ΤΑ ΚΡΙΝΑ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ
Τα κρινα του φθιν'οπωρου τα πιο μεθυστικα
προτου να μαραζωσουν και να σβυσουν
τους τελευταιους ανασασμους ηρθαν γλυκα γλυκα
στα ποδια μου να τους σκορπισουν.
Τ' αγγελοθωρητα ονειρα των εικοσι χρονω
το δρομο τους αγναντια-μου κρατ'ησαν,
μ' ειδανε ματια σαν το φως και σαν τον ουρανο
μ' ειδανε σαν να μ' αγαπ'ησαν.
( Κυλα το ρεμα σου βαθυ, της Λυρας ποταμε! )
Ονειρα, κρινα, εκστατικη ευτυχια,
ποια ψυχοπ'ονια υπερτατη σας εστειλε σ' εμε?..
Ποια, ταχα, υπερτατη ειρωνια?
( απο τη συλλογη : ΤΑ ΠΑΘΗΤΙΚΑ ΚΡΥΦΟΜΙΛΗΜΑΤΑ )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου