Δηλωνεται κατηγορηματικα οτι, ολα τα δημοσιευομενα ποιηματα, αποσπασματα ποιηματων η, και στιχοι κ.λπ. λογοτεχνικα κειμενα ειναι απο εντυπες εκδοσεις ευρισκομενες στη κατοχη του διαχειριστη αυτου του ιστολογιου. Σε οποιαδηποτε αλλη περιπτωση, γινεται link κατ' ευθειαν στα ιστολογια στα οποια βρισκονται και οχι αναδημοσιευση τους, ακομη κι αν δεν υπαρχει σχετικο απαγορευτικο σημα.

Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2011

ΑΦΙΕΡΩΣΗ












Κ Λ Ι Κ
στην εικονα





( του Leon Bakst )



... για καποιους συγχρονους μαγους,
της ηλεκτρονικης επιστημης και οσους
χρησιμοποιουν τις γνωσεις τους προς ιδιον οφελος...

...που αντι να παιζουν το πουλι της φωτιας,
μηπως και εξευγενισθουν, ...
....... .. ..... ....



... τους προτρεπω να κανουν οσο ηλεκτρονικο ψαρεμα θελουν,
και να κανουν κι οσες σοβαρες επιθεσεις θελουν,
στο ip του υπολογιστη μου - σαν την προχθεσινη -
... κι αν εχουν κοτσια, πολυ θα χαρω, να χρησιμοποιησουν
... τα κλοπιμαια...

ΑΓΙΣ ΘΕΡΟΣ ( Σπυρος Θεοδωροπουλος )


ΤΟ ΜΟΝΟΗΜΕΡΙΤΙΚΟ ΠΑΝΙ

Σε πολλα χωρια του Τα'υ'γετου, απο
παλια χρονια, οι κοπελες 'υφαιναν
" μονομερ'ιτικο πανι " και το μοιρα-
ζαν για φυλαχτο στα παλικαρια
που ξεκινουσαν για τον πολεμο. Στα
1897, 1911 και 1912 εγινε τουτο
σε πολλα χωρια. Την παραδοση αυτη
την εγραψε σε στιχους ο ποιητης
ΑΓΙΣ ΘΕΡΟΣ.


Του πολεμου σα σημανε βαρια η καμπανα
στις ποδιες αντιλαλωντας του Τα'υ'γετου,
και ξεσηκωθη το χωριο, κι η καθε μανα
σπουδαχτικα τοιμαζε του λεβεντη της
τα σκουτια, για να ξεπροβοδισει τον,
με ψυχην απικραντη, με περηφανεια -
κι ας αφηνει την, ζα και χωραφια στην ορφ'ανια.

Στοχαστικοι κι αμιλητοι οι πρωτογεροι
πορτα την πορτα τριγυρ'ισαν το χωριο,
- η Αλετροπ'οδα απο ψηλα τους αχνοφωτιζε -
και τις κοπελες περμαζ'εψαν τις απαρθενες
και τις εκλε'ισαν στο μεγαλο ασκηταριο.

Μπαμπακι χιονι σα βουνο καταμεσις...
και προς το χαραμα εκριν'ε τους ενας φεροντας :
- Με ταχραντα χερακια σας εσεις,
λιγερες, περδικοστ'ηθες και καμαρια μας,
γνεμα σε τουτ' την ξ'ελαση θα γνεσετε,
θα μασουρισετε γοργα, θα μαγκανισετε,
κι απ'εκει γοργα θελα το διαστειτε
και θα φανετε πανι μονοημεριτικο
με ταχραντα χερακια σας. Βιαστειτε.
Και τους νιους να μελετατε υφαινοντας.

Και το ταχυ, στο μισεμο των αντρειωμενων μας,
με ταχραντα χερακια σας τα βλογημενα,
κομματακια απ' το πανι θελα μοιρασετε,
γκολφι και φυλαχτο για τον καθενα,
μην τους ευρε'ι το βολι των οχτρωνε μας.

Ετσι ειπε - και στοχαστικοι οι γεροντοι φυγανε.
Κι οι κορες συγκαιρα αρχινησανε το γνεσιμο,
γοργα 'νεσαν, γοργα 'φαναν μονοημεριτικο πανι.
Κι ολο τα παλικαρια μας μελεταγαν,
που για τον πολεμο κιναν την ταχυν'η.
Και τοκοψαν κομματια με το ηλιογερμα,
και το πουρνο στα παλικαρια τα μοιραζανε
μ' ευκες στο φτερωτο τους το ξεκινημα.

Κι οταν οι νιοι γλυτωσουν απ' το βολι,
και νικητες γυρισουν απ' τον πολεμο -
στου χωριου και στου σπιτιου ταραξοβ'ολι,
στο μαυρο απο την καπνα παραγωνι τους,
και στης κληματαριας την κρεβατινα -
χαρες οι μανες και χαρες οι λιγερες
και στα χωραφια και στα ζα παντου χαρες,
κι ευωδιες απ' τα νωπα τα χωματα
οπου θα ματανοιξουν με τα οργωματα.


( απο : " Οι Θρυλοι του Μυστρ'ος ", αθηνα - Δεκ. 1962 )

Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΜΑΡ-ΕΖ-ΖΑΜΑΝ


Σκορπισε τις μαυρες της πλεξουδες
στους ωμους της μια νυχτα,
κι εδειξε τετραδιπλες νυχτες να κυλουν
μεσα σε μια νυχτα,
και γυρισε το προσωπο της
προς το φεγγαρι,
κι εδειξε, την ιδια στιγμη,
ηλιος και φεγγαρι.


( απο τις " ΧΙΛΙΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΝΥΧΤΕΣ ", εκδ. " ΗΡΙΔΑΝΟΣ ",
μτφ. ΚΩΣΤΑΣ ΤΡΙΓΚΟΓΛΙΔΗΣ )




ΒΑΓΓΕΛΗΣ Σ. ΖΑΦΕΙΡΑΤΗΣ


ΠΑΡΑΚΜΗ


Μικροι και μεγαλοι κομπιναδοροι,
πορνες και βετερανοι πολιτικοι,
πολλα κλεφτρονια
και τοσοι χαφιεδες
φευγουν απ' την πολη.

Ειναι η πολη μας μικρη!

Και μειναμε λιγοι,
χωρις αριστοκρατες πια
στη μικρη μας πολη.


( αθηνα - μαρτιος του 2011 / isbn : 978-960-6849-20-6 )

ΒΟΤΣΗ ΟΛΓΑ



ΠΩΣ ΣΜΙΓΟΥΝ


Πως σμιγουν τα αιματα,
πως ακουμπας στη μακρινη καρδια την καρδια σου,
πως φερνεις τ' απομακρα βραχια κοντα σου
και τουτη την ανασα της θαλασσας
μεσα στην κοιτη της αιωνιοτητας ν' ανασαινεις!
Κεφαλι, που σηκωσες τα ματια στη νυχτα τ' αστρα της να θωρησεις,
τη σιγαλη σου μοιρα στο αιμα σου να γευτεις,
στη σαρκα, χωρις να το νιωσεις, ναμπεις της οικουμενης.


Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ


" Λοιπον - ειπε ο Βαγγελης - η ζωη δεν ειναι απατη'
λοιπον δεν ειναι μονο ο θανατος' δωσε και παρε τη λεξη, την πραξη' ωχ
- ειπε
θα παρουμε το μερτικο μας και το δικιο μας με λογο και πραξη'
υπαρχει το υπαρχω' υπαρχει συνεχεια' ωχ'
στα φαρδια τζαμια των καταστηματων ειδα
τ' αγαλματα ολακερη στρατια, κατεβαιναν στη διαδηλωση
ειδα μαζι και τους αλλους που δεν ειταν αγαλματα
κρατουσαν μεγαλα πλακατ με συνθηματα : ψωμι, ελευθερια, ερωτας,
κρατουσαν σημαιες και μικροτερα αγαλματα' φαινοταν
καθρεφτισμενη πανω στις βιτρινες η λευκη παρελαση
και μεσα στις βιτρινες τα κοκκινα μαγιο, τα ψαροντουφεκα, οι γυαλινες
μασκες, τα γαλαζια βατραχοπεδιλα
ειταν ωραια αυτη η αντιστοιχια
ειταν ωραιο που την προσεξαμε' γεννιοταν το νερο' κυλουσε'
μεγαλωνε η ρευστοτητα' επιταχυνοταν' κι αξαφνα
η πρωτη ντουφεκια η αντιστροφη, η δευτερη, η τριτη'
δε σταθηκαν' συνεχεια, πορεια, οι νεκροι, τα παιδια, ξεχτενιστες γυναι-
κες, οι δασυτριχοι αντρες
και κατω απ' τους μεγαλους διασκελισμους της μονης σημαιας
ακουστηκε ο Κωστας φωναζοντας μεσα του
τι κοσμος θε μου, τι απεραντος ο κοσμος
κι ο ενας σηκωσε ψηλα το βιολι
κι ο δευτερος τ' αδειο κλουβι με το φλιτζανι, τις βεργες και τις του-
φες μπαμπακι
κι ο τριτος σηκωσε με τονα του χερι απ' τονα ποδι την καρεκλα
επανω στην καρεκλα ειταν ενα τεραστιο γαντι πυγμαχιας
κρατωντας τα ιδια τρια λουλουδια. Και τοτε τρεχοντας εγω φωναξα :
Γκραγκαντα
κ' οι αλλοι καταλαβαν αμεσως και φωναξαν : Γκραγκαντα
κ' οι αντιλαλοι απ' τους λοφους απεναντι καθως ανεβαιναμε φωναξαν :
Γκρα και γκα και νντα
και Γκρα και γκα και νντα
Γκραγκαντα.

Κ' ειταν αληθεια Γκραγκαντα. "

ΑΘΗΝΑ, ΣΑΜΟΣ, Ιουνιος - Αυγουστος 1972


( του ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ, " ΓΚΡΑΓΚΑΝΤΑ", το τελος απο το 5ο
και τελευταιο μερος, εκδ. ΚΕΔΡΟΣ, αθηνα - Δεκ. 1973 )

Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011

PAROLE PAROLE PAROLE...



Words


Words, you wanted to deceive me with words,
by pretending to understand my feelings,
by pretending to have a heart.
Don't try to make trust die inside of me,
the guilt and wickedness of your words
sealed the end of this illusion.
Forgive me for this pride,
in all sincerity, I 'm asking you to forgive me,
but you have collided with my heart
which understands that you 're full of selfishness.
Words, walk away from me with your words,
walk away immediately from my life
and find yourself another heart
which will listen to them.


( στιχοι : Marta Valdes )


NEVER TELL A LIE...




Open Your Eyes


Don't tell me that you love me
when it's a lie
because I would die
of sorrow.

Open your eyes
and let me see your soul.
I want to know
if your passion for me is true.
You don't know how bitter it is,
how cruel it is to have doubts,
and to feel them squeezing your heart to death.

When each night and every night
I go away from you
I know that my soul and my heart
are staying behind with you.


Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011

ΑΠΟΨΕ... ΠΑΜΕ ΤΣΙΤΣΑΝΗ

... μετα εξη και κατι χρονια
... ταλαιπωριας, κυριως ψυχικης αλλα και, οικονομικης,
σημερα το πρωι, ηρθε η τριτη, η τελειωτικη δικαιωση...

... τα ψεμματα τελειωσαν,
ο καθε κατεργαρης στον παγκο του...



... χαρισμενο σ' αυτους που βοηθησαν,

την υπεροχη Ζ. (φιλε και συμμαθητη Ν., ...το μηλο κατω
απ' τη μηλια θα πεσει! ),
τον παλιοφιλο Γ., τον επισης φιλο Θ.

... σας ευχαριστω και τους τρεις για την αμεριστη βοηθεια,

ιδιαιτερα τον Γ., για την ταλαιπωρια του ( 4 ωρες ταξιδι πηγαινε ελα
και πολυ περισσοτερο... το πηγαινε με θαλασσα ασχημη
... θαλασσολυκος εσυ Γ. , ...υποψιαζομαι το φχαριστηθηκες,
αυτο το πηγαινε... )

... καλη μας διασκεδαση!

... καλη διασκεδαση και σε ολους οσους,
... με επισκεφθουν, αποψε, στο... μπλογκακι μου!

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011

ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ


Κ Λ Ι Κ
στη φωτο



ΜΙΚΡΟΣ ΥΜΝΟΣ


Λεπτη σαν ιδεα σημερα η θαλασσα,
απ' την οχθη που στεκομαι ως το νησι
που φαινεται απεναντι. Θαρρω πως υπαρχουν.
Λεπτη σαν ιδεα, οπως κι εσυ.
Θαρρω πως υπαρχεις. Ελατε να κανουμε
μια κουβεντα κι' οι τρεις - ωραν εφωτιζε μας -
θαρρω πως υπαρχουμε.


( απο : " Φιλολογικη Πρωτοχρονια ", 21ος τομος - 1964, σελις 56 )


Ο ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣ




1. Ουαι τω συκοφαντη,
2. Τω επισωρευοντι πλουτη και φυλαττοντι ταυτα δια το μελλον!
3. Φρονει οτι οι θησαυροι του θα χορηγησωσιν αυτω ζωην αιωνιον.
4. Βεβαιως θα ριφθη εις την Χουτταμα.
5. Τις διδαξει σε τι 'εστι Χουτταμα?
6. Αυτη εστ'ι το ανημμενον πυρ του Θεου,
7. Οπερ θα κατακαυση την καρδιαν των ασεβων.
8. Θα περιβαλη αυτους ως αλλοτε
9. Ερειδομενους επι στηλων.


( απο : " Το Κορανιον", κεφ. ΡΔ, εδαφια 9, μτφ. απο τα αραβικα
Γερασιμος Πεντακης, β' εκδ. απο Εκδ. Οικο "Ελευθερουδακης", αθηνα 1921 * )

* α' εκδοση στην Αλεξανδρεια της Αιγυπτου, περι το τελος του 19ου αιωνα.

Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011

ΕΝΑ ΜΟΝΑΧΙΚΟ ΤΡΙΖΟΝΙ


...πανω σε μια αγριελια, η συντροφια μου, αποψε!


ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΔΗΜΟΣΙΕΥΤΑ


ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ


Σε τρια απο τα τελευταια τευχη των Παναθηναιων εγραφησαν πολλα για το μη αναγνωστικον του Ελληνος και την ολιγη ενθαρρυνσι που βρισκουν το βιβλιο και το περιοδικο.
Οι γνωμες ολων ησαν συμφωνες που δεν διδεται στην φιλολογια η υποστηριξις που επρεπε προς οφελος υλικο των γραφοντων, και οφελος ηθικο του
λαου.
Μια τετοια καταστασις ειναι αναντιρρητως δυσαρεστη και βλαβερη. Η ελλειψς προσηκουσης υλικης υποστηριξεως εμποδιζει συχνα την αναπτυξι πολλων ταλαντων, αν οχι της πρωτης γραμμης (διοτι η μεγαλη διανοια,πιστευω, ειτε ενθαρρυνομ'ενη ειτε οχι, θα παραξει παντα το εργον της) ομως ταλαντων αξιας, κ' εν εαυτοις και ως εκ της συντελεστικης επιρροης των επι της μορφωσεως της ολης φιλολογιας.
Αλλα κοντα στα πολλα δυσαρεστα και βλεβερα που εχει η καταστασις, τα οποια καθημερινως γινονται τοσον αισθητα, ας σημειωσω - για ναχουμε και μια παρηγορια στον κα'υ'μο μας - κ' ενα καλο της. Αυτο το καλο ειναι η πνευματικη ανεξαρτησια την οποιαν χαριζει.
Οταν ξερει ο γραφων που ετσι κ' ετσι δεν θ' αγορασθουν απο την εκδοσι του παρα ολιγιστοι τομοι ( και που θα διαβασθει το βιβλιο του κυριως υπο την ιδιοτητα δανεινου σωματος ) διαφορα δεσμα πεφτουν αμεσως απο επανω του και αποκτα μια ελευθερια μεγαλη στην δημιουργικη του εργασια.
Ο συγγραφευς που εχει υπ' οψιν βεβαιοτητα, η και πιθανοτητα, να πουλησει ολοκληρη την εκδοσι του, και ισως κατοπι κι αλλεςεκδοσεις, επηρεαζεται ενιοτε απ' αυτην την μελλουσα πουλησι. Οσο κι αν ειναι ειλικρινης και με πεποιθησεις θα τυχουν - σχεδον χωρις να το θελει, σχεδον χωρις να το νοιωθει - στιγμες που, γνωριζοντας πως σκεπτεται και τι αρεσει και τι αγοραζει το κοινον, θα καμει κατι μικρες θυσιες - θα πει τουτο κομματι αλλεως, και θα παραλειψει εκεινο. Και δεν υπαρχει πραγμα πιο ολεθριο για την Τεχνη (μονο που το βαζει ο νους μου, και φριττω) παρα να λεγεται τουτο κομματι αλλεως και να παραλειπεται εκεινο.
Σ' αυτην την ανεξαρτησια αποδιδω πολυ μερος της προοδου, κατα την ποιοτητα, της συγχρονου ελληνικης φιλολογιας.
Ας πω ακομη οτι αν και βεβαια ειναι οδυνηρη η αδιαφορια την οποιαν η ελληνικη κοινωνια δειχνει για την φιλολογια μας, και οτι δεν μας τιμα η συγκρισις με αλλα εθνη εις τα οποια η αναγνωσις θεωρειται ως σχεδον καθηκον, εν τουτοις να μη ξεχνουμε οτι κι αλλου δεν βρισκει παντα πολυαριθμο κοινον - τουλαχιστον στην πρωτη της εμφανισι - η υψιστη μορφη του στιχου, 'η η τεχνικωτ'ατη ρυθμισις του πεζου λογου.


Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗΣ

( απο: "Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗ - ΠΕΖΑ - ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΔΗΜΟΣΙΕΥΤΑ",
εκδ. Αναστασιος Καρακουσης, αθηνα-1995 )



Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011

ΧΟΥΖΟΥΡΙ ΚΑΙ ΓΛΕΝΤΙ


... σημερα το πρωι βρεθηκαμε μ' ενα φιλο - ...μαζι, συναγωνιστες και
συντροφοι σε αρκετες περιπτωσεις, ο καθενας απο το δικο του μετεριζι... -
που ειχα να τον δω απ' την ημερα της Παναγιας, και μια φιλη που ειχα να τη δω,
εδω κι εναμισο χρονο !
Ηπιαμε καφε και χυμους, οι τρεις μας, κουβεντιασαμε, παρελθοντα,
παροντα - κυριως αυτα - και μελλοντα, κριναμε, κατακριναμε!
Η φιλη, μολις χαιρετηθηκαμε, απευθυνομενη σε μενα, ειπε:
...ρε παιδακι μου, τι σ' επιασε εσενα, μπαινω το πρωι στο μπλογκ σου...
τι απεραντη θλιψη, πρωι πρωι, και δακρυα...!
Ετσι, της υποσχεθηκα οτι, αυριο το πρωι, που δεν θαχει και δουλεια, Σαββατο γαρ, θα μπει στο μπλογκ μου και θα δει...
γλεντια, χαρες και τραγουδια...
Κι επειδη, τηρω παντα, αργα η γρηγορα ο, τι υποσχομαι... καθοτι, απο μικρος
ξεροκεφαλος κι αδιορθωτος, αφου, στη διαρκεια του εμφυλιου, στην Ανδρο
οπου με πηρε η μανα μου και πηγαμε ωσπου να περασει η μπορα, ο αδελφος
της μανας μου με... ποτιζε, καθε βραδυ γαλα αβραστο, απο γα'ιδουρα... που γεννουσε μουλαρια... χωρια που 'χω και καταγωγη αρβανιτικη!
Αποψε, λοιπον... παρασυρμενος απο τον Σουρη,
χουζουρευω και το γλενταω...
μεταξυ αλλων, και με το τρυκ του ματιου του γιαπωνεζου φωτογραφου Αρακι... :



ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ


Απ'οστασε το χερι μου απο το να μουτζωνω
και σαλιο δεν μου εμεινε απο το φτυσε φτυσε,
αλλ' εως τωρα τιποτε μ' αυτα δεν κατορθωνω,
και συ, Ευρωπη, μας γελας και παντα ιδια εισαι.
Και απορω, μα το σταυρο, πως ως αυτη την ωρα
και αλλα δεν μας εστειλες εδω θωρακοφορα.

Προθυμως σας εκαμαμεν εκεινο που ζητειτε,
και αν δεν μας πιστευετε, κοπιασετε να 'δητε
ποια ειρηνη κατ' αυτας 'στο κρατος βασιλευει
και πως καθενας ησυχα γλεντα και χουζουρευει.
Ηλθε το αντε στατους κβο με τοσας αναπαυσεις
και αρχισαν να γινονται διορισμοι και παυσεις.

Λοιπον τι αλλο απο μας, Ευρωπη, απαιτεις,
κι ακομη απο το λαιμο πιασμενους μας κρατεις?
Θελεις λοιπον να ζησωμε χωρις πολιτικην
και ως στρατον να εχωμεν την χωροφυλακην,
κι' ουδε ο ρητωρ Κωνσταντης ν' ακουεται παρλαρων
δια το πραξικοπημα εκεινο των Βουλγ'αρων?

Ελα, βρε καγκελαριε των σαχλο-Γερμανων,
συ εναντιον μας κινεις και γην και ουρανον,
εσυ, διαολου αλεπου, που ψοφος δεν σε πιανει,
εσυ κρατεις κατακλειστο το καθε μας λιμανι,
και ολα τα καραβια σου εις τα νερα μας στελλεις,
διοτι ετσι αγαπας, διοτι ετσι θελεις.

Εσυ, βρε καγκελαριε, εσυ, βρε Μαμελουκε,
εσυ, πανευγενεστατε της Δυσεως τραμπουκε,
παιζεις και παλι προστυχο και βρωμερο παιχνιδι,
και του κυριου Γλαδστωνος του παει ριπιτιδι,
κι' αισθανεται το βαρος σου ο σβερκος καθε ραχης...
αλλ' εστι Δικης οφθαλμος, που κακο ψοφο ναχεις.


Μα'ι'ος 1886


( του ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΟΥΡΗ, απο " ΑΠΑΝΤΑ " , τομος Β' - εκδ. Γ',
"Εκδ. Οικος Γεωργιου Ι. Βασιλειου", αθηνα 1927 )

* * * * *


Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2011

ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΔΑΚΡΥΑ...


LE MIE LACRIME
(Τα δακρυα μου)


Le mie lacrime, pure, fitte, scesero
sulla mia infanzia idillica ed angelica,
sulla sciocca e superba giovinezza,
sulla mia eta d' uomo, eta di sconfitte,
le mie lacrime, pure, fitte, scesero.


( του ADAM MICKIEWICZ, μτφ. στα Ιταλικα του νομπελιστα ποιητη SALVATORE QUASIMODO απο τη συλλογη ποιηματων του και μεταφρασεων "Il falso e vero verde"
( Το αληθινο και το ψευτικο πρασινο ), εκδ. "MONDADORI" / Verona - 1956 )

* * * * *


POT-POURRI


η λυπη...


η οργη...


και, η κοινωνια της ανοχης...



ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΑΒΑΦΗ


ΕΠΟΣ ΚΑΡΔ'ΙΑΣ


Μετα σου το παν, νομιζω, προσηνες με μειδια,
στον καθρεπτη των 'ματιων σου την χαραν αντανακλα.
Στασου φως μου και ακομη δεν σε ειπα τα μισα
απ' εκεινα που πιεζουν την ερ'ωσαν μου καρδια
και στα χειλη μου ορμουνε με μια μονη σου 'ματια.
Μη με ομιλεις αν θελης, μη με πεις γοητευτικα
λογια αγαπης και λατρειας. Φθανει νασαι εδω κοντα,
να σε λεγω πως σε θελω, να σ' εγγιζω, την δροσια
του πρω'ι'ο'υ που αναπνεεις ν' αναπνεω, κι' αν και αυτα
υπερβολικα τα βρισκης να σε βλεπω μοναχ'α!

(1886)


EPIC OF THE HEART


With you, I feel, everything sweetly greets me,
in the reflection of yoyr eyes, its joy is revealed
Stay, my precious , as I still haven't told you half
of all that strain my enamored heart
and what rushes to my lips after one gaze from your eyes.
Don't talk if you don't wish to, don't say
seductive words of love and adoration.
It is enough that you are near by,
that I tell you that I want you, that I touch you,
that I breathe the morning dew you breathe -
and if you find even these too much,
it's enough just to see you.

( μτφ./ trans. ALEXANDRA CHARITATOU )

( απο: " ... η Ιθακες τι σημαινουν. ", εκδ. Ε.Λ.Ι.Α., αθηνα - 2002 )

ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙ





Ο... < ζωγραφος > ...

του Ελληνα αγροτη, εργατη, της χαροκαμενης γυναικας,
του εμφυλιου, του ανταρτικου, ... !!!



Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011

ΔΗΜΟΥΛΑ ΚΙΚΗ

Που οφειλεται η βροχη και ποσο ωφελουν οι αγνωστοι
(Βροχερο Σαββατοκυριακο σ' εκδρομη)


Η μερα ειχε λογους να βρεξει...

Η πλατεια του τοπου
εδειξε κατανοηση μεγαλη :
τη συνεπηρε το αδειο και το αηχο...

Λοιπον η μερα ηταν
μαλλον για τετοιους χωρους:
Σφαιριστηρια - Τυχηρα παιγνιδια...

[... ]

Στεκεις μπροστα στο music box,
ριχνεις δραχμη
κ' αισθημα παιζει
(σκληρος που ειν' ο χωρισμος!)
- σα μια καταστροφη του νοητου εισαι! -,
δραχμη και αισθημα
(σιγανοψιχαλισμα...)
- η μερα, εξ αλλου,
ειχε λογους να βρεξει
(σαν αγωγιατης του παραξενου εισαι!) -,
αλλη δραχμη και αισθημα
(one day the rain came)
- για λογαριασμο μου τωρα,
τ' ειμαι ασφαλως
ενας απο τους κυριους λογους
που ειχε η μερα να βρεξει...



( Quanti anni hai )




ΤΣΙΡΙΜΩΚΟΣ ΚΩΣΤΑΣ

Κ Λ Ι Κ / C L I C K
στη φωτο / on photo!

"Frida"
( φωτο : χ.α. )


ΠΡΩΤΟΒΡΟΧΙ


Αλησμονιεται ο ποθος μου κι' αλησμονε'ι τα βροχια
που δενει τα και στηνει τα τριγυρω η πασα ωρα,
και καλοκαιρια αποζητα και μες στα πρωτοβροχια.
Ο αποβροχαρης αν σκορπα τωρα την πρωτη μπορα,
δευτερη, τριτη, απανωτες ξεσπουν με νεα φορα.
Βροντουν και τρεχουν αστραπες στα συγνεφα καβαλα,
μα φαινεται το γαλανο στ' ανοιγματα μεγαλα,
κι' ο ηλιος μεσ' απ' τη βροχη λαμπει ολο φως και δοξα.
Του πονου διαμαντοπετρα φανταζ' η καθε σταλα,
και μεσ στο κλαμα οι θυμησες στηνουν τα ουρανια τοξα.


Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011

ΜΙΛΑ ΜΟΥ ΣΑΝ ΤΗ ΒΡΟΧΗ

ΚΑΡΕΛΛΗ ΖΩΗ


Τελειως...


Δωσε την πασα δυναμη
του σωματος και της ψυχης του νου
να ετοιμαστη η πασα φαντασια.
Τελε'ιωνε τον εαυτο σου
στην καθε κινηση σου αλογαριαστα
ξοδεψου τιποτα να μην απομεινη μεσα σου
τιποτα να μην αφεθη
διχως ν' αποδοθη για να δοθη
οπως πρεπει η ολοκληρη στιγμη.

Τωρα που ξερεις
πως τελε'ιωνεται εν εαυτη -
τωρα που τουτη η δικη σου γνωση
δινει στη ματαιοτητα
την ιδιαιτερη καινουργια της μορφη -
για να μη φοβηθη
το σωμα σου την εκμηδενιση
ζησε την πασα καλλονη του
δειξε την αρετη σου την ανθρωπινη
τελειως!..

ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΤΕΛΕΙΟΤΗΣ



Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΜΠΥΣΗΣ


Δεν ειν' του τραγουδιου μου


Δεν ειν' του τραγουδιου μου η ορμη,
δεν ειν' του τραγουδιου μου η μανια'
γυρω σφυραν της μοιρας μου οι ανεμοι
και χιλιοσειο'υν το δεντρο μου με βια.

Χαμου σωριασμενα πεφτουν τα φυλλα,
σαν τις ημερες τις παλιες,
και στιβοι-στιβοι γινονται μαυριλα -
αχ, αχ! αγαπη μου, μην κλαις!

Στη μοναξια θα ζησω και στην ερημια,
να μη με αγγιζει τιποτις του κοσμου'
η Ανοιξη μου ηταν μια -
κ' ενα το φως μου!..


σημ. :
Δειτε και τη χθεσινη μου αναρτηση με τιτλο, " Το Δαχτυλιδι της Μανας"






ΝΥΧΤΕΡΙΝΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ


... < Κ Λ Ι Κ > ...
στην εικονα


... αργησα, αλλα, τελικα...
καταλαβα!

... ζουμε στην εποχη των εντυπωσεων και των εντυπωσιασμων!
... ζουμε στην εποχη των εξαιρετικων εφε...
... ζουμε στην πιο εφετζιδικη εποχη που υπηρξε ποτε!
... το διαπιστωνουμε στα παντα τριγυρω μας...

... ακομη και η καλλιτεχνικη δημιουργια και το μεγεθος ενος καλλιτεχνη κρινεται απο το μεγεθος των εφε που προκαλει...!

... ΖΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΕΠΙΠΛΕΟΝΤΩΝ... ΦΕΛΛΩΝ!...

Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2011

ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ


... μουσικοδραμα σε 3 μερη απο το δραμα του Γιαννη Καμπυση!

[...]

Ωραία, που καθώς πρόβαλες
στα θαμπωμένα μάτια,
μιαν αυγή σα να χύθηκεν
ο αγέρας σα ν΄ αστράφτει.
Θιαμάζομαι σαν περπατάς
τα δέντρα δεν ανθούνε
στο διάβα σου το λυγερό
δεν ραίνουν σε τα ρόδα.
Κι ο λογισμός μου ολόφωτος
απ΄ τη δική σου λάμψη
και την αγνή σου θύμηση
βαριά ευωδιά γεμάτος,
σ΄ έκραζε, σε τραγούδαγε, σ΄ αντάμωνε,
ω, λαχτάρα,
την καρδιά μου συ πρώτε καημέ,
στερνό μου εσύ τραγούδι...

ΕΡΩΦΙΛΗ
Δειλά, με μεγάλη τρυφερότητα πλησιάζει
περισσότερο στο Γιαννάκη.

Κι ήρθα να ΄μαι, ολότρεμη.
Πώς ένοιωσα από πέρα
το γλυκό σου κάλεσμα
να ξεσπά σαν τραγούδι.
Κι ήταν σάμπως να καίει
στης ψυχής μου τα τρίσβαθα,
κάποια φλόγα, κάποια έννοια,
ένα μήνυμα απόκρυφο,
όλο πόθος κι όλο πάθος.
Κι ήρθα, πως τ΄ όνειρο έρχεται
στην καρδιά που περιμένει
με λαχτάρα μυστική.
Κι ήρθα, καλέ, για να στο πω
και να στο μολογήσω,
ωραίε, απ΄ το τραγούδι σου
κι από τη φαντασιά σου.

ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ
Στάσου σιμά μου.
Σαν όραμα βγαλμένο απ΄ την καρδιά μου.
Τόση άνοιξη και τόσο φως
στη βαρυχειμωνιά μου...
Αχ, στάσου σιμά μου
σαν όραμα βγαλμένο απ΄ την καρδιά
μου...

ΕΡΩΦΙΛΗ - ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ
Μες΄ του ονείρου τ΄ απόσκιο περβόλι
που πετάν αλαφρά τα πουλιά
χτυπημένα απ΄ του πόθου το βόλι
και μια ανάκουστη χύνουν λαλιά,
το κρυφό μας προσμένει παλάτι
σε μια θεία γαλήνη πνιχτό.
Δεν τ΄ αντίκρυσε ανθρώπου μάτι
για μας στέκει μονάχα ανοιχτό.
Τη μακάρια θα πιω εκεί λήθη,
το βαρύ μου θα πνίξω καημό,
μα η αγάπη θα καίει στα στήθη
και δε θάχ΄ η φωτιά τελειωμό.

[...]

σημ. : το σχετικο αποσπασμα του λιμπρετου που ακουγεται στο video,
και διαβασατε παραπανω,
επειδη... βαριομουν να το αντιγραψω απο το ενθετο της κασετινας του διπλου cd, της δισκοθηκης μου, εψαξα στο internet και το βρηκα
... < Ε Δ Ω > ...
στην εξαιρετικη αυτη ιστοσελιδα!!!

... οσοι εχετε λιγο χρονο ελευθερο,
ριχτε μια ματια στην ιστορικη εκεινη περιοδο,
που γραφτηκε το εργο, και
την περιρρεουσα ατμοσφαιρα της...

*****

διορθωση : στους τιτλους, στο τελος
του video, διαβαστε αντι Γιαννης Καμπανης
... Γιαννης Καμπυσης.
Ευχαριστω!




... θα ηθελα να συμπληρωσω οτι,

στην εκτελεση του εργου αυτου του Μανωλη Καλομοιρη, συμμετεχουν ακομη:

Μανα και Γρια: Ιωαννα Σφηκα-Καρβελ'α
Σωτηρης : Ανδρεας Κουλουμπης
Κυριακος : Φραγκισκος Βουτσ'ινος
Κυρα : Τιχα Αθανασοβα
Οι δυο νερα'ι'δες : 1) Μαρια Κορομαντζου (Ερωφιλη) & 2) Ντενκα Β'αλκοβα

ακομη :
πρωτο βιολι : Ανγκελ Στανκωφ
διδασκαλια : Μετ'οντι Ματ'ακιεφ
Η Εθνικη Χορωδια της Βουλγαριας "Σβετοσλ'αβ Ομπρ'ετενωφ"

Η ψηφιακη ηχογραφηση, εγινε απο Βουλγαρους και Γερμανους τεχνικους.

... και, συμφωνα με τους εκδοτες του εργου, η εκδοση εγινε δυνατη απο δωρεα ανωνυμου ιδιωτη και την χωρις αρχικη αμοιβη, εργασια των Ελληνων καλλιτεχνων!

Το 1931, η οπερα αυτη, του Μανωλη Καλομοιρη,
στην 3η κατα σειρα εκτελεση της, μετα το 1917 ( 1η εκτελεση - 9 παραστασεις),
εγινε, στην Αθηνα, με μαεστρο τον

ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟ!


VIOLETTA...




ΒΙΟΛΕΤΑ

(μονη)
Παραξενο! Παραξενο!..
Μες στην καρδια χαραχτηκαν τα λογια τουτα!
Θα 'ναι για μενα συμφορα μια αγαπη αληθινη?
Τι λες κι εσυ, ψυχη μου αναστατη?
Κανενας ανδρας δεν σε ειχε ως τωρα ταραξει...
Ω, χαρες που δεν γνωρισα ακομη,
να μ' αγαπουν και ν' αγαπω!..
Να προτιμησω, πως μπορω,
της ζωης μου την αγονη τρελα?
Ισως να ειναι αυτος που η ψυχη μου,
μοναχ'η στην καταιγιδα,
συχνα ζωγραφιζε κρυφα
με χρωματα παραξενα, γλυκα?
Αυτος που αγρυπνος
στην αρρωστια μου σταθηκε κρυφα
τον πυρετο μου ανεβασε,
τον ερωτα μου ξυπνησε!..
Στον ερωτα που ειναι ο σφυγμος
της πλασης ολης.
Μυστηριος, απροσπελαστος...
Σταυρος και ηδονη.


( στιχοι του FRANCESCO MARIA PIAVE, μτφ. ΕΙΡΗΝΗ ΛΕΒΙΔΗ )


( παιζει η Συμφωνικη Ορχηστρα της Ιταλικης Ραδιοτηλεορασης,
υπο την δ/νση του GABRIELE SANTINI )


Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2011

ΕΣΜΕΡΑΛΔΑ ΓΚΕΚΑ


του Αλεκου Φασιανου
... πρωτη φορα βλεπω τοσα
αστρα στον ουρανο...












ΧΑΜΕΝΕ ΣΤ' ΑΣΤΡΑ, ΠΟΙΗΤΗ


Να λοιπον, ο Ποιητης
που λησμονησαν τ' Ανθρωπινα
και θρηνησαν οι Λεξεις.
Να, ο θεωρος των Ανυποστατων
σε μια αιωνια καταδιωξη αστρων.

Με το 'να χερι μπρος στα ματια
να ζυγιαζει καχυποπτα τον χρονο
και να καπνιζει τα λαθη του καιρου.

Με το αλλο να τσαλακωνει
στην παλαμη τον θανατο
και να σταζει η ηβη
στα ματαια και στ' ασαλευτα
και στις πεθαμενες του χρονου νερ'αιδες.

(Αυτος που ζητας ... ησουν !)

Λεω
Ποσο ο Αδης μοιαζει με ζωη
που καταντα σχεδον γλαυκος.

Λεω
Οπου ειδες αστρο στον ουρανο
ειναι η μικρη σημαια
ενος χαμενου ποιητη
που αγκυροβολησε σε μια λεξη ...


... < ΕΣΜΕΡΑΛΔΑ > ... ΓΚΕΚΑ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ


Με τα πετεινα τ' ουρανου


Συνοδεια των βηματων της νυχτας
εκανα την αναγνωση και τη γραφη της λυπης
που κυλουσε στα ματια σου.

Φωνες νυχτοβιων εντομων ματισα
και νοτες και χρωματα ουρανια τοξα
και τραγουδησα το σκοταδι
με τ' αηδονι των χαμενων ανοιξεων.

Στη λησμονημενη χωρα περασες υστερα
για να ξαναβγεις στο νοτια
με τα πετεινα τ' ουρανου
ανυπερασπιστη.
Και γυρισες την ωρα της θαλασσας
στ' ακρογιαλι που ζησαμε.

Ξεμακραινουν ομως τα ονειρα
και πως να ξεδιψασουμε τα λογια μας
που οι ανεμοι σιωπουν.


Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2011


Ποτε δεν εχω δει τον αποσπεριτη τοσο φωτεινο οσο αποψε, να βρισκεται στην ιδια, σχεδον, ευθεια με το φεγγαρι!

Η Αφροδιτη εβαλε αποψε το κατασπρο νυφικο της και συνοδευεται απο τη Σεληνη, εχοντας την στα δεξια της...

ΜΝΗΜΕΣ...


... βαθεια στο μυαλο ριζωμενες

... γιατι, τι θα ηταν ο ανθρωπος χωρις μνημη,
ουτε φυτο, αφου και τα φυτα εχουν μνημη




... το χορευαν ο πατερας μου με τη μανα μου,
στην Αταλαντη, στις διαφορες βεγγερες, κατα
τη διαρκεια του εμφυλιου... ενω απο μακρυα
ακουγονταν οι οβιδες που εσκαγαν, οι κροταλισμοι των
πολυβολων...
και οι σφαιρες που επεφταν σαν το χαλαζι


ΓΙΩΡΓ'ΗΣ ΚΟΤΣΙΡΑΣ


Οι πεθαμενοι ποιητες


Συνομιλω με πεθαμενους ποιητες...
Τωρα, που δεν υπαρχουν,
η φωνη τους ακουγεται πιο ζωντανη,
φουσκωνει η ομιλια τους
σαν κυμα της θαλασσας με το μελτεμι.

Εχουν πολυ μουσκεψει
στην υγρασια του χρονου και στη σιωπη.
Σαν τη φωτια τριζει τωρα η σκεψη τους'
λαμπυριζουν τα λογια τους
σαν πυροτεχνημα μεσα στη νυχτα...

ΑΡΧΙΛΟΧΟΣ


Δε θελω να ειναι ο στρατηγος μακρης, μηδε να κανη
Μεγαλα βηματα, μηδε να ειναι ολος περηφανεια
Για τα σγουρα του τα μαλλια και μισοξουρισμενος.
Αλλα θελω να ειναι κοντος και καπως στραβοποδης
Για να παταη τα ποδια του γερα, καρδια γεματος.


(απο : "ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΥΡΙΚΟΙ", κειμενο,
μεταφραση σε στιχους, εισαγωγη, βιογραφιες,
κριτικα σημειωματα του ΗΛΙΑ Π. ΒΟΥΤΙΕΡΙΔΗ,
ΑΡΧΙΛΟΧΟΣ - τετραμετρα, αποσπ. 60, σελις 35,
εκδ. οικος ΜΙΧΑΗΛ Σ. ΖΗΚΑΚΗ, αθηνα - 1931 )




ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ Σ' ΑΦΗΣΩ


... with tears in your eyes.
Κι οταν ακομη ειμαι μακρυα σου,





...I remain in your every footpath

Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2011

ΕΛΑ


... < www.sevy.com > ...

ΟΡΑΤΙΟΣ / HORATIUS


. . . . . . .

" οι 3 Χαριτες "
του D. L. Knight




ΣΠΟΝΔΗ ΣΤΗ ΖΩΗ
( Ωδ. 1,4 )


1 Ανοιξη. Ζεφυροι φυσουν κι ο κρυος χειμωνας παει.
Μοχλοι σερνουν στη θαλασσα κα'ι'κια στεγνωμενα'
μαντρι δε θεν τα προβατα κι ουτε φωτια ο χωριατης
κι απο το χιονι δε θα δεις λιβαδια ασπροντυμενα.

5 Φεγγει η σεληνη και χορο η Κυθερεια αρχιναει
κι οι ζηλεμενες Χαριτες ζευγαρωτες με Νυμφες
συναλλαχτα χτυπουν στη γη τα ποδια, τετοιαν ωρα
που ο Ηφαιστος στα γυφτικα τα Κυκλωπησια παει.

Τωρα μυρτια την κεφαλη την 'ωριαν ας σκεπαση
10. κι οσα λουλουδια ανθοβολουν στη γη τη λυτρωμενη,
τωρα θυσια ας κανουμε στον ησκιερο το λογγο,
κατσικι αν θελη η αν αρνακι ο Φαυνος περιμενη.

Σε βασιλια τ' αρχοντικο και σε φτωχου καλυβι
ιδιος πηγαινει ο θανατος. Μικρη τ' ανθρωπου η ζηση,
15 Σηστιε καλε, και δεν μπορει τρανες να δωση ελπιδες.
Σε λιγο το τρισκοταδο βαρυ θα σε τυλιξει.

Ισκιοι βουβοι, τα δωματα του Αδη τ' αδειανα...
Κει κατω πρωτοκεραστης δε θεν'α βγης ξανα,
τον τρυφερο δεν θα θωρεις Λυκιδη, που τρελλαινει
20 τους νεους τωρα και ταχι'α τις κορες θα μαραινει.


( μτφ. του αλησμονητου καθηγητη μου, στη Β.Π.Σ.,

Π. Χ. ΔΟΡΜΠΑΡΑΚΗ,
" ΟΡΑΤΙΟΥ ΩΔΕΣ - ποιητικη μεταφραση και σχολια "
2η εκδοση, αθηνα 1998 )

*****

CARMINUM
( I, IIII )


Solvitur acris hiems grata vice
veris et Favoni
trahuntque siccas machinae carinas
ac neque iam stabulis gaudet pecus
aut arator igni
nec prata canis albicant pruinis.

iam Cytherea choros ducit Venus
imminente luna 5
iunctaeque Nymphis Gratiae decentes
alterno terram quatiunt pede,
dum gravis Cyclopum
Volcanus ardens visit officinas.

nunc decet aut viridi nitidum caput
impedire myrto
aut flore, terrae quem ferunt solutae, 10
nunc et in umbrosis Fauno decet
immolare lucis.
seu poscat agna sive malit haedo.

pallida Mors aequo pulsat pede
pauperum tabernas
regumque turris.
o beate Sesti,
vitae summa brevis spem nos vetat
incohare longam ; 15
iam te premet nox fabulaeque Manes

et domus exilis Plutonia ;
quo simul mearis,
nec regna vini sortiere talis
nec tenerum Lycidan mirabere,
quo calet inventus
nunc omnis et mox virgines tepebunt. 20


( Q. HORATI FLACCI, " CARMINA ", editio minor iterata,
Lipsiae in Aedibvs B. G. Tevbneri MCMXIII,
εκδ. Δ. Ν. Παπαδημα )





A GIPSY'S LIFE...

...is a life of anarchy.
That is the reason
why the way of flamengo music
is a way without discipline,
as you know it.
We don't try to organise with the mind,
we don't go to a school to find out.
We just live...
music is everywhere in our lives.

( Paco de Lucia )



Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2011

ΦΕΔΕΡΙΚΟ ΓΚΑΡΘΙΑ ΛΟΡΚΑ


ΝΟΤΟΥΡΝΟ


Με τρομαζουνε
τα ξερα φυλλα
και φοβαμαι
τους δροσολουστους καμπους.
Θα κοιμηθω.
Αν δεν με ξυπνησεις,
θα βρεις στο πλευρο σου την καρδια μου παγωμενη.

Τι αντιλαλει
περα μακρια?
Ο ερωτας.
Ο ανεμος στα παραθυρια,
Αγαπη μου !

Εβαλα στο λαιμο σου
αυγερινα πετραδια.
Γιατι μ' αφινεις
στη μεση αυτου του δρομου?
Αν πηγαινεις μακρια,
το πουλι θα κλαψει
και το πρασινο αμπελι
θα μεινει διχως κρασι.

Τι αντιλαλει
περα μακρια?
Ο ερωτας. Ο ανεμος στα παραθυρια.
Αγαπη μου !

Δε θα μαθεις ποτε
ωραια μου χιονατη σφιγγα
με ποση θερμη
θα σ' ειχα αγαπησει
τις πρωινες ωρουλες,
σα βρεχει τοσο δυνατα
που πανω στο ξερο δεντρι
ξηλωνεται η φωλια !

Τι αντιλαλει
περα μακρια?
Ο ερωτας. Ο ανεμος στα παραθυρια.
Αγαπη μου !

1919

( " ΦΕΔΕΡΙΚΟ ΓΚΑΡΘΙΑ ΛΟΡΚΑ - Ποιηματα "
- απο τα νεανικα ποιηματα -, μτφ. ΚΟΣΜΑ ΠΟΛΙΤΗ,
εκδοσεις Α. ΚΑΡΑΒΙΑ - αθηνα 1964 )


ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΜΗΛΙΑΡΕΣΗΣ

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ



( Ειναι δω? Ειναι κει? Εφυγε? Θα 'ρθει? Που ειναι? Η τελευταια? )
Α! το δασος περα. Ενα τραπεζακι κατω απο τ' απομερο πευκο.
Και η νυχτα που ερχ'οταν σιγα-σιγα για να μην τη νιωσουμε. Η βοη
του βραδινου ανεμου στα κλαδια. Τα λογια που ελειπαν. Τα χερια
ωχρα. Τα ματια και τ' αστερια. Μεσανυχτα. Τιποτε απ' ολα δεν ειχε
ειπωθει.
( Ψεματα? Ψεματα? Παιχνιδι φιλαρεσκειας? Περιεργεια? Εγωισμος? )
Κι αλλοτε η θαλασσα. Τα πλοια που εφευγαν στον οριζοντα
παιρνοντας τα ονειρα μας. Ο φλοισβος με τις υποσχεσεις του. Εκει
πανω στο βραχο τ' αφθονα και ανεξηγητα δακρυα. Η μοναξια στο
απεραντο. Τα φιλια. Η ψυχη...
( Τιποτε? Τιποτε? Παιδικοτητες? Ρομαντισμος? Αυταπατη? )
Αλλες φορες η αυγη αναπαντεχη και προδοτικη. Απο δρομακια
το κουραστικο γυρισμα. Οι πρωτοι θορυβοι της ημερας. Η γλυκια
μεταμελεια στο προσωπο που φωτ'ιζοταν ολοενα. Το χαιρε...
( Εφυγε? Δε θα 'ρθει πια? Τελευταια? )


(πιθανως γραμμενο το 1922 και δ ο σ μ ε ν ο στην Πολυδουρη,
πρωτοδημοσιευτηκε το 1966 στα, Κ. Γ. ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ, "ΑΠΑΝΤΑ ΤΑ
ΕΥΡΙΣΚΟΜΕΝΑ", φιλολογικη επιμελεια Γ. Π. ΣΑΒΒΙΔΗ, τ. Β' , αθηνα 1966)


Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011

ΜΕΛΕΑΓΡΟΣ


... < Ε Δ Ω > ...

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ



πανω και κατω:

Το ορος Μπελες και η λιμνη Κερκινη!





ΤΩΝ ΦΥΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΥΔΑΤΩΝ


Α'

Ντεφι θρυμματισμενο του ηλιου
πως να χορεψει ο κοσμος με αυτον
τον κομματιασμενο ρυθμο σου?
Ηχεις παραταιρα
πανω απο τις επαλξεις των χελιδονιων
που υπερασπιζονται ενα τσαρδι απο κρυσταλλο.

7. 7. 2007


ΜΑΚΡΥΝΙΤΣΑ, ΜΠΕΛΕΣ

Χαρουμενος! Θε μου ποσο χαρουμενος! Την ματια μου
Σκιζει επιδεξια χελιδονα...
Το παραθυρο μου ανοιχτο
Παντζουρια καρφωμενα και ακουω
Τον θορυβο του δρομου :

Παιδια που παιζουν με μια τυχη ποδηλατου
Το γενναιο νερο μια νικη
Παγκοσμια. Και τα φυλλωματα απ' το τεραστιο πλατανι
Οσμες αιωνιας ερημιας που
Θρο'ι'ζουν μες τα χρονια.

