Η ΞΑΝΘΟΥΛΑ

... στον παλιοφιλο, τον Γιαννη

ηγγικεν η ωρα,

οσονουπω καταφτανω,

ν' ανοιξουμε πανια...

*******

( ΞΑΝΘΟΥΛΑ )

Η ΞΑΝΘΟΥΛΑ

( του Διονυσιου Σολωμου )

Την ειδα την Ξανθουλα

την ειδα ψες αργα,

που εμπηκε στη βαρκουλα

να παη στην ξενιτεια.

Εφουσκωνε τ' αερι

λευκοτατα πανια,

ωσαν το περιστερι,

που απλωνει τα φτερα.

Εστεκονταν οι φιλοι

με λυπη, με χαρα

κι' αυτη με το μαντηλι

τους αποχαιρετα.

( του "να'ι'φ" Βαγγελη Λυμνιωτη )

Και το χαιρετισμο της

εσταθηκα να ιδω

ως που η πολλη μακροτης

μου το 'κρυψε και αυτο.

Σ' ολιγο σ' ολιγακι

δεν ηξερα να πω

δεν εβλεπα πανακι

η του πελαγου αφρο.

Κι αφου πανι, μαντηλι

εχαθη στο νερο,

εδακρυσαν οι φιλοι

εδακρυσα κι' εγω.

[ Δεν κλαιγω τη βαρκουλα,

δεν κλαιγω τα πανια

μον' κλαιγω την Ξανθουλα

που παει στην ξενιτεια.

Δεν κλαιγω τη βαρκουλα

με τα λευκα πανια,

μον' κλαιγω την Ξανθουλα

με τα ξανθα μαλλια! ]