( του Γιαννη Σμαραγδη )
ΕΡΗΜΙΑ
Εξω απο μας πεθαινουν τα πραγματα.
Απ' οπου περασεις νυχτα, ακους σαν ενα ψιθυρο
να βγαινει απο τους δρομους που δεν πατησες,
απο τα σπιτια που δεν επισκεφθηκες,
απο τα παραθυρα που δεν ανοιξες,
απ' τα ποταμια που δεν εσκυψες να πιεις νερο,
απο τα πλοια που δεν ταξιδεψες...
Εξω απο μας πεθαινουν τα δεντρα που δε γνωρισαμε.
Ο ανεμος περνα μες απο δαση αφανισμενα...
Πεθαινουν τα ζωα απο ανωνυμια - και τα παλια απο σιωπη.
Τα σωματα πεθαινουν σιγα-σιγα απο εγκαταλειψη,
μαζι με τα παλια μας φορεματα μες στα σεντουκια.
Πεθαινουν τα χερια που δεν αγγισαμε, απο μοναξια.
Τα ονειρα που δεν ειδαμε, απο στερηση φωτος...
Εξω απο μας αρχιζει η ερημια του θανατου...
( του Γιωργου Θεμελη )
σημ. : η αναρτηση αυτη οφειλεται στην προτιμηση της Ευφρ. Κ.
προς το ομορφο αυτο τραγουδι του Στ. Κουγιουμτζη, σε στιχους του Γ. Θεμελη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου