Τ' απογευμα της Κυριακης...
Τ' απογευμα της Κυριακης
ανοιγω το ραδιοφωνο,
σηκωνω το καπακι της σιωπης...
Ποδοσφαιρο ! (Χρωματιστες φανελλες !) :
Εχουμε φτασει στο ενατο λεπτο
του πρωτου ημιχρονου...
Κατεβαζω το καπακι !...
(Ποσο μπορουμε αληθεια να κοιταζουμε
στην ψυχη μας μεσα ολομοναχοι?)
Απολαμβανω για λιγο
συντριπτικη γαληνη
και ξανανοιγω :
...Την τελευταια στιγμη τρεχει ο Κλαφτης
και κατορθωνει να βοηθησει την κατασταση
προσπαθει να προωθησει το παιγνιδι
μαρκαρεται ομως απ' τον Πονεμενο..-
κλεινω !
(Ησυχια με θεοκλειστα παραθυρα...
Ιδεωδης ηρεμια των δευτερολεπτων...)
Ανοιγω !
Την αρνηση πνιγω :
... Ενα πλαγιο αουτ υπερ της Ενωσεως !
Το εκτελει γρηγορα ο Κλουβας..-
αλλα ξανακλεινω, ζαλισμενος !
(Φοβερο καπακι !)
Πυκνοτερη σιωπη...
Αναβω ενα κερακι
και χαιρομαι την εξουσια μου...
( Ο θανατος εργαζεται και εδω και εκει...)
Ξανανοιγω :
Κοντρολαρει εξω απ' τη μεγαλη περιοχη...
(Ολο το γηπεδο σειεται με καταρρακτωδη βροχη !)
...Τη μπαλα εχει τωρα ο Γρηγοριδης
και ψαχνει ματαια να βρει συμπαιχτη του...
(Ετσι, στοχαζομαι, προβαλλει η ψυχη
στη ματαιοτητα λαμπει...)
Τωρα μπερδευτηκα πια μες στις φωνες
- ουρλιαζουν τα παντα :
Ο Πονεμενος σουταρει απο πολυ κοντα
ο Αρχειοφυλαξ αποκρουει...
Ν' ανοιξω το παραθυρο,
το παραθυρο, το παραθυρο !..
(Αυτη η ζωη !..
Αυτη η δυναμη !..
Ναχει στην ιδια δυνατοτητα
την ησυχια και το σαλο !..)
