Δηλωνεται κατηγορηματικα οτι, ολα τα δημοσιευομενα ποιηματα, αποσπασματα ποιηματων η, και στιχοι κ.λπ. λογοτεχνικα κειμενα ειναι απο εντυπες εκδοσεις ευρισκομενες στη κατοχη του διαχειριστη αυτου του ιστολογιου. Σε οποιαδηποτε αλλη περιπτωση, γινεται link κατ' ευθειαν στα ιστολογια στα οποια βρισκονται και οχι αναδημοσιευση τους, ακομη κι αν δεν υπαρχει σχετικο απαγορευτικο σημα.

Τετάρτη 31 Αυγούστου 2011

MAGNOLIA BLOSSOM

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ


ΤΑ ΚΡΙΝΑ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ


Τα κρινα του φθιν'οπωρου τα πιο μεθυστικα
προτου να μαραζωσουν και να σβυσουν
τους τελευταιους ανασασμους ηρθαν γλυκα γλυκα
στα ποδια μου να τους σκορπισουν.

Τ' αγγελοθωρητα ονειρα των εικοσι χρονω
το δρομο τους αγναντια-μου κρατ'ησαν,
μ' ειδανε ματια σαν το φως και σαν τον ουρανο
μ' ειδανε σαν να μ' αγαπ'ησαν.

( Κυλα το ρεμα σου βαθυ, της Λυρας ποταμε! )
Ονειρα, κρινα, εκστατικη ευτυχια,
ποια ψυχοπ'ονια υπερτατη σας εστειλε σ' εμε?..
Ποια, ταχα, υπερτατη ειρωνια?


( απο τη συλλογη : ΤΑ ΠΑΘΗΤΙΚΑ ΚΡΥΦΟΜΙΛΗΜΑΤΑ )



κι απο... αυριο φθινοπωρο...

Τρίτη 30 Αυγούστου 2011

ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΗ ΔΥΣΗ

...και μονο να τις χαζευεις, και να τις ακους
να κακαριζουν, καθε απογευμα, λιγο πριν τη δυση,
αισθανεσαι οτι δεν εισαι μονος...











ΑΝΤΙ ΑΛΛΟΥ ΔΩΡΟΥ

...του Αγιου Αλεξανδρου, σημερα...

...για καποια που αγαπησε κι αγαπαει την Πατριδα της τοσο,
που οχι μονο της αφιερωσε το πιο σημαντικο μερος της ζωης της,

... τωρα, φωτογραφιζει και τις πιο μικρες ομορφιες της!



...σαντουρι παιζει ο ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΜΟΣΧΟΣ,
και τον
συνοδευει η ορχηστρα του


ROAD ARTIST ( 2 )

Έντονα

... επειδη,
ολοι μας, μαριονετες στα "χερια" ενος αγνωστου Θεου ειμαστε...




( ...νυχτερινη βολτα, στην Ερμου )


στην... < Μυρτω > ...επειδη της αρεσουν οι μαριονετες!

και, σε μια, γεματη ζωντανια... αθηναια... < roadartist > ...
για τα ρεπορταζ της, και τις υπεροχες φωτογραφιες της!

Δευτέρα 29 Αυγούστου 2011

ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΣΥΝΤΟΜΟ...


νυχτερινο, μουσικο ταξειδι... σε χρονια περασμενα...

DAVID HERBERT LAWRENCE

- - - - - - -



...επειδη, νυχτα νεας σεληνης, η νυχτα που περασe
















Η ΝΕΑ ΣΕΛΗΝΗ


Η νεα σεληνη παρουσιαζει ενδιαφερον
μονο για την οκνοτητα της, οταν ο ηλιος πελιδνος φεγγοβολει
πηγαινοντας περα απ' τα συννεφα των θαλασσων.
Η γη καπνιζει γαλαζιο'
η νεα σεληνη, απο τους δροσερους ουρανους, επανω
σε ροδινα χρωματα, στις αισθησεις μας φερνει
μια γλυκιαν ευωδια του παραδεισου.


( απο " ανθολογια παγκοσμιου ποιησεως " -
ΑΡΗ ΔΙΚΤΑΙΟΥ )




PAUL ELUARD



βιβλιοδεσια δερματοδετη
ΦΡΟΣΩΣ ΓΑΝΙΑΡΗ,

μεταφορα της λιθογραφιας
του ΓΙΑΝΝΗ ΜΟΡΑΛΗ,
απο το εξωφυλλο του βιβλιου,
στο δερμα,
απο την ιδια την βιβλιοδετη!












ΧΩΡΙΣ ΗΛΙΚΙΑ
( Sans age)

Πλησιαζουμε

Μεσα στα δαση
Παρε το δρομο του πρωινου
Ανεβα τα σκαλια της παχνης

Πλσιαζουμε
Ειναι η καρδια της γης σφιγμενη

Να 'ρθει στον κοσμο μια μερα ακομη

Θα πλατυνει ο ουρανος
Ειχαμε βαρεθει
Να κατοικουμε στα ερειπια του υπνου
Στη χαμηλη σκια της αναπαυσης
Της κουρασης και της εγκαταλειψης

Η γης θα ξαναπαρει τη μορφη των ζωντανων σωμα-
των μας
Ο ανεμος θα μας υπομεινει
Ο ηλιος και η νυχτα θα περασουν μες στα ματια μας
Χωρις ποτε να τ' αλλαξουν

Το σιγουρο μας διαστημα ο αγνος μας αερας φτανει
Για να γεμισει την αργοπορια που εσκαψε η συνηθεια
Ολοι μαζι θ' αραξουμε σε μια καινουργια μνημη
Και θα μιλησουμε μαζι μια ευαισθητη λαλια

Ω αδερφοι μου αντιμαχοι που κρατατε στα ματια
Τη νυχτα αναλυμενη και τη φρικη της
Που να σας εχω αφησει
Με τα βαρια σας χερια μες στο λαδι το νωθρο
Μες στις παλιες σας πραξεις
Με τοση λιγη ελπιδα που κι' ο θανατος
Φαινεται να εχει δικιο
Χαμενοι μου αδερφοι
Εγω πηγαινω προς τη ζωη εχω την οψη ανθρωπου
Για ν' αποδειξω πως ο κοσμος εγινε στ' αναστημα μου

Και δεν ειμαι μονος
Χιλιες εικονες απο εμενα πληθαινουν το φως μου
Χιλιες ματιες πανομοιες ισοπεδωνουν τη σαρκα
Να το πουλι το παιδι κι' ο βραχος κι' ο καμπος
Σμιγουν μαζι μας
Γελ'α το χρυσαφι που εμεινε απο την αβυσσο εξω
Γυμνο νερο γυμνη φωτια για μια εποχη μοναχα
Εκλειψη δεν υπαρχει πια στο μετωπο του κοσμου

*

Χερια απο τα χερια μας αναγνωρισμενα
Χειλια με τα χειλια μας ενωμενα
Οι πρωτες ανθισμενες ζεστες
Παραστεκουνται το αιμα δροσερο
Το πρισμα ανασαινει μαζι μας

Ευφορη αυγη
Στην κορφη καθε χορτου βασιλισσα
Στην κορφη των μουσκλων στην αιχμη του χιονιου
Του κυματου της ταραγμενης αμμου
Της επιμονης παιδικης ζωης
Εξω απο ολες τις σπηλιες μας
Εξω απο τον εαυτο μας.


( μτφ. ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ )


LA VIE EN ROSE . . . . . . .


του... < Henri > ...Cartier Bresson




Κυριακή 28 Αυγούστου 2011

FRANCESCO SCAVULLO










του... < FRANCESCO > ...SCAVULLO


... κλικ στη φωτο





ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ... (UPDATED)




φωτογραφια με μηχανη polaroid,
του... < robert > ...mapplethorpe !







( ΚΛΙΚ στη φωτο )

... ΚΑΙ, ΜΙΑ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΤΟΥΣ


αγουροξυπνημενους...





ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΜΕΡΑ!


Σάββατο 27 Αυγούστου 2011

ΚΑΛΟ ΣΑΣ ΒΡΑΔΥ!





...αφου ομως, πρωτα, απολαυσετε
το μουσικο αυτο παραμυθι,
"καθισμενοι" αναπαυτικα στην
βιενεζικη πολυθρονα, δεξια σας...
και αφου, στη συνεχεια, "δωσετε"
ενα... ΚΛΙΚ στην πολυθρονα,
ωστε ν' αρχισετε να χορευετε... μαζι της
με τους υπεροχους ηχους που...
θ' ακουστουν!..

Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΜΕΡΙΑ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ





ΑΡΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ


( του Ανρι Καρτιε Μπρεσσον )








- Φωτογραφια εληφθη. Προτιμω πρωτοτυπον.


( επιλεγμενος στιχος απο : "ΑΓΟΝΟΣ ΓΡΑΜΜΗ" )

Παρασκευή 26 Αυγούστου 2011

BELLE NUIT





DEAR MALLIKA


το hip hop συναντιεται με την κλασσικη!



απο την οπερα LAKME του LEO DELIBES

ADA NEGRI


Η ΑΓΝΩΣΤΗ


Ο ανθρωπος του κοιμητηριου σε βρηκε
στον ψυχρον ορθρο, ω Πλασμα, ξαπλωμενο,
σαν ενας πεθαμενος διχως μνημα.
Και δεν ειχες πια χερια, ουδε κεφαλι :
σαν απειλη μονο εδειχνες το αιδοιο
στων λευκων τυμβων τη μελαγχολια.
Δεν ειχες χειλη πια γι' αγορασμενη
χαρα η για ψευτρα αγαπη : τιποτα! Ενας
κορμος μοναχα : μια καρδια απο χωμα :
μια ατερμονη σιωπη, ω Αγνωστο Πλασμα.

Μα γνωριζω τη ζωη σου. Ητανε τοσο
θλιμμενοι οι Λαρητες, κ' η φτωχεια τοσο
σκληρη, και για χαρα διψουσες τοσο
φλογερα!... Κ' εφυγες. Απ' το κορμι σου
το εφηβικο, οχετοι, κακιες περασαν
και δε γελουσες πια, και δεν ψευδοσουν'
κ' ησουν αυτη, που δεν την ξερει η αισχυνη,
πιο δυνατη απο το ανομημα σου,
που μονο ως το χαμο ρεμβαζει παλι
ενα φιλι : το φιλι του θανατου.

Ζητουσες, γυμνη παντα, ω παντα μονη,
σ' αισχρα αγκαλιασματα κι αναθυμιασεις
κρασιων, τον οικτο μιας τρυφερης λεξης
κι απ' την τυφλη μανια να ξαποστασεις
λιγο της μοιρας σου, αποκαμωμενη
στα γονατα να πεφτεις, μες στους δρομους.
" Ω, να χαθω απο σπαραγμο ", σκεφτοσουν,
" μα διχως πονο! " Κ' ηρθε καποιος που, ισως,
στη σκια ακουσε το σιγαλο σου κλαμα,
και σ' ερριξεν ελεημων στον αλλο οχτο.


( οι τρεις πρωτες στροφες απο το ποιημα ' Η αγνωστη '
της... < ΑΝΤΑ > ...ΝΕΓΚΡΙ, ΑΡΗ ΔΙΚΤΑΙΟΥ:
" ανθολογια παγκοσμιου ποιησεως " )

Τετάρτη 24 Αυγούστου 2011

ΟΜΑΡ ΚΑΓΙΑΜ ( 2 )


Αλι ! σε κεινη την καρδια οπου γι' αγαπη δε χτυπα,
Και ζει με διχως ερωτα και τιποτα δε λαχταρα.
Μερα με διχως ερωτα δεν της αξιζει διολου
Ηλιος να τη φωτιζει και φεγγαρι να τη συμπονα.

* * *

Τι μεγαλοψυχη, καλη, που εισουνα στην αρχη... γιατι?
Με τι ηδονες με ποτισες, με ποσα χαδια σου... γιατι?
Και τωρα μονο νοιαζεσαι πως να μου σκιζεις την καρδια'
Τι σουκανα? τι σουφταιξα? Και παλι σ' ερωτω, γιατι?

* * *

Ψευτικη αγαπη παντοτες αγαπη ειναι χαμενη,
Μισοσβυστη μοιαζει φωτια που διολου δε θερμαινει'
Οπου αγαπα στ' αληθινα, για χρονια, νυχτα μερα,
Υπνο, φαγι και αναπαψη για ναχει ας μην προσμενει.


( απο "ΡΟΥΜΠΑΓΙΑΤ", μτφ. Κ. Κατσιμπαλη )





ΜΕΣ' Σ' ΑΥΤΗ ΤΗ ΒΑΡΚΑ

( φωτογραφια του Κωστα Τσαγκαρη )




Τρίτη 23 Αυγούστου 2011

ΕΝΤΓΚΑΡ ΠΟΕ


ΟΝΕΙΡΟ Σ' ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ


ΔΕΞΟΥ αυτο το φιλι στο μετωπο σου.
Τωρα που ξεχωριζουμε θα σου τ' ομολογησω :
Δεν ειχες αδικο να λες πως ολη μου η ζωη
εσταθηκ' ενα ονειρο.
Κι αν η ελπιδα επεταξε
μια νυχτα, ειτε μια μερα,
ειτε σε μια οπτασια,
η μεσα στο απειρο,
ειναι γι' αυτο λιγοτερο φευγατη;
Ο,τι θωρουμε η φαινομαστε, δεν ειναι
παρα ενα ονειρο μεσα σε καποιον ονειρο.

Στεκω μπροστα στη βουη του ακρογιαλιου
που το χτυπαει το κυμα,
και κλεινω μεσ' στη φουχτα μου
δεκα σπειρια μαλαματενιαν αμμο
δεκα σπειρια, ομως κι εκεινα ακομα
πως γλιστρανε μεσ' απ' τα δαχτυλα μου
και χανονται στην αβυσσο,
ενω παιρνει με το κλαμα, ποταμος το κλαμα.
Θεε μου! Δεν μπορω, λοιπον, να τα κρατησω
λιγακι πιο σφιχτα?
Δεν μπορω, θεε μου να σωσω ουτ' ενα
απο το κυμα τ' αδυσωπητο?
Ο,τι θωρουμε η φαινομαστε, δεν ειναι λοιπον,
ενα ονειρο μεσα σε καποιον ονειρο?


μτφ. ΝΙΚΟΣ ΠΡΟΕΣΤΟΠΟΥΛΟΣ



ΕΝΤΓΚΑΡ ΠΟΕ




Edgar... < Allan > ...Poe!










ΙΣΡΑΦΕΛ


... Κι ο Αγγελος Ισραφελ,
που οι χορδες της καρδιας του ειναι
λαγουτο, και απ' ολα του Θεου τα πλασματα
εχει την πιο γλυκια φωνη

το κορανι




ΣΤΑ ουρανια κατοικει ενα πνευμα,
"που οι χορδες της καρδιας του ειναι λαγουτο".
Κανενας δε βολει να τραγουδησει με την παραδοξη ομορφια
που τραγουδαει ο αγγελος Ισραφελ.
Τ' αστερια, καθως λεει ο θρυλος,
ξαφνιασμενα, την υμνωδια τους παυουνε,
και σε μαγεια συνεπαρμενα
σιωπανε για ν' ακουσουνε τη γλυκα της φωνης του.

Και το φεγγαρι, ως αμετρο παλμο,
μες' στη μεσουρανη ωρα του,
απο ερωτα γιοματο, λαμπαζει πορφυρο,
κι ως αφουγκραζεται η αλικη μορφη του
σταματαει καταμεσις στον ουρανο,
και σταματαν μαζι του κι οι Πλειαδες
με τ' αστερια τους τα εφτα.

Και κραζουνε με μια φωνη
(ο αστερινος χορος κι ολα οσα γυρω
στεκουνε κι αφογκραζονται)
πως ταχα η φλογα του Ισραφελ
αναβει απο τη λυρα εκεινη, που τον βοηθα να τραγουδει,
τη λυρα αυτη, που τις παραδοξες χορδες
με της ζωης δονιζει τον παλμο.

Μα ο αγγελος αυτος απ' ακρη σ' ακρη
περπατησε τον ουρανο, εκει πανου
που ο βαθυς λογισμος ειναι καθηκον,
που ο ερωτας ειναι θεος κυριαρχος,
που των ουρι οι ματιες κρατανε
ακερια την ομορφια των αστεριων
που ευφραινει τη ματια μας.

Γι' αυτο δεν εχεις αδικο, Ισραφελ,
ν' αψηφας τα τραγουδια τα σβησμενα.
Σε σε ταιριαζει η δαφνη.
Σε σε, τον πιο σοφο τραγουδιστη,
τον πρωτο απ' ολους.
Ας σου ειν' ατελειωτη,
και με χαρα γιοματ' η ζωη σου,
αιωνια ας ειναι.

Των ουρανων η εκσταση σε μια πνοη ανασαινει
με τον κελα'ι'δισμο σου το φλογατο
οι πονοι σου, - αν εσυ πονεις - οι χαρ'ες σου,
το μισος σου, η αγαπη σου,
ταιριαζουνε, ομοια αδερφια,
με του λαγουτου σου τον πυρινο παλμο
γι' αυτο τ' αστερια δε βλαφτει κι αν σωπαινουνε.

Ετσι ειναι : Ο ουρανος ειναι δικος σου ακεριος.
Μα για μας αυτος ο κοσμος
ειναι μον'αχα πικρα και καυμος.
Τα λουλουδια μας εδω, ειν' απλα λουλουδια'
κι ο ισκιος της δικης σου ευδαιμονιας
ειναι για μας θαμβωτικο ηλιοφ'ως.

Αν ηταν βολετο να κατοικησω
στη χωραν οπου στεκει ο Ισραφελ,
κι εκεινος να κατεβει οπου ειμ' εγω,
θαρρω πως η θνητη του μελωδια
δε θα 'φτανε σε τετοια παραδοξη ομορφια.
Ομως εγω, με τη δικη μου λυρα,
θε να πλημμυριζα τα πλατη τ' ουρανου.

μτφ. ΝΙΚΟΥ ΠΡΟΕΣΤΟΠΟΥΛΟΥ


PAINT THE SKY WITH STARS




( οι 2 φωτογραφιες της σεληνης τραβηχτηκαν αποψε, στις 01:40 πμ περιπου )

ΓΟΥΛΙΕΛΜΟΣ ΓΙΕ'Ι'ΤΣ




W. B. < YEATS >










ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ

Ι

Δεν ειναι τοπος για τους γεροντες αυτος. Νεοι
Στην αγκαλια ο ενας του αλλου, πουλια στα δεντρα,
- Τουτες οι γενεες που πεθαινουν - στο τραγουδι
τους,
Ποταμια σμαρια οι σολομοι, θαλασσες σμαρια τα
σκουμπρια,
Το ψαρι, η σαρκα, και το θηραμα, οσο βαστα το καλο-
καιρι υμνουν
Το καθε τι που σπερνεται, γεννιεται, και πεθαινει.
Παρμενοι απο τη λαγνα τουτη μουσικη ολοι αψηφουν
Του αγεραστου νου τα μνημεια.

ΙΙ

Ο γερος ειναι τιποτενιο πραγμα,
Κουρελιασμενο ρουχο απανω σε μπαστουνι, εκτος
Αν η ψυχη χτυπησει τις παλαμες της και τραγουδαει
πιο δυνατα, πιο δυνατα
Στο καθε ξεσκισμα της θνητης φορεσιας της,
Και δεν ειναι σχολει'ο του τραγουδιου παρα η μελετη
Των μνημειων της δικης-της μεγαλοπρεπειας'
Ετσι λοιπον αρμενισα τις θαλασσες για να 'ρθω
Στην α'για πολιτεια του Βυζαντιου.

ΙΙΙ

Σοφοι ορθωμενοι μεσα στην α'για φωτια του Θεου
Λες στο χρυσο ψηφιδωτο ενος τοιχου,
Βγειτε απ' την α'για τη φωτια, στριφογυριστε μες
στο στροβιλο,
Γενειτε δασκαλοι του τραγουδιου για την ψυχη μου.
Καψετε την καρδια μου κι αναλωστε την' αρρωστη
του ποθου,
Δεμενη σ' ενα ζωο που ξεψυχα,
Δεν ξερει τωρα τι ειναι' και δεχτειτε με
Στην τεχνουργια της αιωνιοτητας.Στοίχιση  στο  κέντρο

IV

Και μια φορα που θα 'βγω απο τη φυση, ποτε- μου δε
θ' αποζητησω
Για τη σωματικη μορφη μου πραγμα φυσικο,
Αλλα τετια μορφη που οι Γραικοι χρυσοχοοι φτιανουν
Απο σφυρηλατο χρυσαφι και μαλαματενιο σμαλτο
Για να κρατησουν ενα νυσταλεο Αυτοκρατορα ξυπνο'
Η στηνουν σε χρυσο κλωναρι για να τραγουδα
Στους αρχοντες και στις αρχοντισσες του Βυζαντιου
Τα που περ'ασαν, η που περναν, η που θα 'ρθουν.

( μτφ. ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ )


Δευτέρα 22 Αυγούστου 2011

- - - - - - -



ΟΜΑΡ ΚΑΓΙΑΜ



Αυτο το βαζο σαν και με θαταν ερωτεμενο
Κι αχορταγα σε λατρευτα χειλη θα ειταν γερμενο'
Και το χερουλι που θωρεις απανω στο λαιμο του,
Χερι θαταν π' αγκαλιαζε λαιμον αγαπημενο.

* * *

Οσο κι αν εισ' εσυ τρανος τον πλαγιανο λυπησου,
Ποτε κανενας να μη δει κακο απο την οργη σου'
Υποφερε μοναχος σου, κ' ετσι δε θα μπορουνε
Δημιο το θυμα εσε να λενε οι φιλοι κι οι οχτροι σου.





Είναι μια εκκλησία κι ένα τζαμί.
Μια μέρα άκουσα έναν χότζα νέας έκδοσης
ν’ ανεβαίνει και να καλεί σε προσευχή.
Χαμήλωσα αργά το κεφάλι,
γονάτισα:
«Διάολε, πότε θα μ’ αφήσεις ήσυχο;
Έχω πληρώσει
όλους τους φόρους στα πουταναριά, στα αιμοβόρα
τελωνεία σου…

( οι στιχοι του Στρατη Παρελη )


_ _ _


Τι μερα σημερα ομορφη και τι απαλοπνοη δροσια'
Τη σκονη ξεπλυνε η βροχη των ροδων, που ειτανε θαμπα'
Κι ειπε σε γλωσσα Πεχλεβι, ειπε στο ροδο το Μπουλμπουλ * :
" Μεθα περνωντας τη ζωη μ' ολο τραγουδι κι ευωδια. "

* * *

Το "Λογο τον υπερτατο", οπως λενε το Κορανι,
Τ' ανοιγουν καποτε οι πιστοι, μα ποιος συχνα το κανει?
Στα χειλια ομως του ποτηριου καποια ειναι γραμματα αλλα,
Που τα διαβαζει η γλωσσα μας και τρεχει σα ροδανι...

* μπουλμπουλ, στα περσικα : αηδονι


( απο " ΡΟΥΜΠΑΓΙΑΤ " του... < Ομαρ > ... ΚΑΓΙΑΜ, μτφ. Κωστ. Κατσιμπαλη )




Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΟΥ ΜΕΤΑΜΕΣΟΝΥΚΤΙΟΥ

( ΚΛΙΚ στην εικονα )






Κυριακή 21 Αυγούστου 2011

Ο ΑΜΑΝΕΣ ΤΗΣ ΜΗΔΕΙΑΣ


[...]
Τα λεγομενα του Αριστοτελη τα σχετικα με την τραγωδια ειναι γνωστα. Θ' αναφερω εδω τα πιο σπουδαια.
Η τραγωδια, λεει, ειναι μια "μιμησις πραξεως σπουδαιας... δια ελεου και φοβου περαινουσα την των τοιουτων παθηματων καθαρσιν ". Ηταν αρχικα
" αυτοσχεδιαστικη " και " σατυρικη ", δηλαδη, ακολαστη, και ξεπηδησε " απο των εξαρχοντων τον διθυραμβον ", επειτα αναπτυσσοταν σιγα - σιγα εως οτου " επαυσατο, επει εσχε την εαυτης φυσιν ". Δεν ειχε αρχικα παρα εναν μοναχα ηθοποιο, τον ποιητη τον ιδιο. Ο Αισχυλος εισηγαγε το δευτερο ηθοποιο, κι ο Σοφοκλης τον τριτο. Ενα χαρακτηριστικο της τραγικης πλοκης, ειναι η " αναγνωρισις ", δηλαδη, μια " εξ αγνοιας εις γνωσιν μεταβολη ", κι εν' αλλο η " περιπετεια ", δηλαδη, " η εις τουναντιον των πραττομενων μεταβολη ". [... ]
Η τραγωδια, κατα τον Αριστοτελη, ειναι μια μιμηση. Κατω απο το φως της νεωτερης ανθρωπολογιας, ειμαστε σε θεση να πουμε, πως ο πυρηνας τοσο της τραγωδιας οσο και της ποιησης, βρισκεται στο μιμητικο χορο της πρωτογονης κοινωνιας.
Τι θα πει, ομως, μιμητικος χορος? Ας παρουμε ενα παραδειγμα.
Τα κοριτσια μιας πρωτογονης φυλης, καλλιεργουνε τους αγρους. Το νεαρο σπαρτο κινδυνευει να ρημαχτει απο τους ανοιξιατικους ανεμους. Για ν' αποτρεψουν τον κινδυνο αυτο, τα κοριτσια χορευουν, μιμουμενα με τα κορμια τους την ορμη του ανεμου και το μεγαλωμα του σπαρτου, και χορευοντας τραγουδανε, παρακαλωντας το σπαρτο να κανει κ' εκεινο το ιδιο.
Αυτος ειναι ο μιμητικος χορος. Οι χορευτες πραγματοποιουν με τη φαντασια τους την εκπληρωση της θελησης τους. Πιστευουν πως με τη μιμητικη μαγεια του χορου, μπορουνε ν' αναγκασουν τη φυση να κανει οτι θελουνε. Η πιστη αυτη ειναι βεβαια λαθεμενη. Ο χορος, δεν μπορει ναχει καμμιαν αμεση επιδραση πανω στη φυση. Μπορει, ομως, να επιδρασει στα ιδια τα κοριτσια, που, εμπνευσμενα απ' το χορο, γυριζουν στη δουλεια τους με περισσοτερη εμπιστοσυνη, και ετσι με περισσοτερη ενεργεια. Κι επομενως ο χορος ασκει καποια επιδραση και στο σπαρτο. Ο χορος αλλαζει την υποκειμενικη των σταση απεναντι στο περιβαλλον τους, και ετσι αλλαζει εμμεσα και το περιβαλλον.
[... ]



( μουσικη Τακη Φαραζη )

... προτιμηστε να το δειτε στο you tube...


[... ]
Με την κατοπινη εξελιξη της πρωτογονης κοινωνιας, οι τελετες αλλαξαν το χαραχτηρα τους. Οι πιο σπουδαιες απο τις αλλαγες ητανε δυο.
Πρωτα χωριστηκαν τα δυο φυλα. Η ενηλικωση του καθε φυλου εγινε μια μυστικη τελετη, οπου απαγορευονταν αυστηρα η συμμετοχη του αλλου, με αποτελεσμα να διαφοροποιηθουν οι δυο τελετες. Η ενηλικιωση των κοριτσιων διατηρησε τη σχεση της με την καλλιεργεια της γης, που παρεμενε ακομα καθηκον των γυναικων. Απο τετοιες τελετες εξελιχτηκε στην προ'ι'στορικη Ελλαδα, το πανηγυρι που μας ειναι γνωστο με το ονομα Θεσμοφοριαζουσες, μια μυστικη γιορτη των γυναικων' και φαινεται πως απο μια τοπικη γιορτη των Θεσμοφοριων αναπτυχθηκε στην ιστορικη εποχη, η πιο γνωστη απ' ολες τις αρχαιες γιορτες, τα Ελευσινια Μυστηρια. Η ενηλικιωση των αγοριων προσαρμοστηκε στις αναγκες του πολεμου, και ετσι εγινε μια δικιμασια στρατιωτικης και αθλητικης υπομονης, ιδιαιτερα στη Σπαρτη και στην Κρητη. Απο τετοιες τελετες εξελιχτηκαν τα Ολυμπια και τ' αλλα αθλητικα πανηγυρια. [... ]
Η δευτερη αλλαγη, ηταν η εξελιξη της μυητικης εταιριας, που βρισκεται σε πολλα μερη της Εγγυς Ανατολης, συνδεμενη με την ιερατικη βασιλεια. Η μυητικη εταιρια, ο Διονυσιακος θιασος της αρχαιας Ελλαδας, ειναι μια ομαδα απο αντρες η γυναικες, που συναντιουνται κρυφα εξω απο την πολη, και τελουν εκει μυστικες τελετες, που κατεβαινουν απο τις τελετες της πρωτογονης ενηλικιωσης. Επικεφαλης τους ειναι ενας ιερεας, που ενσαρκωνει το θεο. Κατα τη διαρκεια των τελετων οι θιασωτες γινονται ενθεοι, δηλαδη εκστατικοι. Προξενουνε την εκσταση με τεχνητα μεσα, λογου χαρη, τρωγουν τα φυλλα του κισσου η της δαφνης. Ειναι γεγονος, πως τα φυτα αυτα ειναι τοξικα, και οποιος τα τρωγει, υποκειται σε ψευδαισθησεις. Στην κατασταση αυτη παρακρουονται οι θιασωτες, και ενας τους σκοτωνεται απο τους αλλους. Ο θανατος του σημαινει, πως ο θεος που τον κατεχει πεθαινει και ξαναγεννιεται.
[... ]


( αποσπασματα απο: " Διαλεξεις για τον Αρχαιο Ελληνικο Πολιτισμο - η γενεση της τραγωδιας ", του GEORGE THOMSON - ελληνιστη καθηγητη στο Παν/μιο του Μπιρμιγχαμ, εκδ. " Εκδοτικον Ινστιτουτον Αθηνων ", αθηνα 1961-62 )

σημ. του blogger : οι διαλεξεις αυτες δοθηκαν στο θεατρο " Κοτοπουλη - Rex ", σε απταιστη νεοελληνικη γλωσσα - της οποιας ο καθηγητης ηταν αριστος γνωστης - στο καταμεστο θεατρο!..


ROAD ARTIST


( Πλατεια Καπνικαρεας )

Σάββατο 20 Αυγούστου 2011

Ο ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΤΩΝ ΑΝΕΜΩΝ


( ΚΛΙΚ... στα βοτσαλα )



ΠΑΥΛΟΣ ΣΙΛΕΝΤΙΑΡΙΟΣ


Ριψωμεν, χαριεσσα, τα φαρεα...


Ας τα πεταξουμε απο πανω μας αυτα τα ρουχα,
ομορφη μου, κι ας πλεξουμε τα ολογυμνα κορμια μας,
σαρκα σε σαρκα πανω. Τιποτα να μη χωριζει
τη γυμνια σου απ' τη γυμνια μου, τι και το πιο ελαφρο σου
ρουχο, καθως της Σεμιραμιδας τειχος το νιωθω,
κι ας σμιξουμε στηθος με στηθος και χειλη με χειλη.
Αλλ' υστερα, μες στη σιωπη ας τα κρυψουμε ολα αυτα :
περιφρονω το στομα που κλειστο δε μενει.


( απο την " ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΙΗΣΕΩΣ ",
του ΑΡΗ ΔΙΚΤΑΙΟΥ, εκδ. ΦΕΞΗ - αθηνα 1960 )

... < ΕΔΩ > ...

κι

... < ΕΔΩ > ...


- - - - - - -


( Βουκουρεστιου και Βαλαωριτου,
παραμονες εορτων, αργα το βραδυ)

( CLICK στη photo )



Παρασκευή 19 Αυγούστου 2011

ΤΑΣΟΣ ΚΟΡΦΗΣ

(... < του > ... HENRI CARTIER BRESSON)



Χωρις ανταποκριση


Λαχανιασμενος κ' αιματοβραχτος επεστρεψα
απο το πεδιο της μαχης.
Στ' αφτια μου
το σφυριγμα των οβιδων, οι κραυγες των πληγωμενων,
οι σειρηνες των νοσοκομειακων.
Ποθουσα να ξεσχισω τα ρουχα σου μεσ' στο σκοταδι,
να τυραννησω το κορμι σου, να ματωσω τα χειλη σου,
να μεταδωσω τον πυρετο μου στα εκπληκτα ματια σου,
να μεταγγισω τους σφυγμους της αγωνιας μου στις λαγονες σου,
να κοιμηθω πανου στο ολογυμνο κορμι σου -
η να πεθανω...
Εσυ ομως επεμενες ν' αναψεις το φως,
να γεμισεις το λουτρο με ζεστο νερο για το μπανιο μου,
να ξελασπωσεις τα στραπατσαρισμενα μου παπουτσια,
να στρωσεις το κρεββατι με καθαρα σεντονια...

PHILIP GUSTON

( CLICK στη photo )


( ... < του > ... PHILIP GUSTON )

BRASSAI * . . . . . . .

* (... < του > ...Brassai
"lovers in a bistro")






Πέμπτη 18 Αυγούστου 2011

Cayetano & Serafim Tsotsonis



αφιερωνεται


...στον Δημητρη μας, στην Μαρια - εκει στον βορρα, στην Νυμφη του Θερμα'ι'κου, οπου τους ενωσε ο ερωτας - και,

στον πρωτοτοκο διαδοχο τους,
που μολις χθες, ειδε το Φως της Ζωης!..


