογενεια της. Η βραδια ειχε φτασει στο τελος της.
"Κι αυτη ειναι μονο η αρχη" μονολογησε. "Ολη μου η ζωη θα ειναι απο 'δω και περα σαν τη νυχτα αυτη".
Εκεινη κατι ελεγε χαμηλοφωνα και βιαστικα κι εκεινος την ακουγε με προσοχη.
"Πρεπει κατι να σου πω - ειμαι παντρεμενη. Εδω και τρεις μηνες. Αυτο ηταν το λαθος που αναλογιζομουν οταν το φεγγαρι σε εφερε εδω εξω. Θα καταλαβεις αμεσως".
[... ].
( Paul Gauguin )
( Αποσπασμα απο το διηγημα του Φρανσις Σκοτ Φιτζεραλντ : "Ερωτας μεσα στη νυχτα", κεφ. ΙΙΙ, μτφ. Γιολα Χριστουλα, "εκδοσεις καστανιωτη" - ISBN 960-03-1628-7 )
