ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ

( Ειναι δω? Ειναι κει? Εφυγε? Θα 'ρθει? Που ειναι? Η τελευταια? )

Α! το δασος περα. Ενα τραπεζακι κατω απο τ' απομερο πευκο.

Και η νυχτα που ερχ'οταν σιγα-σιγα για να μην τη νιωσουμε. Η βοη

του βραδινου ανεμου στα κλαδια. Τα λογια που ελειπαν. Τα χερια

ωχρα. Τα ματια και τ' αστερια. Μεσανυχτα. Τιποτε απ' ολα δεν ειχε

ειπωθει.

( Ψεματα? Ψεματα? Παιχνιδι φιλαρεσκειας? Περιεργεια? Εγωισμος? )

Κι αλλοτε η θαλασσα. Τα πλοια που εφευγαν στον οριζοντα

παιρνοντας τα ονειρα μας. Ο φλοισβος με τις υποσχεσεις του. Εκει

πανω στο βραχο τ' αφθονα και ανεξηγητα δακρυα. Η μοναξια στο

απεραντο. Τα φιλια. Η ψυχη...

( Τιποτε? Τιποτε? Παιδικοτητες? Ρομαντισμος? Αυταπατη? )

Αλλες φορες η αυγη αναπαντεχη και προδοτικη. Απο δρομακια

το κουραστικο γυρισμα. Οι πρωτοι θορυβοι της ημερας. Η γλυκια

μεταμελεια στο προσωπο που φωτ'ιζοταν ολοενα. Το χαιρε...

( Εφυγε? Δε θα 'ρθει πια? Τελευταια? )

(πιθανως γραμμενο το 1922 και δ ο σ μ ε ν ο στην Πολυδουρη,

πρωτοδημοσιευτηκε το 1966 στα, Κ. Γ. ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ, "ΑΠΑΝΤΑ ΤΑ

ΕΥΡΙΣΚΟΜΕΝΑ", φιλολογικη επιμελεια Γ. Π. ΣΑΒΒΙΔΗ, τ. Β' , αθηνα 1966)