Κι εγω ησυχαζω πανω στο στενο κρεβατι
Και δεχομαι ολες τις διδαχες της εξοχης αυτης
Που μου μιλαει με τα πολυαριθμα φυτα της
Με δεντρα που εχουνε κλωνια που βγαινουν
Μες απο ονειρα '

Κλεινω τα ματια κι ειναι δυο οι κοσμοι στην καρδια μου
Ο ενας μ' ενα φως ροδιας κι ο αλλος
Σταλαζοντας αργα σαν μια νεροσταγονα
Που πεφτει απ' τα φυλλωματα διαφανη
Μες την ματια μου.

Δεν το πιστευω που μια ανεξηγητη βροχη αναμεριζει
Τις κουρτινες του μυαλου
Να χωρεσει περισσοτερη λαμψη απογευματος με τον ηλιο
Που δυει σαν εμβλημα
Πορφυρωνοντας τις κορυφογραμμες που απαλα
Σμιγουνε σαν κεφαλια σκυλων.
Αρχαια μνημη.

Βροχουλα καλοκαιρινη σαν δωρο ανεκτιμητο
Κατω απ' τα ποδια του βουνου αρχιζοντας
Να τραγουδα εκει που εμεις απουσιαζουμε -
Στον οριζοντα μεσα ειναι το μακρος της ματιας.
Μακρυνιτσα σκαρφαλωμενη στο υψωμα. Μπελες.

Το συνορο μια χωρας που αρχιζει με ναους στο πελαγο και
Τελειωνει εδω
Μ' αυτους τους κιονες των δεντρων
Που ειναι ναος και παλι
Του αγεριου και του πουλιου για να προσευχομαι
Σε τουτη την δικη μου πρασινη εκκλησια!

7.8.2007


(ενοτητα: Των Φυτων Και Των Υδατων/ συλλογη "ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ"
- εκδ. αθηνα 2007)


Ποιητη, φιλε Στρατη σ' ευχαριστω
Δωρο ανεκτιμητο το σημερινο!



ΚΑΡΟΛΟΣ ΜΠΩΝΤΛΑΙΡ (δυο διαφορετικες μεταφρασεις)



... με αφορμη, μια συζητηση μου με τον φιλο, ποιητη... < ΣΤΡΑΤΗ > ... ΠΑΡΕΛΗ, με αντικειμενο τις μεταφρασεις ξενων ποιητων, απο παλιους και νεωτερους μεταφραστες



του Γ. Γουναροπουλου ( GOUNARO )


ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΠΟΛΥ ΕΥΘΥΜΗ



Η κεφαλη σου, η κινηση, η θωρια σου
ειν' ομορφα ως τοπε'ιο εαρινο,
παιζει το γ'ελοιο μες τα μαγουλα σου
σα δροσαγερι σε λαμπρο ουρανο!

Στο διαβα σου οι βαρυθυμοι διαβατες
στεκουν, θαμπωνονται απ' την τοση υγει'α,
που σα φωταυγεια ξεπηδα απ' τις πλατες
κι' απ' τα λευκα σου μπρατσα τα γυμνα!

Τ' ανοιχτα χρωματα κ' η ποικιλια
που να 'χει θες καθε σου φορεσια,
φερνουν στων ποιητων τη φαντασια
λουλουδινου χορου τη ζωγραφια.

Καθε σου παρδαλοτρελο φουστανι
το παρδαλο σου μοιαζει το μυαλο'
θεοτρελη που μ' εχεις ξετρελανει,
σε μισω τοσο οσο και σ' αγαπω!

Καποτε μεσα σ' ενα ωραιο κηπο
την ατονια μου σερνοντας βαρια,
ενιωσα σα μιας ειρωνειας χτυπο
να μου ξεσκιζει ο ηλιος την καρδια.

Κ' η ανοιξη, τα πρασινα της πλουτη
μου ταπειν'ωσαν τοσο την ψυχη,
που ξεδικηθηκα σ' ενα ανθος τουτη
της φυσης την αυθαδεια τη σκληρη!

Το ιδιο θα 'θελα μια νυχτα τωρα
στου ωραιου σου κορμιου τους θησαυρους,
οταν των ηδονων σημαινει η ωρα
αναντρα να συρθω, σιγα σ' αυτους,

τη σαρκα σου τη χαρωπη να τιμωρησω,
να σου μαρανω των σηθι'ων σου τη δροσια,
και τον καταπληχτο λαγωνα σου να σκισω,
ν' ανοιξω πανω μια πληγη πλατια, βαθεια,

κι' ω γλ'υκα που τρομαρας φερνει ζαλη!
μεσα στα χειλη τα καινουρια αυτα,
πιο λαμπερα στο χρωμα και στα καλλη,
να χυσω το φαρμακι μου κυρα!



( μτφ. ΓΕΩΡ. ΣΗΜΗΡΙΩΤΗΣ, εκδ. ΜΑΡΗ, αθηνα 1950 )


***


ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΠΟΛΥ ΠΡΟΣΧΑΡΗ
( A celle qui est trop gaie )



Κεφαλι, κινηση, η οψη σου ολη,
Τοσο ομορφα σαν ομορφο τοπιο'
Σκιρτα στο προσωπο ενα γελιο θειο,
Αερακι σε ουρανιο περιβολι.

Η θλιψη που τυχαια σε αγγιζει
Θαμπωνεται απ' την τελεια υγεια-
Κι απο τους ωμους σου, σαν φωταψια,
Απο τα δυο σου χερια αναβλυζει.

Χρωματα φλογερα και αναμμενα
Που εχεις σκορπισει στα φορεματα σου
Στων ποιητων την εμπνευση, φαντασου,
Γινονται βαλς ανθων ζωντανεμενα.

Καθε τρελο και εξαλλο φουστανι,
Εμβλημα στο πολυχρωμο σου πνευμα'
Θυμα σου εγω, τρελη, μ' ενα σου νευμα,
Να σ' αγαπω να σε μισω εχεις κανει!

Καποτε μεσα σε θεσπεσιο κηπο
Σερνοντας μια αβασταχτη ατονια
Ενιωσα να με σκιζει με ειρωνεια
Στο στηθος μου ο ηλιος, μ' αγριο χτυπο.

Και το χλωρο της ανοιξης το δασος
Ταπεινωσε περισσια την καρδια μου.
Τοτε σ' ενα ανθος, με την απονια μου,
Της φυσης εκδικηθηκα το θρασος.

Καποια νυχτι'α πως θα 'θελα να ερθω,
Οταν της ηδονης ηχησει η ωρα,
Στ' ασυγκριτα του σωματος σου δωρα
Αθορυβα, σαν το δειλο, ν' ανεβω,

Το χαρωπο κορμι να τιμωρησω,
Το στηθος σου να κανω να πονεσει,
Και ξαφνου, στην ανυποπτη σου μεση,
Βαθια λαβωματια να σου ανοιξω,

Τι ζαλη ηδονικη, μεθη δικη μου!
Και μες σε τουτο το καινουργιο στομα,
Το πιο ομορφο και δροσερο απ' ολα,
θα χυσω το φαρμακι μου, αδερφη μου!


( απ' το περιοδικο-free press "LiFo",
τευχος 03-09.09.2009,
χωρις αναφορα στο ονομα του μεταφραστη)