ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ

Η... < νυχτα > ... η σημερνη

Η νυχτα η σημερνη δεν εχει παραμυθια

οπως το θελουν τα παιδια και τα παλια συνηθια.

Δε σ' αγαπω... Σ' αγαπ α ω!...

Οπου στεκομαι οπου παω -

θα στο πω! -

με το νου μου λεω : Δε σ' αγαπω.

Σ' αγαπ α ω!...

Μεσα στο -αω, μεσα στο -αω,

ποτε πως ουρλιαζει ενα σκυλι,

ποτε να στεναζει ενα φιλι

γροικαω.

Κι οπου στεκομαι, οπου παω,

τραγουδαω τον ιδιο το σκοπο -

και ρωτιεμαι : Σ' αγαπω?

Κι αποκρινομαι : Οχι! Σ' αγαπ α ω!

Για ενα χα'ι'διο σου...

Για ενα χα'ι'διο σου πεθαινω

χιλιους πεθαμους!

Το φιλι σου αξιζει, αγαπη,

χιλιους λυτρωμους!

Στροφη παμπαλαια...

Στροφη παμπαλαια μου ερχεται - χωρις να τη γυρευω -,

θαμμενη, μες απ' την καρδια στα χειλια : "... Σε λατρευω!...

Σαν ερθουν τα μεσανυχτα, μην το κοιτας το αστερι...

Το χερι μου ειν' ανημπορο να παει να σου το φερει..."

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