του Αλεκου Φασιανου
... πρωτη φορα βλεπω τοσα
αστρα στον ουρανο...
ΧΑΜΕΝΕ ΣΤ' ΑΣΤΡΑ, ΠΟΙΗΤΗ
Να λοιπον, ο Ποιητης
που λησμονησαν τ' Ανθρωπινα
και θρηνησαν οι Λεξεις.
Να, ο θεωρος των Ανυποστατων
σε μια αιωνια καταδιωξη αστρων.
Με το 'να χερι μπρος στα ματια
να ζυγιαζει καχυποπτα τον χρονο
και να καπνιζει τα λαθη του καιρου.
Με το αλλο να τσαλακωνει
στην παλαμη τον θανατο
και να σταζει η ηβη
στα ματαια και στ' ασαλευτα
και στις πεθαμενες του χρονου νερ'αιδες.
(Αυτος που ζητας ... ησουν !)
Λεω
Ποσο ο Αδης μοιαζει με ζωη
που καταντα σχεδον γλαυκος.
Λεω
Οπου ειδες αστρο στον ουρανο
ειναι η μικρη σημαια
ενος χαμενου ποιητη
που αγκυροβολησε σε μια λεξη ...
... < ΕΣΜΕΡΑΛΔΑ > ... ΓΚΕΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου