ΠΩΛ ΚΛΩΝΤΕΛ

Η αναχωρηση


Αυτη τη φορα δεν φερθηκες με χαρη και μεγαλειο ! Εσυ, που εισαι τοσο αμεμπτη, αγαπη μου, δεν νιωθεις αραγε τυψεις για κεινο το απογευμα του Ιουλιου οταν εφυγες, με μια αιφνιδια, σιβυλλικη φραση και μ' ενα βλεμμα τρομαγμενο γι' αυτο το ταξιδι, το τοσο μακρινο, χωρις ουτε ενα φιλι ουτε ενα αντιο; Ηξερα ωστοσο οτι σε λιγο θ' αναχωρουσες, κι ημασταν καθισμενοι μεσα στο φεγγος της παρακμης του ηλιου, εσυ να μου ψιθυριζεις χαμογελωντας, με μια φωνη τοσο ανημπορη, εκεινο το ευχαριστω που με πονουσε. Παρ' ολα αυτα ητανε ομορφα, να σε ακουω να μου μιλας κι εγω να μπορω να σου λεω κατι που εριχνε στα ερωτευμενα ματια σου το φασμα μιας σκιας που ολο μεγαλωνε, οπως οταν ο ανεμος του Νοτου βαθαινει το μαυρο φυλλωμα. Και φερθηκες και τοτε με χαρη και μεγαλειο, καθως εστρεψες τη συζητηση σε πραγματα τετριμμενα, γλυκια μου, καθως σηκωσες, για να φανει η αστραπη ενος χαμογελου, αυτα τα λαμπερα, παθητικα βλεφαρα. Αλλα το να μ' αφησεις ετσι ξαφνικα εντελει, αποσβολωμενο απο την εκπληξη μαλλον παρα απο την απωλεια, με μια φραση βεβιασμενη, σιβυλλικη, και να φυγεις για το παντοτινο ταξιδι σου χωρις ουτε ενα φιλι ουτε ενα αντιο, να χαθεις ριχνοντας μου ενα βλεμμα χωρις ερωτα - α οχι, αυτο δεν ηταν το δικο σου φερσιμο γεματο χαρη και μεγαλειο.


( Απο την αλληλογραφια του Πωλ Κλωντελ, μτφ. Στρατης Πασχαλης,
" Οδηγος Σκηνης 08/09 " του ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ, σελις 22, εκδ. αθηνα - νοεμβριος 2008 )

^

Κ Λ Ι Κ 

στην φωτο

" Το ατλαζενιο γοβακι " 

του Πωλ Κλωντελ 

FLAMING SEPTEMBER

ΣΙΑ ΚΟΣΚΙΝΑ

σε καποιο φιλο,
με πολυ αγαπη!

ΜΑΡΘΑ ΦΡΙΝΤΖΗΛΑ

ΠΟΛΕΜΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

Συννεφα, και κρυβουν τ' αστρα...

Συννεφα, και κρυβουν τ' αστρα -

ετσ' οι λυπες μας.

-- Μαυρη νυχτα ξελογιαστρα ! --

Συννεφα και κρυβουν τ' αστρα -

ετσ' οι λυπες μας.

Συννεφα και συχνοβρεχουν -

ετσ' οι λυπες μας.

-- Ποταμοι τα δακρυα τρεχουν ! --

Συννεφα και συχνοβρεχουν -

ετσ' οι λυπες μας.

Συννεφα και θα σκορπισουν -

ετσ' οι λυπες μας.

-- Τ' αστρα παλι θα φωτισουν ! --

Συννεφα και θα σκορπισουν -

ετσ' οι λυπες μας.

... < Κ Λ Ι Κ > ...

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΟΛΕΜΗ

ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ ΤΙΤΟΣ

( του ΒΛΑΣΗ... < ΚΑΝΙΑΡΗ > ... )

σημ. του blogger :

- ο Τιτος Πατρικιος ειναι αποφοιτος της Βαρβακειου Προτυπου Σχολης, του 1946 (κλασσικο τμημα)

και

- ο Βλασης Κανιαρης υπηρξε αποφοιτος της ιδιας σχολης, του 1946 (κλασσικο τμημα)

ΣΦΑΚΙΑΝΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΑΥΓΗ

Στο δρομο που βουιζανε χρωματα και μελισσια

αναψαμε τις φωτιες της ανοιξης

ματωσαμε τα χερια μας μες στις φωνες των λουλουδιων.

Με του ουρανιου τοξου τα δακρυα

ποτισαμε το χωμα.

Στων ματιων σου τον ιλιγγο

στο φως των αστεριων σου

σκονη χρυσαφι στην παλαμη μου

το πρωινο λιωμενο συννεφο.

Την πανοπλια του ηλιου φορεσαν οι μερες

κατω απ' τις ανθισμενες πασχαλιες

αυγη του πετεινου το λαλημα

αυγη το αλαξοκαιρι.

DANCE WITH ME... GEORGE

( ...and you... Basil )

STENDHAL

 ^
της ΝΕΛΛΗΣ ΓΙΑΒΡΟΓΛΟΥ

ΑΡΘΡΟ 2

Τα εξης θαυματα δεν θα τα αντιληφθει ουτε θα τα υποπτευθει κανεις.

ΑΡΘΡΟ 3

Η mentula*, σαν το δαχτυλο που δειχνει, ως προς την σκληραδα, και ως προς την κινηση' τουτο κατα βουληση. Το σχημα δυο δαχτυλα μακρυτερο απο το μεγαλο δαχτυλο του ποδιου, ιδιο παχος. Ομως ηδονη απο mentula μοναχα δυο φορες την εβδομαδα. Εικοσι φορες τον χρονο ο προνομιουχος θα μπορει να μεταμορφωθει σε ο,τι πλασμα θελησει, αρκει το πλασμα αυτο να υπαρχει. Εκατο φορες τον χρονο θα ξερει επι εικοσιτεσσερεις ωρες οποιαν γλωσσα θελησει.

ΑΡΘΡΟ 4

Θαυμα. Οταν ο προνομιουχος, φορωντας ενα δαχτυλιδι και σφιγγοντας το δαχτυλιδι αυτο, θα κοιταζει μια γυναικα, εκεινη θα τον ερωτευεται μεχρι παθησεως, καθως πιστευουμε πως η Ελο'ι'σ'ια ερωτευτηκε τον Αβελ'αρδο. Αν το δαχτυλιδι βραχει λιγο με σαλιο, η κοιταγμενη γυναικα θα γινεται μοναχα φιλη τρυφερη και αφοσιωμενη. Κοιταζοντας μια γυναικα και βγαζοντας το δαχτυλιδι, παυουν τα αισθηματα που της εμπνευστηκαν χαρη στα προηγουμενα προνομια. Το μισος μετατρεπεται σε ευμενεια, κοιταζοντας το μοχθηρο πλασμα και τριβοντας το φορεμενο δαχτυλιδι. Τουτα τα θαυματα δεν θα μπορουν να γινουν παρα τεσσερεις φορες το χρονο για τον ερωτα - παθος, οκτω φορες για την φιλια, εικοσι φορες για την καταπαυση του μισους, και πενηντα φορες για την εμπνευση απλης ευμενειας.

(απο : "ΘΑΥΜΑΤΑ Η ΤΑ ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ 10ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1840" του... 
<  STENDHAL > ... , 

εισαγωγη - μεταφραση Γ. Π. ΣΑΒΒΙΔΗ, εκδ. "ΛΕΣΧΗ", σελ. 22/23, αθηνα - δεκ. 1987)

*mentula > πεος ( Λατ. )

^

του ΓΙΩΡΓΟΥ ΡΟΡΡΗ 

( γυμνο - λαδι)

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΑΚΗΣ & ΤΑΚΗΣ ΚΑΠΟΓΙΑΝΝΗΣ

ΚΑΡΑΒΑΣΙΛΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Parthenia pastorale

Πλεξουδες λυνονται, φουστανια φευγουν

πανω στο ησυχο νερο βενταλλια οι μνημες

κι ο καθε κυκλος τυραννα το δεντρο της οδυνης...

Τα προσωπα ολοστρογγυλα, αψηφιστο το στομα,

η απορια αμιλητη ρολιθι το ρολιθι.

Τα χερια σμιγουνε στου δασους το ρυθμο,

τα ποδια ανοιγουνε στης μερας το σφυγμο,

τα στηθια στιβουνται στο μπρατσο του τοπειου...

Ξανθα, σγουρα μαλλια το γερμα γνεθουν -

κραυγη λευκοτατη, νανουρισμα βλεφαρων ;..

Κ' η πεταλουδα περασε του ηλιου νευμα -

αποφαση γυμνοτητας, των κυκλων λυση ;..

Τις ψηλαφα.... Α ! ναι, τις ψηλαφαει !

Τα σωματα πειραζει και πεταει !

Πηρε απ' τον κυκλο το φιλι, μου τοφερε στο στομα !..

σημ. του blogger :

Ο Γιωργος Καραβασιλης ηταν αποφοιτος της Βαρβακειου Προτυπου Σχολης,

του ετους 1966, του κλασσικου τμηματος.

...ΧΙΛΙΑ ΦΙΛΙΑ

Ήρθες σε μένα σήμερα το πρωί και μου συμπεριφέρθηκες σαν κρέας. Θα έπρεπε να ήσουν άντρας για να καταλάβεις πόσο καλό ήταν, πόσο γλυκό. Είσαι το άλλο μου μισό, σαρξ της σαρκός μου, θα σε γνώριζα στον ύπνο μου αλλά ποιος άλλος εκτός από σένα θα μπορούσε να με οδηγήσει τόσο βαθειά όσο χίλια φιλιά.

Σε αγάπησα όταν ανοίχτηκες σαν κρίνο στη ζέστη, γιατί όπως βλέπεις είμαι απλά ένας χιονάνθρωπος στη βροχή και στο χιονόνερο, που σε αγάπησε με την παγωμένη αγάπη του, δίνοντάς σου ένα χέρι βοηθείας, με όλο του τον εαυτό. Με χίλια φιλιά.

Ξέρω έπρεπε να μου πεις ψέμματα, έπρεπε να με απατήσεις, να ποζάρεις καυτά πίσω από τα πέπλα του δόλου, μια τέλεια αριστοκράτισσα του πορνό, τόσο κομψή μα τόσο φθηνή, είμαι γέρος αλλά ακόμη ασχολούμαι με αυτά. Με χίλια φιλιά.

Είμαι καλός στο αγαπάν και στο μισείν, είναι καλό όσο παγώνω. Γυμνάζομαι, αλλά είναι πολύ αργά. Φαίνεσαι όμορφη, πράγματι, σε αγαπούν όλοι στο δρόμο. Αν μπορούσα να κουνηθώ, θα έπεφτα στα γόνατα μπροστά σου, τόσο χαμηλά όσο χίλια φιλιά.

Το φθινόπωρο πέρασε πάνω από το δέρμα σου, άφησε κάτι στο μάτι μου, ένα φως που δεν χρειάζεται να ζει, αλλά ούτε και να πεθάνει. Ένα αίνιγμα στο βιβλίο της αγάπης, σκοτεινό και εξαφανισμένο, μέχρι να λυθεί με τον χρόνο και το αίμα. Με χίλια φιλιά.

Ακόμη ασχολούμαι με το κρασί, ακόμη χορεύω μάγουλο με μάγουλο, η μπάντα παίζει Auld Lang Syne, αλλά η καρδιά δεν υποχωρεί. Έτρεξα με την Ντιζ και τραγούδησα με τον Ρέι, ποτέ δεν τους καπέλωσα, αλλά μια δυο φορές με άφησαν να παίξω.
Με χίλια φιλιά.

Σε αγάπησα όταν ανοίχτηκες σαν κρίνο στη ζέστη, γιατί όπως βλέπεις είμαι απλά ένας χιονάνθρωπος στη βροχή και στο χιονόνερο, που σε αγάπησε με την παγωμένη αγάπη του, δίνοντάς σου ένα χέρι βοηθείας, με όλο του τον εαυτό. Με χίλια φιλιά.

Δεν χρειάζεται να με ακούσεις τώρα, και καθεμιά μου λέξη θα μου γυρίσει μπούμερανγκ.
Για χίλια φιλιά.

ANGEL

MON PAYS VA MAL...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

... Κων/ντινου και Ελενης σημερα !

... < εξαιρετικα > ...

αφιερωμενο

οι συμπτωσεις - 19 μαρ. '11... 19 απρ. '11

ΚΡΗΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ ( ΙΙΙ )

συνεχεια της χθεσινης αναρτησης :

Εστραφηκα στο σπηλιο κ' εσυντ'ηρου

την ομορφιαν, οπο'υ 'χε γυρου γυρου'

απ' οξω ειχε κισσο, περιπλοκαδι,

οπο'υ το περιπλεξασιν ομ'αδι.

Απ' οξω με μυρτιες, με ροσμαρ'ινους,

με γο'υδουρους, με βιολες και με κρινους

το 'χενε το κορ'ασο στολισμενο

κ' εμυριζε το σπηλιο το καημενο.

Πιδεξια και πιτηδεια ησα βαλμενα,

που 'στεκα κ' εσυντηρουν ενα ενα

και μεσα μου ξενιζουμου την τοση

δι'αρμιση και την παστρα και τη γνωση.

Ομορφα και πιδεξια ησα βαλμενα.

Ητανε τα τσικ'αλια κρεμασμενα

κ' ενα χαλκωματακι ειχε κοντα τση,

π' αρμεγε καθ' αργα τα προβατα τση.

Απανω σ' ολα βλεπω ενα κλιναρι,

που 'τονε μια χαρα κ' ενα καμαρι'

φτωχακι, μα στρωμενο ητον πιτηδεια,

ωγια καλες καρδιες και για παιγνιδια.

......................................................

Πιανει ψωμι, τυρι, χλωρη μαλ'ακα,

κρυ'ον αρνιν οφτο απανω 'ς πλακα,

οπο'υ 'χε για τραπεζι, κι ορδινιαζει

και με σπουδη για δειπνο λογαριαζει.

Ειχε και ξειδωτ'ο κρασι δαμ'ακι

σ' ενα μικρο και πλουμιστο φλασκακι

και συγκερνα με κρυ'ο νερο και πινει

κι απ'οκεις με καλει και μου το δινει.

Μα λεγω τση : " Κερα, κρασι δεν πινω,

δεν τρωγω απο το κρι'ας το κρυ'ον εκεινο,

'α δε θεληματ'εψη η ομορφια σου

να 'ναι με το φιλι το καλεσμα σου. "

Ως ηκουσ' ειντα τσ'η 'πα, αφτει και σβηνει'

ωσαν το σφακολουλουδον εγινη'

τα ροδα τση επληθυνασι κ' εφανη

ωσαν εις το σκοτειδι πυροφανι.

Τα ματια χαμηλωνει και μιλει μου :

" Δεν 'ητονε πρεπ'ον ουδε τιμη μου

τετοιας λογης αδιαντροπα να διαξω,

μα σενα πρεπει να καταδικασω.

Εσυ εχεις εξουσι'α και πιε και δωσ' μου

και θεληματικως και στανικως μου

και θελω 'α θες εσυ κι ωσαν οριζεις,

γιατι ποσως δε σου 'φταισα γνωριζεις.

'Επιαμε μια και δυο' συγκερασμενο

ητονε το πιοτο μας των καημενω

με τα φιλια στο δροσερον αερα

και με το πιασε ενο'υς τ' αλλου τη χερα.

Ο πρωτος λογος, που της ειπα : " κορη,

πολλα 'μαι κουρασμενος εκ τα ορη

κ' ηθελα για να μου 'καμες τη χαρη

να πηγαμε γοργον εις το κλιναρι. "

Προθυμερ'α σιμωνομε στην κλινη,

θετομε αγκαλιασμενοι εγω κ' εκεινη'

και με το παιξε - γελασε αρχινιζει

ολη η ανατολη να κοκκινιζη.

( στιχοι 156 - 176 / 193 - 228 )


Γλωσσαρι :


γο'υδουρας > ειδος θαμνου
ροσμαρ'ινος > δεντρολιβανο
δι'αρμιση > ταξη
μαλ'ακα > τυροκομικο προ'ι'ον
οφτ'ος > φτιαγμενο στα καρβουνα
δαμακι > λιγο
σφακολουλουδο > κοκκινο λουλουδι της σφακας > πικροδαφνης
διαγω > συμπεριφερομαι
στανικως > ακουσια


σημ. του blogger :
το ποιημα αυτο, αγνωστου κρητος ποιητη, εχει γραφει περι το τελος του ΙΣΤ' αρχες του ΙΖ' αιωνος,
πρωτη εκδοση εις Βενατιαν το ετος 1627.

ΚΡΗΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ ( ΙΙ )

συνεχεια της αναρτησης της Τεταρτης 16/5 :

Η ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΑ

Σαν τι χαρα 'τον τοτες η δικη μου

και τι δροσιαν, οπο'υ 'δεν το κορμι μου,

π' αλλος βοσκος στον κοσμο δεν τη χ'αρη

ουδε κ' εις το γιαλο χαιρεται ψαρι !

Λεγω τση : " Τα γλυκι'α σου ομορφα ματια

εκ'αμαν την καρδια μου τρια κομματια'

κ' ειναι βαρυ τιν'ας να το πιστεψη

μαχαιρι, οπο'υ λαβωση, να γιατρεψη.

Μ' ας ητο μπορετο ξετελειωμενο

να γινη το μιστο σου τ' αρχισμενο'

να το θεληματεψη η ομορφια σου

αποψε να κομηθηκα κοντα σου.

Γιατι μακρα 'πο δω 'ναι η καοικι'α μου,

π' αρμεγω καθ' αργα τα προβατα μου

και δε μπορουμε αποψ' εκει να παμε,

μ' ας θεσωμεν επ'α στα χορτα χ'αμαι. "

Γλυκι'α μ' απιλογαται το κορασο

λογια για να χαρω, ν' αναγαλλιασω'

γλυκι'α και ζαχαρενι απιλογηθη

κ' εις κεινο, που της ειπα, μ' αποκριθη.

Λεγει : " Το φως τσ'η μερας λιγοσταινει

κι ο ηλιος, αγουρε μου, θε να πηαινει'

τσ'η νυκτας το σκοταδι μας σιμωνει

κ' η κρυοτητα του δασου μας πλακωνει.

Μ' ακλουθα μου λοιπ'ο να πα να βρουμε

επ'α κοντα το σπ'ηλιο μου, να μπουμε'

να φας, να πιης και να καλοκαρδισεης,

σε στρωμα φτωχικο ν' ανακουμπισης.

Και θελομε χαρ'η και ξεφαντωσει

με τα τραγουδια, με ψωμι και βρωση.

Κι ας ειναι μοναχο του το κουραδι

κι ας βοσκεται σ' αυτ'ονο το λιβαδι.

Κι ας ειναι το κουραδι μοναχο του

κι ας χαιρεται κι αυτο για το βοσκο του'

τα προβατα και π'ιλοιπα, δικα σου

ας ειν' επ'α, κοντα στα προβατα σου. "

Με πλ'ησια προυθμι'α κ' οι δυο κινουμε,

το σπ'ηλιον εσπουδαζαμε να βρουμε'

τα χερια ενους τ' αλλου μας εκρατουμα,

πασιχαροι τη στρατα επορπατουμα.

Τη στρατα επορπατουμα' 'ς περβολακι

βρισκω βαγι'α και κοφτω ενα κλαδακι'

κανω γοργο πιτ'ηδειο δακτυλιδι,

διδω τ' αυτης κ' εμενα αυτε'ινη διδει.

Με τα παιγνιδια επηαιναμε τη στρατα'

τα δεντρη ησανε λουλουδα γεματα'

επ'εφτασιν οι ανθοι κ' επεριχο'υσα,

τα καλλη της αφεντρας μου επλουμουσα.

Ελαμπεν ουρανος τ' αστρη γεματος

κι ο ανεμος εφυσαν ο δροσατος,

οντε στο σπηλιο σωσαμεν αιφνιδια

με γελια, με χαρες, με τα παιγνιδια.

( στιχοι 96 - 148 )

συνεχιζεται...

ΑΓΡΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ

Σ' εκραξα σ' ολους τους ανεμους και δε μου μιλησες.
Κουβαριαστηκα για σενα, σα σβωλος σκοτεινος σε μιαν ακρη της γης.
Εισαι και συ σαν τους ανθρωπους και δε μ' ακους.
Οπου ειναι η δυναμη μεθας.




( της ΟΛΓΑΣ ΒΟΤΣΗ απο τα "Ενδομυχα" )

ΝΕΦΕΛΟΠΕΤΡΑ

ΠΟΙΗΣΗ

1) ... < ΣΠΥΡΟΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ > ... !

2) ... < ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΜΠΑΚΟΝΙΚΑ > ... κι... < Ε Δ Ω > ... !

ΚΡΗΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ ( ΙΙ )

Η ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΑ

'Σ μεγαλην εξορι'α, σ' ενα λαγκαδι,

μιαν ταχιν'ην*  επηγα στο κουραδι*,

σε δεντρη, σε λιβαδια, σε ποταμια,

σε δροσερα και τρυφερα καλαμια.

Μεσα στα δεντρη κεινα τ' ανθισμενα,

που βοσκαν τα λαφακια τα καημενα,

στη γη τη δροσερη, στα χορταρακια,

που γλυκοκιλαδουσαν τα πουλακια,

πανωρια λυγερη, πανωρια κορη

ωσαν καλη καρδια κι' ωραια στη θωρη,

εβλεπε καποια προβατα δικα τση

κ' ελαμπε σαν τον ηλιον η ομορφια τση.

Ξανθα 'σαν τα μαλλια τσ'η κεφαλης τση,

καμαρι και στολιδι το κορμι τση'

κ' η φορεσια, που φορειεν, ητον ασπρη

κ' ελαμπε σαν τον ουρανο με τ' αστρη.

Στρεφομαι και θωρω τη μες στα ματια

κ' ερραγην η καρδια μου τρια κομματια,

γιατι Ερωτες ειχαν κ' εδοξε'υγα* 

και να με σα'ι'ττεψουν εγυρε'υγα.

Κι ως μ' ειδασιν οι Ερωτες κοντα τως,

με προθυμιαν απλ'ωσα στ' αρματα τως

και πιανουσι σα'ι'ττες και βερτονια*,

για να μου δωσουν κριση την αιωνια.

Και στην καρδια η σα'ι'τα τως με σωνει'

ειπα και το κορμι μου δε γλυτωνει'

το φως μου και τα ματια εθαμπωθ'ηκα

και σε καημον αριφνητον*  εμπηκα.

Κι ομπρος στη βρυση πεφτω λιγωμενος

κ' η κορη εθαρρειε κ' ειμαι αποθαμενος.

Λεγει : "των αμματιω μου τα παιγνιδια

εθανατωσαν το βοσκον αιφνιδια."

Ερχεται προς εμενα και γνωριζει

πως ειμαι λιγωμενος κι αρχινιζει

να παιρνη ωσαν καλη καρδια κι αερα

η πλουμιστη μου κι ασπρη περιστερα.

Και παιρνει κρυ'ο νερον απο τη βρυση

κ' ερχεται προς εμενα να το χυση'

ραινει και λαντουρ'α*  το προσωπο μου

λογιαζοντας πως να 'ναι γιατρικο μου.

Το προσωπο μου ξαναραινει παλι,

ωγι'α να με συφερη απο τη ζαλη.

Με το νερον εκεινο μου φαν'ιστη

το πως ο λογισμος μου εξεζαλιστη.

Κι απο την γην εμαζωξε για μενα

βοτανα και λουλουδια μυρισμενα'

τα λουλουδα κ' οι ανθοι μυριζαν τοσα,

νεκρον απο τον Αδη μ' εσηκωσα.

Ανωνυμου Κρητος

* Γλωσσαρι :

ταχιν'η > πρωι

κουραδι > κοπαδι

δοξευγω > τοξευω

βερτονι > βελος

αριθμητος > αναριθμητος

λαντουρω > ραντιζω

( απο : "Η Βοσκοπουλα", εκδ. εκδοτικη ερμης ε.π.ε. - νεα ελληνικη βιβλιοθηκη, επιμελεια Στυλιανος  

Αλεξιου, στιχοι 1-48, σελ. 65-66, αθηνα 1979 )

συνεχιζεται...

ΣΤΑ ΥΠ' ΟΨΙΝ...

- ΤΑ ΥΣΤΕΡΑ ΚΡΙΝΟΥΝ ΤΑ ΠΡΟΤΕΡΑ.

- ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΣΤΕΦΑΝΩΝΕΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ( FINIS CORONAT OPUS ).

- Η ΤΥΧΗ ΒΟΗΘΑΕΙ ΤΟΥΣ ΓΕΝΝΑΙΟΥΣ.

(Τερεντιος)

- Η ΤΥΧΗ ΤΟΥΣ ΓΕΝΝΑΙΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΟΒΑΤΑΙ, ΤΟΥΣ ΔΕΙΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΡΙΧΝΕΙ ΚΑΤΩ.

(Σενεκας ο νεωτερος)

- ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΠΟΥ ΣΤΙΣ ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΙΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΔΕΙΛΟΣ, ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΤΙΠΟΤΕ.

( Πλαυτος)

ΕΝΑΣ ΠΑΛΙΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ...

γραφει...

... < navarino-s > ...

ΓΕΡΑΝΗΣ ΣΤΕΛΙΟΣ

Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Βαζω διαρκως σε διλημμα τον ιδιο τον εαυτο μου.

Πρεπει να συνταχτεις, του λεω, με την εξεγερση.

Κυτταξε δεξια, μπρος απο τα συννεφα,

κυττα στ' αριστερα, πισω απο τα δαση.

Μικρη μεγαλη δικαιη η σκληρη,

σε περιμενει η επανασταση. Διαλεξε χρωμα,

διαλεξε καρπο, διαλεξε, αν θες, και ονειρα.

Τοσες επαναστασεις γυρω σου, πες μου ποια προτιμας ;

- Μαλλον αυτη που στρεφεται εναντιον του εαυτου μου !

Η ΤΥΧΗ ΜΑΣ ΔΕ ΛΕΓΕΤΑΙ...

διαβασα οτι... 

εκτος απο την Ευρωπη, αγωνια τωρα  και η Αμερικη για μας!

κι αναρωτιεμαι,

... τοσο πολυ μας αγαπανε πια ;

... ΒΩΛΑΚΕΣ

ΑΤΙΤΛΟ

ΚΑΒΟ ΝΤ' ΟΡΟ

... χθες

ΑΥΤΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ Ο ΜΙΚΡΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ

ΠΕΜΠΤΗ 7 Μ

ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΛΥ να μην σκεπτομαι τιποτα και να μην
συγκινουμαι απο τιποτα, ξεθαρρεψε ο χρονος και μ'
απολυσε καταμεσης του Κρητικου πελαγους.


Εγινα χιλιαδων ετων και ηδη χρησιμοποιω τη Μινωι-
κη γραφη με τοση ανεση που ο κοσμος απορει και πι-
στευει στο θαυμα.


Το ευτυχημα ειναι οτι δεν καταφερνει να με διαβασει.




ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ


( απο το ημερολογιο ενος αθεατου απριλιου, β' εκδ. - αθηνα 1984, υψιλον/βιβλια )

Η ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ

προς τιμην της Ζωης 

Ο Λαοκράτης Βάσσης γεννήθηκε στο Ριζοβούνι Πρεβέζης το Μάρτιο του 1945. Είναι δάσκαλος (πτυχιούχος της Ζωσιμαίας Παιδαγωγικής Ακαδημίας Ιωαννίνων) και νεοελληνιστής φιλόλογος (πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων). Είναι πρόεδρος της Εταιρείας Παιδείας και Πολιτισμού "Εντελέχεια". Είναι επίτιμο μέλος του Δ.Σ. του Κ.Ε.Θ.Ε.Α. (Κέντρο Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων) και μέλος του Δ.Σ. του Ομίλου Φίλων του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης "Θεόδωρος Παπαγιάννης". Διετέλεσε μέλος του Ε.Σ.Ρ. (Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης) και Διευθυντής Σπουδών των Εκπαιδευτηρίων Γείτονα (Βάρη Αττικής). Άρθρα και βιβλιοκριτικές του έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες και περιοδικά, όπως "Αυγή", "Ελευθεροτυπία", "Καθημερινή", "Αντί", "Άρδην", "Το Παρόν". Έχει συμμετάσχει με εισηγήσεις του σε ημερίδες και συνέδρια για θέματα εκπαιδευτικά, πολιτιστικά και σύγχρονου γενικότερα προβληματισμού.


Προσωπικότητα της Αριστεράς με μακρά θητεία στο μετερίζι της, υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, από το οποίο γρήγορα διαγράφτηκε (το 1975) μαζί με συντρόφους και φίλους του όπως ο Σάκης Καράγιωργας, ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, ο Γεράσιμος Νοταράς, ο Στέλιος Νέστορας κ.ά.
Για πολλά χρόνια παρέμεινε ανένταχτος αριστερός, εργαζόμενος παράλληλα σ’ ένα από τα καλύτερα φροντιστήρια της Αθήνας, την «Παιδεία» και διδάσκοντας με απαράμιλλο τρόπο στις γενιές της Μεταπολίτευσης την έκθεση ιδεών. Το 1989 συνέβαλε στη δημιουργία του ενιαίου Συνασπισμού, στην Π.Γ του οποίου παρέμεινε μέχρι το 2000. Από τότε είναι απλό μέλος του ΣΥΝ και ταυτόχρονα συγγραφέας σημαντικών βιβλίων που αναζητούν τα αίτια της κακοδαιμονίας της χώρας και της Αριστεράς στη Μεταπολίτευση. 

ΚΟΚΚΙΝΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ

( στη πρωτη εκτελεση ακουγεται ο Κωατας Καρρας, 

απο το θεατρικο εργο "κοκκινα τριανταφυλλα για μενα", του Sean O'Casey -Δουβλινο 1943 - , σε μτφ. του Παυλου Ματεσι )

... < ΚΛΙΚ > ...
στην φωτο

ΤΑ... ΒΥΖΑΚΙΑ ΕΞΩ ΛΟΙΠΟΝ

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ

Φυσαει...

Φυσαει στα σταυροδρομια του κοσμου

Ο θανατος περιοδευει τον κοσμο με τη μασκα ενος στρατηγου.

Τα ματια μας θα ζησουνε και περα απο το θανατο μας

για να κλαινε.

Φυσαει.

Τα μεγαρα ριχνουν εναν ισκιο βαρυ που σπαει τη ραχοκοκαλια μας

Τρεχουν οι δρομοι λαχανιασμενοι

Τα παραμυθια ειναι τυφλα

Φυσαει

Φυσαει μεσα απο τα τρυπια βρακια των ανεργων

Φυσαει

Φυσαει μεσα στην οργισμενη καρδια του λαου

Ο ανεμος μπερδευει τους δρομους τις χρονολογιες τα προσωπα

Παρασερνει τη σκονη απ' τα πεδια των μαχων

Αυτη η σκονη θαβει σιγα σιγα την Ευρωπη

Τα χερια τους ειναι ετοιμα να σωσουνε τον κοσμο

Εις τους αιωνας των αιωνων

Ερχομαστε

Παραμεριστε

Κατεβαινουμε σαν μια χιονοστιβαδα που οσο κατηφοριζει μεγαλωνει

1953

( απο την free press μηνιαια εφημεριδα "διαδρομες", αρ. φυλλου 18 )

ΠΟΙΗΣΗ

της " ΕΡΩΔΙΟΣ"

ΤΟΠΙΟ

Στάθηκα στο βράχο 

Αντικρύ μου το πέλαγο

Ο ουρανός να σμίγει

σε άγγιγμα ερωτικό μαζί του

και το φως καταλύτης

Λευκά οδυνηρό

να διαλύει σκιές

Και να εισχωρεί, να εισβάλλει

Στα εσώτερα

Να σε πονά η λευκότης του

Και το πράσινο της ελιάς κυρίως

να ημερεύει τη θαλασσινή αναλγησία

του ΙΩΑΝΝΗ ΑΛΤΑΜΟΥΡΑ

( θαλασσογραφια - λαδι )

Ο... ΜΑΗΣ

λεβαντα

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ (2)

^
( του ΤΑΣΣΟΥ )

... < Κ Λ Ι Κ / C L I C K > ...

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