ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΔΗΜΟΣΙΕΥΤΑ

ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ

Σε τρια απο τα τελευταια τευχη των Παναθηναιων εγραφησαν πολλα για το μη αναγνωστικον του Ελληνος και την ολιγη ενθαρρυνσι που βρισκουν το βιβλιο και το περιοδικο.

Οι γνωμες ολων ησαν συμφωνες που δεν διδεται στην φιλολογια η υποστηριξις που επρεπε προς οφελος υλικο των γραφοντων, και οφελος ηθικο του

λαου.

Μια τετοια καταστασις ειναι αναντιρρητως δυσαρεστη και βλαβερη. Η ελλειψς προσηκουσης υλικης υποστηριξεως εμποδιζει συχνα την αναπτυξι πολλων ταλαντων, αν οχι της πρωτης γραμμης (διοτι η μεγαλη διανοια,πιστευω, ειτε ενθαρρυνομ'ενη ειτε οχι, θα παραξει παντα το εργον της) ομως ταλαντων αξιας, κ' εν εαυτοις και ως εκ της συντελεστικης επιρροης των επι της μορφωσεως της ολης φιλολογιας.

Αλλα κοντα στα πολλα δυσαρεστα και βλεβερα που εχει η καταστασις, τα οποια καθημερινως γινονται τοσον αισθητα, ας σημειωσω - για ναχουμε και μια παρηγορια στον κα'υ'μο μας - κ' ενα καλο της. Αυτο το καλο ειναι η πνευματικη ανεξαρτησια την οποιαν χαριζει.

Οταν ξερει ο γραφων που ετσι κ' ετσι δεν θ' αγορασθουν απο την εκδοσι του παρα ολιγιστοι τομοι ( και που θα διαβασθει το βιβλιο του κυριως υπο την ιδιοτητα δανεινου σωματος ) διαφορα δεσμα πεφτουν αμεσως απο επανω του και αποκτα μια ελευθερια μεγαλη στην δημιουργικη του εργασια.

Ο συγγραφευς που εχει υπ' οψιν βεβαιοτητα, η και πιθανοτητα, να πουλησει ολοκληρη την εκδοσι του, και ισως κατοπι κι αλλεςεκδοσεις, επηρεαζεται ενιοτε απ' αυτην την μελλουσα πουλησι. Οσο κι αν ειναι ειλικρινης και με πεποιθησεις θα τυχουν - σχεδον χωρις να το θελει, σχεδον χωρις να το νοιωθει - στιγμες που, γνωριζοντας πως σκεπτεται και τι αρεσει και τι αγοραζει το κοινον, θα καμει κατι μικρες θυσιες - θα πει τουτο κομματι αλλεως, και θα παραλειψει εκεινο. Και δεν υπαρχει πραγμα πιο ολεθριο για την Τεχνη (μονο που το βαζει ο νους μου, και φριττω) παρα να λεγεται τουτο κομματι αλλεως και να παραλειπεται εκεινο.

Σ' αυτην την ανεξαρτησια αποδιδω πολυ μερος της προοδου, κατα την ποιοτητα, της συγχρονου ελληνικης φιλολογιας.

Ας πω ακομη οτι αν και βεβαια ειναι οδυνηρη η αδιαφορια την οποιαν η ελληνικη κοινωνια δειχνει για την φιλολογια μας, και οτι δεν μας τιμα η συγκρισις με αλλα εθνη εις τα οποια η αναγνωσις θεωρειται ως σχεδον καθηκον, εν τουτοις να μη ξεχνουμε οτι κι αλλου δεν βρισκει παντα πολυαριθμο κοινον - τουλαχιστον στην πρωτη της εμφανισι - η υψιστη μορφη του στιχου, 'η η τεχνικωτ'ατη ρυθμισις του πεζου λογου.

Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗΣ

( απο: "Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗ - ΠΕΖΑ - ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΔΗΜΟΣΙΕΥΤΑ",

εκδ. Αναστασιος Καρακουσης, αθηνα-1995 )