ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ ( 2 )

Κ' εσυ...

Κ΄εσυ, γιατι κοιταζεις ετσι μαραμενη τη γιορτη?

Μπας κ' επειδη εισαι ασκημη?..

Γδυσου, μωρη! Καπου κρυμμενη θαναι η ομορφια σου!

Λυσ' τα μαλλια σου, βγαλε το φουστανι σου

πετα το δισταγμο σου -

ασκημη, ασκημη, ασκημη -

να δεις ποσο εισαι ομορφη, ομορφη, ομορφη!..

(Μια τρελλη περναει,

μ' ενα πελωριο κοκκινο απαρχαιωμενο καπελλο...

Το πληθος παραμεριζει

- χαχανα, σφυριγματα, σκουντιες -

μα εκεινη διαβαινει αταραχη κ' ερειπωμενη

σαν τη φιγουρα ενος παλιου χαμενου καραβιου

που ταξιδευει πανω απο τα γελοια, τα πειραγματα, τη μοιρα,

εκει

αναμεσα στο θεο και τα πυροτεχνηματα...)

Μα ναι, λεω!..

- ...Μα ναι, σου λεω, πιστευω στο θεο!.. Γι' αυτο σε θελω ολογυμνη μεσα στην εκκλησια

- ναρχωνται να μας βλεπουν οι παραλυτοι

- να βγαζουνε φτερα

- να βλεπουν οι τυφλοι το φως

- να τρεχουν με φωνες στην πολη; - Θαυμα!

- Θαυμα!..

- Γιατι αλλο δεν ειναι στη ζωη

- εξω απ' το θαυμα - τη ζωη

- σβηστε τα φωτα

- σβηστε το φεγγαρι

- να μη με βρισκει ο χαρος

- σαν ερθει αυτη η στιγμη!

* * *

Ενεδρα

( απο τη συλλογη "ΝΥΧΤΕΡΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ",

ενοτητα "ΔΙΑΣΠΟΡΑ" )