("spring song" του Yousuf Karsh)
Καλωσορισμα
Ποσο το φταξιμο σου ηταν υπεροχο
σα χτυπησες μιαν ωρα περασμενη,
στα νυχια περπατωντας με διακριση,
την πορτα μου, που χρονια ηταν κλεισμενη!
Κι εγω, για τ' ακριβο σου καλωσορισμα,
στην ερημια μου μεσα ο,τι ειχα υφανει,
καθε μου ιδανικο, καθε θησαυρισμα,
κι ο,τι τη ζηση ως τωρα μουχε ευφρανει,
τις πεθυμιες για τ' αγνωστα μελλουμενα,
τις θυμησες, που παντα στρεφουν πισω,
φιλοδοξιες, ελπιδες, σχεδια κι ονειρα,
τα καιω, τον ερχομο σου να φωτισω!..
Πλανη
Μου λεν πως θαχω χασει τα μυαλα μου,
αν το προσμενω αληθεια να με παρει'
και πονηρο, τον λεν, και κατεργαρη,
που παιζει με τον αμετρο ερωτα μου.
Κ' εγω θαρρω ζηλευουν τη χαρα μου,
και διαλαλω την καθεμια-του χαρη -
μα πισω απο το τοσο-σου καμαρι
το φιδι που σε τρωει, πικρη καρδια μου!
Εσυ κ' εγω το ξερουμε μοναχα,
αν ειναι αγαπη αυτο που λεμε ταχα -
μ' αχ! αδικα τα λογια αυτα που πανε!..
Αυριο, σα 'ρθει, καλος κι ομορφος θαναι -
κι ετσι ως θα γερνει διπλα μου απαλα
εσυ θα βρεις πως μ' αγαπαει τρελλα!..
