Quiero que sepas
una cosa.
Tu sabes como es esto:
si miro
la luna de cristal, la rama roja
del lento orono en mi ventana,
si toco
junto al fuego
la impalpable ceniza
o el arrugado cuerpo de la lena,
todo me lleva a ti,
como si todo lo que existe,
aromas, luz, metales,
fueran pequenos barcos que navegan
hacia las islas ruyas que me aguardan.
Ahora bien,
si poco a poco dejas de quererme
dejare de quarerte poco a poco.
Si de pronto
me olvidas
no me busques,
que ya te habre olvidado.
ΑΝ ΜΕ ΞΕΧΑΣΕΙΣ
Ενα
θελω να ξερεις.
Ξερεις πως ειν' αυτο:
κοιταζω
το κρυσταλλινο φεγγαρι, το κοκκινο κλαδι
του αργου φθινοπωρου στο παραθυρο μου,
αγγιζω
πλα'ι' στη φωτια
την αταραχη σταχτη
η το ρυτιδωμενο σωμα του ξυλου,
κι ολα με φερνουν σε σενα,
λες κι ο,τι υπαρχει,
αρωματα, φως, μεταλλα,
ειναι μικρα πλεουμενα που ταξιδευουν
προς τα νησια σου που με περιμενουν.
Ωστοσο,
αν λιγο παψεις πια να μ' αγαπας
θα παψω κι εγω να σ' αγαπω λιγο λιγο.
Κι αν ξαφνικα
με ξεχασεις
μην ψαξεις να με βρεις,
θα σ' εχω λησμονησει.
( οι 4 πρωτες στροφες απο το ποιημα του ΠΑΜΠΛΟ ΝΕΡΟΥΝΤΑ " Αν με ξεχασεις ", μτφ. Αγαθη Δημητρουκα )
**********
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου