ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

" Λοιπον - ειπε ο Βαγγελης - η ζωη δεν ειναι απατη'

λοιπον δεν ειναι μονο ο θανατος' δωσε και παρε τη λεξη, την πραξη' ωχ

- ειπε

θα παρουμε το μερτικο μας και το δικιο μας με λογο και πραξη'

υπαρχει το υπαρχω' υπαρχει συνεχεια' ωχ'

στα φαρδια τζαμια των καταστηματων ειδα

τ' αγαλματα ολακερη στρατια, κατεβαιναν στη διαδηλωση

ειδα μαζι και τους αλλους που δεν ειταν αγαλματα

κρατουσαν μεγαλα πλακατ με συνθηματα : ψωμι, ελευθερια, ερωτας,

κρατουσαν σημαιες και μικροτερα αγαλματα' φαινοταν

καθρεφτισμενη πανω στις βιτρινες η λευκη παρελαση

και μεσα στις βιτρινες τα κοκκινα μαγιο, τα ψαροντουφεκα, οι γυαλινες

μασκες, τα γαλαζια βατραχοπεδιλα

ειταν ωραια αυτη η αντιστοιχια

ειταν ωραιο που την προσεξαμε' γεννιοταν το νερο' κυλουσε'

μεγαλωνε η ρευστοτητα' επιταχυνοταν' κι αξαφνα

η πρωτη ντουφεκια η αντιστροφη, η δευτερη, η τριτη'

δε σταθηκαν' συνεχεια, πορεια, οι νεκροι, τα παιδια, ξεχτενιστες γυναι-

κες, οι δασυτριχοι αντρες

και κατω απ' τους μεγαλους διασκελισμους της μονης σημαιας

ακουστηκε ο Κωστας φωναζοντας μεσα του

τι κοσμος θε μου, τι απεραντος ο κοσμος

κι ο ενας σηκωσε ψηλα το βιολι

κι ο δευτερος τ' αδειο κλουβι με το φλιτζανι, τις βεργες και τις του-

φες μπαμπακι

κι ο τριτος σηκωσε με τονα του χερι απ' τονα ποδι την καρεκλα

επανω στην καρεκλα ειταν ενα τεραστιο γαντι πυγμαχιας

κρατωντας τα ιδια τρια λουλουδια. Και τοτε τρεχοντας εγω φωναξα :

Γκραγκαντα

κ' οι αλλοι καταλαβαν αμεσως και φωναξαν : Γκραγκαντα

κ' οι αντιλαλοι απ' τους λοφους απεναντι καθως ανεβαιναμε φωναξαν :

Γκρα και γκα και νντα

και Γκρα και γκα και νντα

Γκραγκαντα.

Κ' ειταν αληθεια Γκραγκαντα. "

ΑΘΗΝΑ, ΣΑΜΟΣ, Ιουνιος - Αυγουστος 1972

( του ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ, " ΓΚΡΑΓΚΑΝΤΑ", το τελος απο το 5ο

και τελευταιο μερος, εκδ. ΚΕΔΡΟΣ, αθηνα - Δεκ. 1973 )