Το αθανατο νερο
Κ' ηπια το αθανατο νερο,
γονατιστος, στη φουχτα μου,
να ξεδιψασω την καρδια ωσα χλοη.
Να ξεδιψασω εμπορεσα
το νου στο μοιρολο'ι'.
Κ' ηπια το αθανατο κρασι
το παγωμενο στα βαθια κατωγια,
το ματι μου εξαστερωσε,
μου ηχησαν καθαρα τα λογια,
γελια και φως στη φλεβα εκυλησε,
μια βλεψη μου εδυναμωσε
των στοχασμων απογεια !
(απο "ΛΥΡΙΚΟΣ ΒΙΟΣ")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου