Πρεβεζα
Θανατος ειναι οι καργες που χτυπιουνται
στους μαυρους τοιχους και στα κεραμιδια'
θανατος οι γυναικες που αγαπιουνται
καθως να καθαριζουνε κρεμμυδια.
Θανατος οι λεροι ασημαντοι δρομοι,
με τα λαμπρα, μεγαλα ονοματα τους'
ο ελαιωνας, γυρω η θαλασσα, κι ακομη
ο ηλιος - θανατος μεσα στους θανατους.
Θανατος ο αστυνομος που διπλωνει
για να ζυγισει μια "ελλιπη" μεριδα'
θανατος τα ζουμπουλια στο μπαλκονι,
κι ο δασκαλος με την εφημεριδα.
(Βασις, Φρουρα, Εξηκονταρχια Πρεβεζης -
την Κυριακη θ' ακουσουμε τη μπαντα.
Επηρα ενα βιβλιαριο Τραπεζης -
πρωτη καταθεσις : δραχμαι τριαντα.)
Περπατωντας αργα στην προκυμαια,
"Υπαρχω?" λες - κ' υστερα : "Δεν υπαρχεις!.."
Φτανει το πλοιο - υψωμενη σημαια,
ισως ερχεται ο κυριος Νομαρχης!..
(Αν τουλαχιστον μεσα στους ανθρωπους
αυτους ενας επεθαινε απο αηδια...
Σιωπηλοι, θλιμμενοι, με σεμνους τροπους,
θα διασκεδαζαμε ολοι στην κηδεια.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου