ΚΑΛΑΡΙΣΜΑ

( καλαρισμα διχτυων )

Στη Ρουμελη ειν' ενα δεντρ'ο

πλατυφυλλο και δροσερο,

ποχει στη ριζα κρυο νερο,

και στην κορφη χρυσο σταυρο.

Που πανε οι ναυτες για νερο

και κανουν ορκο στο σταυρο :

Ο π' αγαπηση κι' αρνηστη,

το αιμα του να κινηθη'

κι' ο ποχει δυο αγαπητικες,

να χη σαραντα μαχαιριες,

κι' ο ποχει τρεις και τεσσερες,

να χη σαραντατεσσερες,

κι' ο ποχει μια και μοναχη

στον κοσμο να τηνε χαρ'η,

κι' ο που δεν εχει ουτε μια,

μπαλα να του ρθη στην καρδια.

( απο το Λιγουριο Επιδαυρου - "ΕΚΛΟΓΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ", του Ν. Γ. ΠΟΛΙΤΟΥ )

Σαββατοβραδο. Μερικοι σπιτισιοι φουρνοι αναβοκορωνουν ακομη ξεροψηνοντας τα ψωμια και ο καπνος ανεβαινει γαληνεμενος κι αναλαφρος. [... ].

- Αρ'η Γιαννα, σιγυρισου και νυχτωσε να παεις να φερεις το νερο.

Η φωνη που καλει την κορη ειναι της γριας μανας της. Η κορη ειναι στην πλα'ι'νη καμαρη. Ειχε βουτηξει το λυγερο, αφρατο κορμακι της μεσα στο πιθαρι το γεματο χλι'ο, μυρουδατο νερο απο σκινοκαρπο, μυρτια και δαφνη και τωρα στεκαμενη μπρος στον κατρεφτη χτενιζει και σιαζει τα κορακατα μαλλια.

Τα μαζευει σε δυο χοντρες πλεξιδες, και τα στριβει οπως φιδια μπλεμενα σ' ερωτικη

παραφορα.

Ξερει, το νιωθει μεσα της, οτι στο δρομο, αξαφνου απο κανα στενο, θα ξεπεταχτει καρτερωντας την ο Αλεξης ο σφουγγαρας.

Ακουει τη φωνη της γριας κι απαντα.

- Ερχουμαι, μανα μου, ερχουμαι.

- Κανε πλι'α, κορη μου, και νυχτωσε και ειναι ντροπη νυχτα ωρα να γυριζουν οξω οι κοπελουδες.

[... ].

( αποσπασμα απο το διηγημα ΑΛΕΞΗΣ Ο ΣΦΟΥΓΓΑΡΑΣ -

"ΟΙ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΙ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ - Διηγηματα

( Χ α ρ ι σ μ ε ν ο

στους ταπεινους συντροφους μου

τους σφουγγαραδες ) " του Γιαννη Μαγκλη )

O Ν. Καζαντζακης εκρινε :

Αγαπητε φιλε!

[... ].

Γι αφτο το δικο Σας το πρωτο εργο το βρισκω καταπληχτικο:

δεν εχει κανενα απο τ' αναποφεβγα ψεγαδια' τιναχτηκε ωριμο

απο τα στηθη, πανοπλο. [... ].