ΦΥΛΛΑ ΧΛΟΗΣ

-Ελα, μου λεει η Ψυχη μου,

-τετοιες στροφες για το κορμι μου ας γραψουμε (γιατ'

ειμαστε ενα πραμα ),

-που αν λαχει μετα θανατο ξαναγυρνουσα αθωρητος εδω,

-κ' ειτε μακρυα απο δωθε, σ' αλλες σφαιρες,

-μεταρχινιζοντας για μια παρεα συντροφων τα

τραγουδια μου,

-(συνταιριασμενα με της Γης το χωμα, με τα δεντρα, με

τους ανεμους και με τ' αγρια κυματα),

-παντα να ξακολουθαγα με χαμογελο ολοχαρο,

-παντοτινα κ' αιωνια, τις στροφες αυτες να ομολογαω -

σαν και πρωτα, σαν και την ωρα αυτη, που εδωδανα,

-υπογραφοντας για Σωμα και Ψυχη, χαραζω τ' ονομα μου.

ΤΡΑΓΟΥΔΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ

-Τραγουδω τον εαυτον, εν' απλο και χωριο προσωπο,

-Κ' εν τουτοις λεω τη λεξη Δημοκρατικο, τη λεξη Μαζα.

-Τραγουδω τη φυσιολογια απ' την κορφη στα νυχια,

-Μοναχη η φυσιογνωμια, μοναχο το μυαλο δεν αξιζουνε

τη Μουσα, και σαλπιζω πως το συστημα πλεριο αμετρα

πιοτερον αξιζει,

-Και τραγουδω το θηλυκον ομοια καθως τραγουδω το

αρσενικο.

-Της φλογερης απεραντης ζωης τη δυναμη και τον παλμο,

-Πουναι η χαρα για δραση ελευτερη πλασμενη κατω απ'

τους θειους τους νομους,

-Το συγχρονο τον ανθρωπο ανυμνω.

( απο την ενοτητα "Αφιερωματα" )

Αποσπασματα ( κατ' επιλογη του blogger ):

-Παντα η θαμπη η αρχη,

-Παντα η αναπτυξη, το στριφογυρισμα του κυκλου,

-Παντα η κορυφωση και το βυθισμα στερνα

( Για να ματαρχινισει σιγουρα αλλη γεννα )

-Ειδωλων, παντα ειδωλων.

-Παντοτ' η αστασια,

-Παντα η υλη, που ολο αλλαζει, θρυψαλιεται, ξαναπλαθεται,

-Παντοτε ταργαστηρια, οι θειες οι φαμπρικες,

-Που ολο και βγαζουν ειδωλα.

-Κοιταχτε εμενα, εσας,

-Τη γυναικα, τον αντρα η το κρατος γνωστο ειτε αγνωστο,

-Που μοιαζουμε να οικοδομουμε στερεα πλουτη, δυναμη,

ομορφια,

-Κι ομως πραγματικα χτιζουμε μονον ειδωλα.

-Το προσχημα, το αποξω ξεθωριαζει,

-Η ουσια της φωτιας του καλλιτεχνη, η απεραντη μελετη

του σοφου,

-Του αγωνιστη, του μαρτυρα η του ηρωα οι προσπαθειες

εναν εχουνε σκοπο,

-Να πλασουν το ειδωλο του.

**********

-Ατος μου εγω μονο που γραφω ενα-δυο λογια

προειδοποιησης για το μελλον,

-Μοναχα που προβαινω μια στιγμη πιο μπρος να γυροφερω

την τροχια μου και να ξαναγυρισω γοργα στη σκοτεινια.

-Εγω ειμαι καποιος οπο'υ περιπλανιεται χωρις ποτε να

στεκεται εντελως, οπου σας ριχνει , στην τυχη, καποιο

βλεμμα, κι απε γυριζει κατ' αλλου την οψη

-Αφινοντας σε σας να το αποδειχτε και να το ξηγηστε,

-Ακαρτερωντας το Κυριοτερο απο σας.

**********

-Ειμ' ενας ανθρωπος απλος στις ιδιοτητες, στους αιωνες,

στις φυλες,

-Κραταω απο το ιδιο το πνευμα του λαου,

-Για τουτο κιολας τραγουδω με τοσο πλερια πιστη.

-Τα παντα ! Ναι, τα παντα ! Κι ας βρισκονται αλλοι που

δεν ξερουνε τι θελουν.

-Φκιανω ως και του κακου το ποιημα ακομα, μνημονευω

κι αυτην ακομα τη μερια,

-Ειμαι κι ατος μου κακος, οσο ειμαι και καλος, και το εθνος μου

παρομοια, και τονιζω πως δεν υπαρχει τιποτα πραγματικα κακο,

-( Μα κι αν τυχον υπαρχει, το επιμενω οτ' εχει την ιδια με

το καθετι σπουδαιαν αποστολη, και για σε και για με

και για τη χωρα ).

( η μτφ. ειναι του Νικου Προεστοπουλου )