(...Ερμου, καποιο καλοκαιρινο βραδυ)

( κλικ στην φωτο)

ΣΤΑΥΡΟΣ ΒΑΒΟΥΡΗΣ


Η δευτερη μεταμορφωση


Το μονοπατι που ελπιζες, να μην το λησμονησεις.
Την αγαπη δεν την λενε
θανατο - μαθε πια καλα τη γλωσσα των ανθρωπων'
αγαπη να την ονομαζεις,
αγαπη να τηνε ζητας.
Τον θανατο τον λενε θανατο.
Φορεσε μονο πρασινα ξανα,
και σβησε τα κερια,
και μην εκπλητεσσαι
που αλλαζω φως και χρωματα
σαν φαντασμαγορικο βεγγαλικο,
και μη νομιζεις λιμασμενα τα ονειρα μου.

Μη λησμονεις το φλογισμενο μονοπατι
και το φλεγομενο ταπετο του.
Ο,τι μας καιει, δεν μας πεθαινει!
Οχι - πως να σου το πω?
Την αγαπη δεν τη λενε θανατο'
την αγαπη τηνε λενε αγαπη.
Ετσι θα το βρεις παντου.
Ο δρομος της
δε βγαζει, οπως νομιζαμε, στην αβυσσο.

Αγαπη μου'
τελειωνοντας, στο γραφω παλι:
Το μονοπατι που ελπιζες, να μην το λησμονησεις.



η Αιωνια Πορεια της Μετενσαρκωσης

Τετάρτη 17 Αυγούστου 2011

EMILY JASIR


...Παλαιστινια καλλιτεχνις,

βραβειο Biennale Βενετιας

(ζωγραφικη, κατασκευες, περφορμανς)






ΣΟΦΙΑ ΜΑΥΡΟΕΙΔΗ-ΠΑΠΑΔΑΚΗ

("spring song" του Yousuf Karsh)



Καλωσορισμα


Ποσο το φταξιμο σου ηταν υπεροχο
σα χτυπησες μιαν ωρα περασμενη,
στα νυχια περπατωντας με διακριση,
την πορτα μου, που χρονια ηταν κλεισμενη!

Κι εγω, για τ' ακριβο σου καλωσορισμα,
στην ερημια μου μεσα ο,τι ειχα υφανει,
καθε μου ιδανικο, καθε θησαυρισμα,
κι ο,τι τη ζηση ως τωρα μουχε ευφρανει,

τις πεθυμιες για τ' αγνωστα μελλουμενα,
τις θυμησες, που παντα στρεφουν πισω,
φιλοδοξιες, ελπιδες, σχεδια κι ονειρα,
τα καιω, τον ερχομο σου να φωτισω!..


Πλανη


Μου λεν πως θαχω χασει τα μυαλα μου,
αν το προσμενω αληθεια να με παρει'
και πονηρο, τον λεν, και κατεργαρη,
που παιζει με τον αμετρο ερωτα μου.

Κ' εγω θαρρω ζηλευουν τη χαρα μου,
και διαλαλω την καθεμια-του χαρη -
μα πισω απο το τοσο-σου καμαρι
το φιδι που σε τρωει, πικρη καρδια μου!

Εσυ κ' εγω το ξερουμε μοναχα,
αν ειναι αγαπη αυτο που λεμε ταχα -
μ' αχ! αδικα τα λογια αυτα που πανε!..

Αυριο, σα 'ρθει, καλος κι ομορφος θαναι -
κι ετσι ως θα γερνει διπλα μου απαλα
εσυ θα βρεις πως μ' αγαπαει τρελλα!..







CRAIG ARMSTRONG . . . . . . .



Τρίτη 16 Αυγούστου 2011

ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ

photo της Dorothea Lange



Οι αστυνομοι ετοιμασαν καινουργιους νομους...


Οι αστυνομοι ετοιμασαν καινουργιους νομους,
ο κυβερνητης διαλεξε καινουργιους αστυνομους -
τα πρωτα νεα κυκλοφορουν στις εκτακτες εκδοσεις
κι ο τελικος συμβιβασμος :
ο κυβερνητης κυβερνα τους αστυνομους,
η αστυνομια κυβερνα τον κυβερνητη,
ζητω το εθνος, η πατριδα, και το σπιτι -
αλαλαγμος,

ο πληθυσμος ειναι νεκρος,
στην πολιτεια κατοικουν οι δολοφονοι,
κι ουτε ψωμι ουτε νερο' οι νεοι τρεφονται με σκονη
τα βρεφη πινουνε χολη κ' οι μανες - -

οι μανες τρεχουν εξαλλες στους δρομους
τα'ι'ζουν με τα ψιχουλα πουλια
η βγαινουν πανω στις καμμενες στεγες
και προσπαθουν να πιουνε τη βροχη σταλια-σταλια!