Το δευτερο επεισοδιο ηταν μια επισκεψη στο Αστεροσκοπειο της Αθηνας. Την κανονισε ο Θεοδωρος Στεφανιδης για τον Νταρρελ και για μενα, που σαν ερασιτεχνης αστρολογος εχει κανει πραγματικα σπουδαιες αστρονομικες ανακαλυψεις. Οι επισημοι μας υποδεχτηκαν πολυ εγκαρδια, χαρη στη βοηθεια που τους δοθηκε απο τους συναδελφους τους τους Αμερικανους πανω στη δουλεια τους. Δεν ειχα ξανακοιταξει σε τηλεσκοπιο απο αστεροσκοπειο. Φανταζομαι πως ουτε κι ο Νταρρελ. Μας εκανε πολυ μεγαλη εντυπωση, αν και οχι οπως την περιμεναν οι φιλοι μας. Οι παρατηρησεις μας, που ηταν απλο'ι'κες κ' εκστατικες, φαινεται πως τους ξενισαν. Ασφαλως οι αντιδρασεις μας, στα θαυματα που μας ξεσκεπασαν, δεν ηταν οι σωστες. Δεν θα ξεχασω ποτε την εκπληξη τους οταν ο Νταρρελ, που εβλεπε τις Πλειαδες, φωναξε ξαφνικα : " Ρ ο δ ο σ τ α υ ρ ο ς ". Τι ηθελε να πη μ' αυτο? " τον ρωτησα. Ανεβηκα κι εγω να δω μονος μου. Δεν ξερω αν μπορω να περιγραψω τι ενοιωσα μπρος σ' αυτο το θεαμα ενος θρυμματισμενου κοσμου απο αστρα. Η εικονα που θαχω παντοτε ειναι αυτη της Σαρτρ, εναν λαμπερο ροδακα, θρυμματισμενο απο χειροβομβιδα. Δινω σ' αυτη την εικονα διπλο η τριδιπλο νοημα - μιας φρικτης ομορφιας ακαταλυτης ενος κοσμικου βιασμου, ενος ερειπωμενου κοσμου κρεμασμενου στον ουρανο σαν μοιραιο προμηνυμα με τον αιωνιο χαρακτηρα της ομορφιας, εστω και κατεστραμμενης και βεβηλωμενης αιωνια. " Οπως στα ψηλα ετσι κ' εδω κατω ", λεει το ρητο του Ερμη του Τρισμεγιστου. Σαν δης τις Πλειαδες μεσα απο ενα δυνατο τηλεσκοπιο, θα νοιωσης την υπεροχη και φοβερη αληθεια αυτων των λογων. Στα πιο ψηλα του πεταμετα, προ παντων τα μουσικα και τ' αρχιτεκτονικα, γιατι αυτα τα δυο ειναι ενα, ο ανθρωπος δινει την ψευδαισθηση πως συναγωνιζεται την ταξη, το μεγαλειο και τη λαμπραδα του ουρανου στους παροξυσμους του της κατστροφης, το κακο και η ερημωση που σκορπα ειναι ασυγκριτα οσο δεν εχουμε σκεφτη τη μεγαλη αναστατωση των αστρων, που την φερνουν οι ταραχες του νου αυτου του αγνωστου Μαγου. Οι φιλοι μας εχουν μεσανυχτα απο τετοιες σκεψεις, μιλησαν για το βαρος, τις αποστασεις, κλπ. Ειχαν ξεμακρυνει απο τη συνηθισμενη δραστηριοτητα των συνανθρωπων τους, αλλα μ' αλλο τροπο απο τον δικο μας. Γι' αυτους η ομορφια ειναι τυχαια, για μας ειναι το παν.
[...].
(απο : " Ο κολοσσος του Μαρουσιου ", μερος 2ο, σελ. 96-97, μτφ.
ΑΝΔΡΕΑ ΚΑΡΑΝΤΩΝΗ, εκδ. "ΠΛΕΙΑΣ", αθηνα - 1974)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου