ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΥΔΗΣ

Ηθελα...

Ηθελα

να περπατησουν λαχανιαστα

τα χειλη μου

στο λαιμο σου,

να σπαρταρησουν τα δαχτυλα μου

σ' ολο σου το κορμι,

να μπλεχτουν τα μαλλια μου

στα δικα σου,

να σ' αγαπω και παλι

οσο και οπως κανενας !..

Ηθελα..-

ομως

μονο να σ' αγαπω μπορεσα,

γιατι εκλαιγες,

εκλαιγες,

και τα χειλη μου,

και τα δαχτυλα μου,

κ' η καρδια μου

κλαιγανε

οπως τα ματια σου.

Κ' ημουν ολοτελα ξενος

για σενα,

κ' ισως γι' αυτο

σ' αγαπουσα τοσο πολυ

τις ωρες που εκλαιγες...

Αν μπορουσες να ηξερες...

Αν μπορουσες να ηξερες, αν ηθελα να πω

ποσο πολυ σε μισησα, ποσο πολυ σ' αγαπησα,

οταν εδενες με μωβ κορδελλες τα χερια μου,

οταν εντυνες τις κοκκινες ωρες μου

με μαυρα τουλια,

για οταν ανοιγες τα παραθυρα

κ' ερχοταν σε μενα -

ανοιξη, ανεμο, θαλασσα να το πω ? -

κ' ερχοταν σε μενα

ας πω η αγαπη !..