Δηλωνεται κατηγορηματικα οτι, ολα τα δημοσιευομενα ποιηματα, αποσπασματα ποιηματων η, και στιχοι κ.λπ. λογοτεχνικα κειμενα ειναι απο εντυπες εκδοσεις ευρισκομενες στη κατοχη του διαχειριστη αυτου του ιστολογιου. Σε οποιαδηποτε αλλη περιπτωση, γινεται link κατ' ευθειαν στα ιστολογια στα οποια βρισκονται και οχι αναδημοσιευση τους, ακομη κι αν δεν υπαρχει σχετικο απαγορευτικο σημα.

Κυριακή 31 Ιουλίου 2011

ΟΜΟΡΦΟΣ ΠΟΥ 'ΝΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ


... επι τη ευκαιρια:

του Γιωργου Κουρουπου
του Ροδολφου Μορωνη
του Νικου Κανακη

( σειρα 11/1964 )



( μουσικη Γ. ΚΟΥΡΟΥΠΟΣ - στιχοι ΟΔ. ΕΛΥΤΗ )



( μουσικη Μ. ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ - στιχοι Ν. ΓΚΑΤΣΟΥ - πιανο Γ. ΚΟΥΡΟΥΠΟΣ )



( μουσικη Γ. ΚΟΥΡΟΥΠΟΣ - στιχοι ΕΥΓ. ΤΡΙΒΙΖΑΣ )

"Της Σελήνης της Μυτιλήνης"


... < Οδυσσεας Ελυτης > ...

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΗΣΕΙΣ



ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΣΟΥ

Οταν δεν μπορω να κοιταξω το προσωπο σου
κοιταζω τα ποδια σου.

Τα ποδια σου οστε'ι'να τοξα,
τα δυνατα μικρα σου ποδια.

Ξερω πως σε στηριζουν,
και το γλυκο σου βαρος
πανω σ' αυτα ορθωνεται.

Η μεση και τα στηθη σου,
η διπλασιασμενη πορφυρα
των θηλων σου,
η κοχη των ματιων σου
που εχουν αρχισει να πετανε,
το πλατυ σου στομα το φρουτωδες,
τα κοκκινα μαλλια σου,
μικρος μου πυργος.

Ωστοσο δεν αγαπω τα ποδια σου
παρα μονο γιατι περπατησαν
πανω στη γη και πανω
στον ανεμο και πανω στο νερο,
μεχρι να με συναντησουν.


ΤΟ ΕΝΤΟΜΟ

Απο τους γοφους σου ως τα πελματα σου
θελω να κανω ενα μακρυ ταξιδι.

Ειμαι πιο μικρος κι απο εντομο.

Προχωρω απ' αυτους τους λοφους,
εχουν το χρωμα της βρομης,
εχουν σημαδια πολυ λεπτα
που μονο εγω γνωριζω,
εκατοστα καμενα,
ωχρες προοπτικες.

Εδω υπαρχει ενα βουνο.
Ποτε δε θα φυγω απ' αυτο.
Ω το γιγαντιο μουσκλι!
Κι ενας κρατηρας, ενα τριανταφυλλο
απο φωτια που εχει παρει υγρασια!

Τα ποδια σου κατεβαινω
σαν να γνεθω μια σπειρα
η ταξιδευω κοιμισμενος
και φτανω στα γονατα σου
με τη στρογγυλη σκληραδα
σαν να φτανω στις στερεες κορυφες
μιας διαφανης ηπειρου.

Απο τα ποδια σου γλιστραω,
στα οχτω ανοιγματα
αναμεσα στα μυτερα, αργοκινητα,
σε σχημα χερσονησων, δαχτυλα σου,
κι απο αυτα στο κενο
του λευκου σεντονιου
πεφτω, ψαχνοντας τυφλος
και πεινασμενος το περιγραμμα σου
καυτου αγγειου!



Ο ΑΝΕΜΟΣ ΣΤΟ ΝΗΣΙ

Ο ανεμος ειν' αλογο :
ακου το πως τρεχει
στη θαλασσα, στον ουρανο.

Θελει να με παρει : ακου
πως περιτρεχει ολη τη γη
για να με παρει μακρια.

Κρυψε με στην αγκαλια σου
γι' αυτη τη νυχτα μονο,
που η βροχη θρυμματιζει
πανω στη θαλασσα και στη στερια
τα αμετρητα στοματα της.

Ακου πως ο ανεμος
με καλει καλπαζοντας
για να με παρει μακρια.

Με το μετωπο σου στο μετωπο μου,
με τα χειλη σου στα χειλη μου,
δεμενα τα κορμια μας
στον ερωτα που μας καιει,
ασε τον ανεμο να φυγει
χωρις να με παρει μαζι του.

Ασε τον ανεμο να φυγει
αφροστεφανωμενος,
να με καλει και να με ψαχνει
καλπαζοντας μες στο σκοταδι,
κι εγω, βυθισμενος
στα μεγαλα σου ματια,
γι' αυτη τη νυχτα μονο
να ξαποσταινω, αγαπη μου.


( τα 3 πιο πανω ποιηματα, του ΠΑΜΠΛΟ ΝΕΡΟΥΝΤΑ,
μτφ. ΑΓΑΘΗ ΔΗΜΗΤΡΟΥΚΑ )



ΤΟΛΗΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ:

... < ΕΔΩ > ...



Σάββατο 30 Ιουλίου 2011

ΚΑΛΑΡΙΣΜΑ

( καλαρισμα διχτυων )


Στη Ρουμελη ειν' ενα δεντρ'ο
πλατυφυλλο και δροσερο,
ποχει στη ριζα κρυο νερο,
και στην κορφη χρυσο σταυρο.
Που πανε οι ναυτες για νερο
και κανουν ορκο στο σταυρο :
Ο π' αγαπηση κι' αρνηστη,
το αιμα του να κινηθη'
κι' ο ποχει δυο αγαπητικες,
να χη σαραντα μαχαιριες,
κι' ο ποχει τρεις και τεσσερες,
να χη σαραντατεσσερες,
κι' ο ποχει μια και μοναχη
στον κοσμο να τηνε χαρ'η,
κι' ο που δεν εχει ουτε μια,
μπαλα να του ρθη στην καρδια.

( απο το Λιγουριο Επιδαυρου - "ΕΚΛΟΓΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ", του Ν. Γ. ΠΟΛΙΤΟΥ )



Σαββατοβραδο. Μερικοι σπιτισιοι φουρνοι αναβοκορωνουν ακομη ξεροψηνοντας τα ψωμια και ο καπνος ανεβαινει γαληνεμενος κι αναλαφρος. [... ].
- Αρ'η Γιαννα, σιγυρισου και νυχτωσε να παεις να φερεις το νερο.
Η φωνη που καλει την κορη ειναι της γριας μανας της. Η κορη ειναι στην πλα'ι'νη καμαρη. Ειχε βουτηξει το λυγερο, αφρατο κορμακι της μεσα στο πιθαρι το γεματο χλι'ο, μυρουδατο νερο απο σκινοκαρπο, μυρτια και δαφνη και τωρα στεκαμενη μπρος στον κατρεφτη χτενιζει και σιαζει τα κορακατα μαλλια.
Τα μαζευει σε δυο χοντρες πλεξιδες, και τα στριβει οπως φιδια μπλεμενα σ' ερωτικη
παραφορα.
Ξερει, το νιωθει μεσα της, οτι στο δρομο, αξαφνου απο κανα στενο, θα ξεπεταχτει καρτερωντας την ο Αλεξης ο σφουγγαρας.
Ακουει τη φωνη της γριας κι απαντα.
- Ερχουμαι, μανα μου, ερχουμαι.
- Κανε πλι'α, κορη μου, και νυχτωσε και ειναι ντροπη νυχτα ωρα να γυριζουν οξω οι κοπελουδες.
[... ].


( αποσπασμα απο το διηγημα ΑΛΕΞΗΣ Ο ΣΦΟΥΓΓΑΡΑΣ -
"ΟΙ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΙ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ - Διηγηματα
( Χ α ρ ι σ μ ε ν ο
στους ταπεινους συντροφους μου
τους σφουγγαραδες ) " του Γιαννη Μαγκλη )

O Ν. Καζαντζακης εκρινε :

Αγαπητε φιλε!
[... ].
Γι αφτο το δικο Σας το πρωτο εργο το βρισκω καταπληχτικο:
δεν εχει κανενα απο τ' αναποφεβγα ψεγαδια' τιναχτηκε ωριμο
απο τα στηθη, πανοπλο. [... ].


ORSUL



μουσικη επιλογη: E. A. & Αlex Ham.

Η ΞΑΝΘΟΥΛΑ

... στον παλιοφιλο, τον Γιαννη

ηγγικεν η ωρα,
οσονουπω καταφτανω,
ν' ανοιξουμε πανια...

*******

( ΞΑΝΘΟΥΛΑ )


Η ΞΑΝΘΟΥΛΑ

( του Διονυσιου Σολωμου )

Την ειδα την Ξανθουλα
την ειδα ψες αργα,
που εμπηκε στη βαρκουλα
να παη στην ξενιτεια.

Εφουσκωνε τ' αερι
λευκοτατα πανια,
ωσαν το περιστερι,
που απλωνει τα φτερα.

Εστεκονταν οι φιλοι
με λυπη, με χαρα
κι' αυτη με το μαντηλι
τους αποχαιρετα.
( του "να'ι'φ" Βαγγελη Λυμνιωτη )


Και το χαιρετισμο της
εσταθηκα να ιδω
ως που η πολλη μακροτης
μου το 'κρυψε και αυτο.

Σ' ολιγο σ' ολιγακι
δεν ηξερα να πω
δεν εβλεπα πανακι
η του πελαγου αφρο.

Κι αφου πανι, μαντηλι
εχαθη στο νερο,
εδακρυσαν οι φιλοι
εδακρυσα κι' εγω.




[ Δεν κλαιγω τη βαρκουλα,
δεν κλαιγω τα πανια
μον' κλαιγω την Ξανθουλα
που παει στην ξενιτεια.

Δεν κλαιγω τη βαρκουλα
με τα λευκα πανια,
μον' κλαιγω την Ξανθουλα
με τα ξανθα μαλλια! ]



SARAH VAUGHAN



Παρασκευή 29 Ιουλίου 2011

2.- ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ





ΑΙΤΗΣΗ

Δωσε μου απο σενα
το δωρο
θα το στησω στην οδο Κριεζωτου
στην οδο Πανορμου και στη Λεωφορο.
Δωσε μου.
Με λενε Πριγκηπα Ιονδερτη.
Πριγκηπα Μορεως


( Λεωφ. ... )


και αλλα ονοματα.
Δωσε μου το - πανω στο μαξιλαρι
σε μακρυ διαδρομο Ανακτορων
με μαυρο υπηρετη η αξιωματικο φρουρας
ναυτικου - δωσε ενα - εστω -
λοχαγο Κριμαιας η ο,τι.

Με λενε αιτηση - ευπειθεστατος ειμαι
σε ο,τι ειναι
σε ο,τι βουιζει εν Αιγυπτω
σε ο,τι βουνο ορος γινεται.
Δωσε μου η ωρα ειναι 7 και 5.
Δεν εχει αλλη διορια.
Δωσε μου.


( απο την ενοτητα " Αιτηση και Μπαραμπαντου ", συλλογη: 4 μαζινο )

( ντα ... )

... και οι νοουντες...
μπαραμπαντου μπαραμπαντου...


1.- ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ



ΑΙΤΗΣΗ
ΚΑΙ
ΜΠΑΡΑΜΠΑΝΤΟΥ

Παρακαλω αναγνωστη
διαβασε τα δυο
τελευταια
και βγαλε ανηθικο
συμπερασμα
για ποιητες
και ξιπασμενους πλεον
ιπποτες.


------------------------------------------------


Η ΜΠΑΡΑΜΠΑΝΤΟΥ

Η Μπαραμπαντου εβγαλε Ορεστη
και νατην θελει οικο ν' ανοιξει.
Κι εφερε βαλιτσακι - που? -
την αθλια - στην Ιντερνασιοναλ οδο.

Σκεψου απεναντι στον πυργο του δουκος
με ολους τους αλιεις μαργαριταριων
και μ' ολα τα σεα και μεα.

Μας παριστανει η Μπαραμπαντου τον ανδρα
κι ανοιξε σπιτι ντυθηκε πριγκιπισσα
- πεταξε τα μεταξωτα -
και μπαζει κοσμο και προσκεκλημενους
και τι χορους και τι κρασια και εβιβα.

Μα τι εχει και ο πριγκιψ ο απεναντι
θυμωνει και ζητα πληροφοριες
αν
η Μπαραμπαντου εχει ολιγη τσιπα αν
κοκκινιζει
απο ντροπη
με σπιτικο και με μπαουλο - ποσο θα κρατησει.
Και βαζει κατασκοπους και ανθρωπους
να της το κλεισουν.
Μα εκεινη δεν υποψιαζεται τιποτα.
Ο πριγκιψ πλουσιος επιτιθεται'
αυτη η νεα Πρισκιλα με Ορεστη νεο
δεν απαντα
νομιζει οτι δεν τη βλεπουνε.
Στο κατω κατω τι
αν ο πλουσιος αντιπαλος της
τη νικησει
αυτη Μπαραμπαντου ητανε
Μπαραμπαντου θα μεινει
και ειναι ετοιμη η αθλια
να φωναξει απο τωρα :
Ε ! Μαεστρο ντα - καπο.


( απο την ενοτητα " Αιτηση και Μπαραμπαντου ", συλλογη : 4 μαζινο )



Πέμπτη 28 Ιουλίου 2011

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ


4

Ιδου τωρα ο λαος μου εμεγαλυνθη σφοδρα.
Εφηβος ο Δαυιδ
ηρεν το ονειδος του λαου του.

Δαυιδ με ονομασες.
Η τρυφερα κνημη του εις την Κυανην - Φαια
περικνημιδα.
Το ατιθασον ενδυμα σου επι των ωμων μου.
Το ξιφος μου απο τα ορη σου λαμπον.
Δαφνες επι της κεφαλης μου και αι πτερυγες
σου υψουντο.
Απο πολη σε πολη τα τρενα σου με
μετεφερον.
Διεσχιζα τα ορη, τους καμπους και τους
ποταμους
κραδαινων το αρχαιο μου δορυ.
Ποσες φορες σε εθρηνησα επι των φυλακων
επι των φονων
επι των θαλασσων
επι των ανεμων.
Ιδου ο Δαυιδ ηρεν ονειδος.


( απο την ενοτητα ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ, συλλογη: " 4 μαζινο ")



( II )... και τα 3 ΝΤΕΜΙ TOP ( ... ΤΟΠ ) συν 2


... επισης καλοκαιρινα, ιντερνετικα αναγνωσματα μου... μεχρι σημερα:

- η συμβολη των γυναικων που κατεχουν δημοσια θεση*,
στον πολιτισμο...

- βλεποντας ενα καλλιτεχνικο vernissage απο απεναντι,
ωσαν θεαση ενος φιλμ, σε καλοκαιρινο σινεμα...
απο μπαλκονι πολυκατοικιας...

- 7...πορνο μες... σ' ενα σταυλο...


- πολιτικοκοινωνικο'ι'στορικη θεωρηση ενος παλαιου
σαββοπουλειου ασματος, με τιτλο...

... 5ο και τελευταιο,"ατιτλο", ομως... κοφτερο (σε 2 μερη )...

και γελακια... ο δικος σου


* disclaimer: δεν αφορα καμμια γυναικα σε δημοσια εν ενεργεια θεση
( οι συγγραφεις τοιουτων αναγνωσματων, TOP κουλτουριαρηδες παντα,
γνωριζουν να προστατευουν... τα νωτα τους. κι ετσι τολμουν μονο...
οταν δεν διακινδυνευουν να χασουν... καρεκλες... )


τα 3 TOP ( ...ΤΟΠ )


... καλοκαιρινα, ιντερνετικα αναγνωσματα μου... μεχρι σημερα:

- ποιος ο ρολος του πατρος, της μητρος και του συζυγου.
στη γυναικεια καλλιτεχνικη δημιουργια...

- ποιος ο ρολος των καλλιγραμμων η μη, γυναικειων ποδιων,
στην εξευρεση φιλου, συντροφου, εραστη η συζυγου...

- ειδικη μελετη περι της γυναικειας υστεριας...


και γελακια... ο δικος σου

----------



TANGO... για δυο




μουσικη επιλογη της Μαριανθης Αλβ. - Ham.


Τετάρτη 27 Ιουλίου 2011

... ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΙΕΣ


... και ιντερνετικα, "ποιητικως" συμβολικα γελακια [ :) ] , γελακια [ :) ]... που ψαρεψα σημερα... σε σοβαρες αναρτησεις... σοβαρων κατα τα αλλα... κουλτουριαρηδων...

και γελακια... ο δικος σου

Η ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ, ΤΗΣ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑΣ... Ω! ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ( ΙΙ )


... μικρο δειγμα κουλτουριαρικου κειμενου,
επιλογη Περικλη Σφυριδη


" Ο ( ποιητης ταδε ) ενδιαφερεται για την ιχνηλατηση του 'στοιχειου' εκεινου, που κατα τροπο σταθερο, σε ολες τις εποχες της ιστοριας του ανθρωπου κυοφορειται παραμενοντας διαρκως 'ανεκφραστο', εντελει συνεχως διαφευγον, 'ελαχιστον με φωνες ολου'. 'Της απεραντοσυνης ομως το α-υλον ειναι το μονο βλεμμα το εκπληκτο παντα'. Η συλληψη αυτη, του 'α-υλου νευματος της απεραντοσυνης' κυοφορειται απο την εκαστοτε αναγωγη των ιδιωτικων βιωματων του ποιητη και του αποκρυσταλλωματος των εμπειριων του ανθρωπου, θεωρουμενου στην ολοτητα του, σε μια (ευρυτατη) συμπαντικη ρο'ι'κοτητα "

περ. " Το Τραμ ", αρ. 2, 1987, σελ.58

* *


Σφυριδης : Ντινο, πριν προχωρησουμε στη συζητηση μας για τη γλωσσα των σημερινων κουλτουριαηδων, θα ηθελα να μου πεις ποιους θεωρεις κουλτουριαρηδες.

Χρισιανοπουλος : Κουλτουριαρηδες ειναι οι διανοουμενοι που δινουν μεγαλυτερη σημασια στη γνωση και την πληροφορηση και λιγοτερη στο αισθημα και το βιωμα. Ο,τι εμαθαν η δεν εμαθαν εχει γι' αυτους μεγαλυτερη αξια απο τη σκεψη. [... ]. Σε τελικη αναλυση κουλτουριαρηδες ειναι οι ψευτομορφωμενοι. [... ].


( του Ντινου Χριστιανοπουλου απο " Τα αλαμπουρνεζικα η, η γλωσσα των σημερινων κουλτουριαρηδων " )


----------

Γιωργος Χρονας : ... υπηρξαν πολλοι ερωτες στη ζωη σας που τους θυμαστε τωρα? ...

Χριστιανοπουλος : ... Δηλαδη πιο πολυ ερωτευομουν κρυφα καποιους ανθρωπους, αυτοι δεν το επαιρναν ποτε χαμπαρι, αυτο εμενα με τσακισε, με τυραννησε και παρηλθε. [... ]. Γιατι ειναι πιο ευκολο το βαλε και το βγαλε. Το πιο δυσκολο ειναι να μην το βαζεις και να μην στο βαζουν ποτε. Εκει σε θελω.

απο συνεντευξη του Ντινου Χριστιανοπουλου
στον Γιωργο Χρονα που δημοσιευτηκε στην εβδομαδιαια
εκδοση του περιοδικου LiFO, αθηνα 27/9 - 3/10/2007

Η ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ, ΤΗΣ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑΣ... Ω! ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ



Σφυριδης :Και η γλωσσα των κουλτουριαρηδων?

Χριστιανοπουλος : Αυτο που σημερα λεμε γλωσσα των κουλτουριαρηδων ειναι ενα κουρκουτι απο νεοκοπες λεξεις, απο ξενες αμεταφραστες λεξεις και απο λεξεις παρμενες απο τις διαφορες επιστημες, λ.χ. η μεταστοιχειωση της ντεμι νομενκλατουρας. Μ' ενα τετοιο κουρκουτι, στο τελος δε βγαζουν νοημα ουτε αυτοι ουτε φυσικα κι εμεις. [... ].

Σφυριδης : Θα ηθελα να σου θεσω ενα ερωτημα. Οπως αποδεχομαστε την ερμητικη γραφη ορισμενων ποιητων, γιατι να μην αποδεχτουμε και το δυσνοητο τροπο γραφης των κουλτουριαρηδων?

Χριστιανοπουλος : Απο μια αποψη, κι ο ποιητης θα επρεπε, οποιαδηποτε τεχνοτροπια κι αν ακολουθει, να γραφει κατα τροπο κατανοητο, για να μπορει ο αναγνωστης να τον καταλαβαινει. Γιατι, τι να την κανω την οποιαδηποτε ποιηση, οταν εχει κοπει η γεφυρα της επικοινωνιας? Τι να τα κανω τα ερμητικα ποιηματα, οταν δεν τα καταλαβαινει κανεις? Κι αφου δε μου λενε τιποτε, πως ειναι δυνατον να με συγκινησουν? Βεβαια ο ποιητης εχει τη δικαιολογια οτι γραφει για να εκφρασει τον εαυτο του, αν και παλι θα ελεγα οτι ενας ποιητης που εκφραζεται ερημην του αναγνωστη, τι σο'ι' ποιητης ειναι? [... ].

Σφυριδης: Ποιες θεωρεις ως αιτιες του φαινομενου αυτου, εκτος απο την ημιμαθεια, που ηδη ανεφερες?

Χριστιανοπουλος : Νομιζω πως το κακο αυτο, που ολο και φουντωνει, οφειλεται οχι μονο στην ημιμαθεια των περισσοτερων κουλτουριαρηδων αλλα και στον εγωισμο τους. Δε θα μπορεσουν ποτε οι ανθρωποι αυτοι να ακουνε περισσοτερο απ' οσο μιλουνε, να σκεφτονται περισσοτερο απ' οσο γραφουν, και να περνουν καθε πληροφορια απο το κοσκινο της κρισης. Για να συμβει αυτο πρεπει κανεις να ειναι ταπεινος, να μη νομιζει πως αυτος τα ξερει ολα και κανεις αλλος. [... ].


( 3 αποσπασματα απο, " ΤΑ ΑΛΑΜΠΟΥΡΝΕΖΙΚΑ Η, Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΣΗΜΕΡΙΝΩΝ ΚΟΥΛΤΟΥΡΙΑΡΗΔΩΝ " του Ντινου Χριστιανοπουλου )

αφιερωνεται... ξερουν αυτοι...


SUMMER MOOD



Τρίτη 26 Ιουλίου 2011

ΑΓ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΤΗΣ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΟΣ

Θα κλεισω τη σημερινη μερα με τις ευχες μου προς ενα κοριτσι, γυναικα σημερα,
σχεδον συνομηλικη μου.


Ενα κοριτσι που η τυχη τοφερε να μεγαλωσουμε μαζι.
Ενα κοριτσακι 7 ετων, που ο πατερας μου εφερε ενα βραδυ,
μια χειμωνιατικη μερα του 1948, στο σπιτι μας στη Κω.
Ενα κοριτσακι ρακενδυτο, ψειριασμενο..." χωρις οικογενεια",
κι εμελλε να γινει για 13 χρονια μελος της δικης μας οικογενειας.
Κι εγινε η εξ' ουρανου αδελφη μου.
Ενα κοριτσι που οταν εγω αρρωσταινα... αρρωσταινε κι εκεινη
κι εμενε νηστικη απο τη στενοχωρια της, μεχρις οτου
γινω εγω καλα.
Που δεν δεχοταν να φαει αν δεν καθομουν κι εγω να φαω
μαζι της, και με περιμενε παντα, επι 13 χρονια να καθησουμε
μαζι στο τραπεζι.



ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ!
Για τη σημερινη ονομαστικη σου γιορτη Παρη,
αδελφη μου
... οπου κι αν βρισκεσαι.
Χρονια Πολλα
σε σενα και την οικογενεια σου.

Σε φιλω πολυ πολυ

SI TU ME OLVIDAS


Quiero que sepas
una cosa.

Tu sabes como es esto:
si miro
la luna de cristal, la rama roja
del lento orono en mi ventana,
si toco
junto al fuego
la impalpable ceniza
o el arrugado cuerpo de la lena,
todo me lleva a ti,
como si todo lo que existe,
aromas, luz, metales,
fueran pequenos barcos que navegan
hacia las islas ruyas que me aguardan.

Ahora bien,
si poco a poco dejas de quererme
dejare de quarerte poco a poco.

Si de pronto
me olvidas
no me busques,
que ya te habre olvidado.


ΑΝ ΜΕ ΞΕΧΑΣΕΙΣ

Ενα
θελω να ξερεις.

Ξερεις πως ειν' αυτο:
κοιταζω
το κρυσταλλινο φεγγαρι, το κοκκινο κλαδι
του αργου φθινοπωρου στο παραθυρο μου,
αγγιζω
πλα'ι' στη φωτια
την αταραχη σταχτη
η το ρυτιδωμενο σωμα του ξυλου,
κι ολα με φερνουν σε σενα,
λες κι ο,τι υπαρχει,
αρωματα, φως, μεταλλα,
ειναι μικρα πλεουμενα που ταξιδευουν
προς τα νησια σου που με περιμενουν.

Ωστοσο,
αν λιγο παψεις πια να μ' αγαπας
θα παψω κι εγω να σ' αγαπω λιγο λιγο.

Κι αν ξαφνικα
με ξεχασεις
μην ψαξεις να με βρεις,
θα σ' εχω λησμονησει.


( οι 4 πρωτες στροφες απο το ποιημα του ΠΑΜΠΛΟ ΝΕΡΟΥΝΤΑ " Αν με ξεχασεις ", μτφ. Αγαθη Δημητρουκα )

**********


ΠΑΜΠΛΟ ΝΕΡΟΥΝΤΑ



ΠΑΝΤΑ


Για πριν απο μενα
δε νιωθω ζηλια.

Ελα μ' εναν αντρα
στην πλατη,
ελα μ' εκατο αντρες στα μαλλια
σου,
ελα με χιλιους αντρες αναμεσα στα στηθη και στα
ποδια σου,
ελα σαν ποταμι
γεματο πνιγμενους
που συναντα μανιασμενο τη θαλασσα,
τον αιωνιο αφρο, τον καιρο!

Φερ' τους ολους
εκει οπου εγω σε περιμενω:
παντα θα ειμαστε εσυ κι εγω
μονοι πανω στη γη,
τη ζωη να παρουμε απ' την αρχη!


( αποδοση: Αγαθη Δημητρουκα )

Κυριακή 24 Ιουλίου 2011

EN BANDOULIERE

( του Νικου Κουνδουρου )




μουσικη επιλογη της Θ. Α.



Lyrics:
Que d'illusions que de châteaux perdus
Que de retour le front vaincu
Depuis que la vie m'a collé un rôle
Dans la comédie des coeurs déçus
Je cueillais à tout vent {var Je semais à tout vent}
Des rires d'enfants {var Mes rêves d'enfant}
Je marchais le coeur en bandoulière
Un beau matin très fier j'ai eu vingt ans
On m'a dit écarquilles les yeux
On m'a dit mon grand voilà le monde
Ne nous en veux pas fais de ton mieux
Et depuis ce temps je serre les dents
Moi qui avais le coeur en bandoulière

Il y a cette triste pagaille dont je dois sortir
Il y a cette immense muraille que je dois franchir
Et je le franchirai car je t'ai trouvé
Toi qui ne m'as pas jeté la pierre
Je t'ai trouvé avec tes yeux d'enfants
Tu m'as offert ton univers
Ton univers au chaud de l'insouciance
Et Dieu me damnera si je te perds
Car je vis de tes joies
Et rien que pour toi
J'ai remis mon coeur en bandoulière

ΠΡΟΣΩΡΙΝΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ...


... οριακες ισορροπιες...


... < GOOD MORNING > ...

... architect!

OPEN SKIES



Σάββατο 23 Ιουλίου 2011

ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΤΣΟΣ


( του Νικου Κουνδουρου )


Ποσο πολυ σε αγαπησα εγω μοναχα το ξερω
Εγω που καποτε σ' αγγιξα με τα ματια της πουλιας
Και με τη χαιτη του φεγγαριου σ' αγκαλιασα και χορεψαμε μες
στους καλοκαιριατικους καμπους
Πανω στη θερισμενη καλαμια και φαγαμε μαζι το κομενο τριφυλλι
Μαυρη μεγαλη θαλασσα με τοσα βοτσαλα τριγυρω στο λαιμο
τοσα χρωματιστα πετραδια στα μαλλια σου.


( απο: " ΑΜΟΡΓΟΣ")



( μουσικη Λουκιανου Κηλαηδωνη, στιχοι Νικου Γκατσου )

μουσικη επιλογη της Αναστασιας Αλβ. - Ham.


ΠΕΡΙ ΑΡΓΥΡΑΜΟΙΒΩΝ...

( του Νικου Κουνδουρου )



( μουσικη Γιαννη Μαρκοπουλου, στιχοι Μανου Ελευθεριου )

αλλη μια μουσικη επιλογη της Ευφρ. Κ.



Έντονα

( του Νικου Κουνδουρου )


ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΕΜΕΛΗΣ

( του Γιαννη Σμαραγδη )


ΕΡΗΜΙΑ

Εξω απο μας πεθαινουν τα πραγματα.

Απ' οπου περασεις νυχτα, ακους σαν ενα ψιθυρο
να βγαινει απο τους δρομους που δεν πατησες,
απο τα σπιτια που δεν επισκεφθηκες,
απο τα παραθυρα που δεν ανοιξες,
απ' τα ποταμια που δεν εσκυψες να πιεις νερο,
απο τα πλοια που δεν ταξιδεψες...

Εξω απο μας πεθαινουν τα δεντρα που δε γνωρισαμε.
Ο ανεμος περνα μες απο δαση αφανισμενα...
Πεθαινουν τα ζωα απο ανωνυμια - και τα παλια απο σιωπη.

Τα σωματα πεθαινουν σιγα-σιγα απο εγκαταλειψη,
μαζι με τα παλια μας φορεματα μες στα σεντουκια.
Πεθαινουν τα χερια που δεν αγγισαμε, απο μοναξια.
Τα ονειρα που δεν ειδαμε, απο στερηση φωτος...

Εξω απο μας αρχιζει η ερημια του θανατου...


( του Γιωργου Θεμελη )




σημ. : η αναρτηση αυτη οφειλεται στην προτιμηση της Ευφρ. Κ.
προς το ομορφο αυτο τραγουδι του Στ. Κουγιουμτζη, σε στιχους του Γ. Θεμελη


Παρασκευή 22 Ιουλίου 2011

ΣΑΤΥΡΙΚΟΝ

Πλάγια

... και λιαν... ΕΠΙΚΑΙΡΟΝ


"Τι αξιζει ο νομος, οταν κυβερναει το χρημα
κι οταν η φτωχια δεν μπορει ποτε να βρει το δικιο?
Κι οι Κυνικοι που ταχατες περιφρονουν τα παντα
πουλανε την αληθεια για δυο-τρεις παραδες.
Η κριση εμπορευμα καταντησε κι ο καθε ιπποτης
κοιταει ποιος πιο μεγαλο λαδωμα του ταζει."

**********

ΣΑΤΥΡΙΚΟΝ
Μυθιστορημα του 1ου μ.Χ. αιωνος
αγνωστου συγγραφεως
που λεγοτανε πιθανοτατα
Τιτος Πετρωνιος
η Γα'ι'ος Πετρωνιος
η Πετρωνιος Διαιτητης
(αποκαλουμενος και "Διαιτητης Κομψοτητος"
δηλονοτι " Ηγεμων των κομψευομενων"
η ΠΕΤΡΩΝΙΟΣ
νετα - σκετα


ΕΙΣΑΓΩΓΗ


Η μονη βεβαιοτης

Το μονο σιγουρο, ειναι οτι σωθηκε ως τις μερες μας ενα χειρογραφο ( με πολλα κενα, διχως αρχη και τελος ) με τον τιτλο "Σατυρικον". Γνωριζουμε επισης οτι η "εκμεταλλευση" του κειμενου, θα πρεπει να αρχισε τον 4ο μ.Χ. αιωνα. Τον 7ο αιωνα το χειρογραφο θα πρεπει να ειχε ηδη τη σημερινη του μορφη. Οι ανθολογοι και οι συγγραφεις του Μεσαιωνα, οπως ο Ιωαννης του Σαλισμπουρυ (επισκοπος της
Σαρτρ τον 12ο αιωνα) και ο Βικεντιος του Μπωβε (που πεθανε το 1264) κρατησανε στα χερια τους το ιδιο αφηγημα, που κατεχουμε και μεις.
Κατα τα αλλα, μονο υποθεσεις μπορουμε να κανουμε, τοσο για το συγγραφεα, οσο και για την εποχη που γραφτηκε το εργο.


Μεταφρασμενο
προλογισμενο
και σχολιασμενο
απο τον Αρη Αλεξανδρου
προς τερψιν, διασκεδασιν και συμμορφωσιν

ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΕΛΛΗΝΩΝ

_____________________________


... Εσυ, Ποιητη, Αρη Αλεξανδρου, δεν εισαι τυχερος σαν τον Τιτο Πατρικιο

... Ο... Προεδρος μας, μεχρι τωρα δεν... "σκεφτηκε" να διοργανωσει - εστω και μεταθανατια - μια εκδηλωση προς τιμην σου.
Κανεις δε... βρεθηκε να του "πεταξει" την ιδεα, να την "πιασει" και να τη... κανει δικη του...














Το πεσμενο φυλλο
Κοιταζω να γυριζει
Στο κλαρι
Α, μια πεταλουδα

του ΑΡΑΚΙΝΤΑ ΜΟΡΙΤΑΚΕ [1473 - 1549]


Απο τη χλοη του καμπου
Τα σανταλα
Ακομη ευωδιασμενα

του ΜΑΣΑΟΚΑ ΣΙΚΙ


ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ



Το εσχατο ελαττωμα ειναι
νασαι ρηχος.


[...].
Βλεπω τωρα πως η θλιψη, οντας η υπερτατη συγκινηση που ειναι ικανος να νιωσει ο ανθρωπος, ειναι ταυτοχρονα η ουσια και η λυδια λιθος καθε μεγαλης τεχνης. Αυτο που αναζηταει συνεχως ο καλλιτεχνης ειναι ενας τροπος υπαρξης, οπου η ψυχη και το σωμα ναναι κατι ενιαιο και αδιαιρετο. Οπου το εξω ειναι η εκφραση του μεσα. Οπου η μορφη αποκαλυπτει. [...].
Πισω απ' τη χαρα και το γελιο, μπορει να κρυβεται μια ιδιοσυγκρασια χυδαια, σκληρη και αναισθητη. Ομως, πισω απ' τη θλιψη βρισκεται παντοτε η θλιψη.Ο πονος, αντιθετα απ' την αγαλλιαση, δε φοραει μασκα. Η αληθεια στην τεχνη δεν ειναι η ανταποκριση αναμεσα στη βασικη ιδεα και στην τυχαια υπαρξη. Δεν ειναι η ομοιοτητα του σχηματος με τη σκια η, η ομοιοτητα της μορφης, που καθρεφτιζεται στο κρυσταλο, με τη μορφη την ιδια. Δεν ειναι η ηχω, που ερχεται απο ενα κοιλωμα του λοφου, ουτε κανενα ασημενιο πηγαδι στην κοιλαδα, που δεχνει τη σεληνη στη σεληνη, και το Ναρκισσο στο Ναρκισσο. Η αληθεια στην τεχνη ειναι η ενοτητα ενος πραγματος με τον εαυτο του, το εξωτερικο που γινεται εκφραση του εσω, η ενσαρκωση της ψυχης, το σωμα διαποτισμενο απο το πνευμα. Γι αυτον το λογο δεν υπαρχει αληθεια που να μπορει να συγκριθει με τη θλιψη. Ειναι στιγμες, που νομιζω πως η θλιψη ειναι η μονη αληθεια.
[...].

Καθε εργο τεχνης ειναι η εκπληρωση μιας προφητειας. Γιατι καθε εργο τεχνης ειναι η μετατροπη μιας ιδεας σε μια εικονα. Καθε ανθρωπινο πλασμα θαπρεπε ναναι η εκπληρωση μιας προφητειας.


( του ΟΣΚΑΡ ΟΥΑ'Ι'ΛΝΤ - " De Profundis " , μτφ. ΑΡΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ )

Πέμπτη 21 Ιουλίου 2011

ΦΥΛΛΑ ΧΛΟΗΣ


-Ελα, μου λεει η Ψυχη μου,
-τετοιες στροφες για το κορμι μου ας γραψουμε (γιατ'
ειμαστε ενα πραμα ),
-που αν λαχει μετα θανατο ξαναγυρνουσα αθωρητος εδω,
-κ' ειτε μακρυα απο δωθε, σ' αλλες σφαιρες,
-μεταρχινιζοντας για μια παρεα συντροφων τα
τραγουδια μου,
-(συνταιριασμενα με της Γης το χωμα, με τα δεντρα, με
τους ανεμους και με τ' αγρια κυματα),
-παντα να ξακολουθαγα με χαμογελο ολοχαρο,
-παντοτινα κ' αιωνια, τις στροφες αυτες να ομολογαω -
σαν και πρωτα, σαν και την ωρα αυτη, που εδωδανα,
-υπογραφοντας για Σωμα και Ψυχη, χαραζω τ' ονομα μου.























ΤΡΑΓΟΥΔΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ

-Τραγουδω τον εαυτον, εν' απλο και χωριο προσωπο,
-Κ' εν τουτοις λεω τη λεξη Δημοκρατικο, τη λεξη Μαζα.

-Τραγουδω τη φυσιολογια απ' την κορφη στα νυχια,
-Μοναχη η φυσιογνωμια, μοναχο το μυαλο δεν αξιζουνε
τη Μουσα, και σαλπιζω πως το συστημα πλεριο αμετρα
πιοτερον αξιζει,
-Και τραγουδω το θηλυκον ομοια καθως τραγουδω το
αρσενικο.

-Της φλογερης απεραντης ζωης τη δυναμη και τον παλμο,
-Πουναι η χαρα για δραση ελευτερη πλασμενη κατω απ'
τους θειους τους νομους,
-Το συγχρονο τον ανθρωπο ανυμνω.

( απο την ενοτητα "Αφιερωματα" )




















Αποσπασματα ( κατ' επιλογη του blogger ):

-Παντα η θαμπη η αρχη,
-Παντα η αναπτυξη, το στριφογυρισμα του κυκλου,
-Παντα η κορυφωση και το βυθισμα στερνα
( Για να ματαρχινισει σιγουρα αλλη γεννα )
-Ειδωλων, παντα ειδωλων.

-Παντοτ' η αστασια,
-Παντα η υλη, που ολο αλλαζει, θρυψαλιεται, ξαναπλαθεται,
-Παντοτε ταργαστηρια, οι θειες οι φαμπρικες,
-Που ολο και βγαζουν ειδωλα.

-Κοιταχτε εμενα, εσας,
-Τη γυναικα, τον αντρα η το κρατος γνωστο ειτε αγνωστο,
-Που μοιαζουμε να οικοδομουμε στερεα πλουτη, δυναμη,
ομορφια,
-Κι ομως πραγματικα χτιζουμε μονον ειδωλα.

-Το προσχημα, το αποξω ξεθωριαζει,
-Η ουσια της φωτιας του καλλιτεχνη, η απεραντη μελετη
του σοφου,
-Του αγωνιστη, του μαρτυρα η του ηρωα οι προσπαθειες
εναν εχουνε σκοπο,
-Να πλασουν το ειδωλο του.

**********

-Ατος μου εγω μονο που γραφω ενα-δυο λογια
προειδοποιησης για το μελλον,
-Μοναχα που προβαινω μια στιγμη πιο μπρος να γυροφερω
την τροχια μου και να ξαναγυρισω γοργα στη σκοτεινια.
-Εγω ειμαι καποιος οπο'υ περιπλανιεται χωρις ποτε να
στεκεται εντελως, οπου σας ριχνει , στην τυχη, καποιο
βλεμμα, κι απε γυριζει κατ' αλλου την οψη
-Αφινοντας σε σας να το αποδειχτε και να το ξηγηστε,
-Ακαρτερωντας το Κυριοτερο απο σας.

**********

-Ειμ' ενας ανθρωπος απλος στις ιδιοτητες, στους αιωνες,
στις φυλες,
-Κραταω απο το ιδιο το πνευμα του λαου,
-Για τουτο κιολας τραγουδω με τοσο πλερια πιστη.

-Τα παντα ! Ναι, τα παντα ! Κι ας βρισκονται αλλοι που
δεν ξερουνε τι θελουν.
-Φκιανω ως και του κακου το ποιημα ακομα, μνημονευω
κι αυτην ακομα τη μερια,
-Ειμαι κι ατος μου κακος, οσο ειμαι και καλος, και το εθνος μου
παρομοια, και τονιζω πως δεν υπαρχει τιποτα πραγματικα κακο,
-( Μα κι αν τυχον υπαρχει, το επιμενω οτ' εχει την ιδια με
το καθετι σπουδαιαν αποστολη, και για σε και για με
και για τη χωρα ).


( η μτφ. ειναι του Νικου Προεστοπουλου )


ΟΥΩΛΤ ΟΥ'Ι'ΤΜΑΝ



ΤΡΑΓΟΥΔΩ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΚΟΡΜΙ

-Τραγουδω το ηλεκτρικο κορμι.
-Οι στρατιες εκειω'ν οπ' αγαπω με περιζωνουν και τις
περιζωνω,
-Δε θα με παρατησουνε προτου να παω μαζι τους, προτου
ναρθω στα λογια τους,
-Κ' εγω τις εξαγνιζω, τις φορτωνω με της ψυχης το φορτιο
βαρια - βαρια.
-Αναρωτιωνται ταχα μη τυχον εκεινα που διαφθειρουν το
κορμι τους, στεκουνε κρυμμενα?
-Και μην εκεινα που μολυνουνε το ζωντανο κορμι ειν' εξισου
βλαβερα με κεινα που μολυνουν το νεκρο?
-Και μη τυχον το κορμι κανει ολοτελα το ιδιο, που κανει
κ' η ψυχη?
-Και μη τυχον αυτο το ιδιο ειναι η ψυχη? Τι πραμα ειν'
η ψυχη?

-Ο ερωτας του κορμιου τ' αντρικειου η του γυναικειου δε
χωραει περιγραφη και το ιδιο ακομα το κορμι
περιγραφη δεν παιρνει,
-Και τ' αντρικο και το γυναι'κειο ειν' αψεγαδιαστα.


ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΟ ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ

-Λαμπος που ανθεις στο γερμα της ημερας, οπου με συνεπαιρνεις
και με πλημμυρας,
-Ωρα προφητικη, ωρα που ξυπνας τα περασμενα,
-Και μου διαστελλεις το λαρυγγι, εσενα, θειο διαμεσον,
-Εσενα, γη και ζωη που ανθεις οσο φωτα η στερνη του
ηλιου αχτιδα, εσενα τραγουδω.


( οι 2 πρωτες στροφες απο το ποιημα "Τραγουδω το ηλεκτρικο κορμι" -
ενοτητα "Παιδια του Αδαμ" και η πρωτη στροφη απο το ποιημα
"Τραγουδι για το Ηλιοβασιλεμα" - ενοτητα "Τραγουδια του Μισεμου",
συλλογη "ΦΥΛΛΑ ΧΛΟΗΣ", μτφ. ΝΙΚΟΣ ΠΡΟΕΣΤΟΠΟΥΛΟΣ )



Τετάρτη 20 Ιουλίου 2011

ΖΩΗ ΚΑΡΕΛΛΗ










αριστερα:
του PICASSO
"μπλε γυμνο"

κατω δεξια;
του ΤΑΣΣΟΥ
"ερωτικο"




Σαν ωραιες γυναικες γυμνες...
Έντονα

Σαν ωραιες γυναικες γυμνες
τουτες οι μερες οι καλοκαιρινες
υπαρχουν με τη στιλπνοτητα
των λαμπρων σωματων,
με την εκθαμβη προσφορα των,
με την εντονη περηφανεια,
μ' εκεινη τη σταθεροτητα
που εχουν οι γυναικες
οταν ειν' ωραιες
πολυ βεβαιες για την εμορφια των
τοσο που μενουν εξαφνα
σκεφτικες, ομως αταραχες,
γεματες προσμονη στεκονται,
μ' υπομονη γνωριζουν,
γνωριζουν να περιμενουν,
περιεχοντας τελεια την ηδονη
του εαυτου των...

Ετσι
οι εντονες του καλοκαιριου μερες
φαινονται ακεριες -
καθως
τις περιβαλλουν νυχτες εξαισιες,
με πολυν ερωτα, μυστικον...