ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ

Ταξιδι

Εσπαγα το κορμι σου σα ζαχαροκαλαμο,

σε καθε κομπο, σε καθε αρθρωση,

ρουφωντας απ' τις ρωγμες του το χυμο

που επιβεβαιωνε την υπαρξη μου.

Κ' εσυ διαρκως αναδυοσουν πιο ακερια

με σκεπαζες με την πολυβουη φυλλωσια σου

με την αρμυρη δροσια της θαλασσινης σου νυχτας

και με ταξιδευες ολο το δρομο απ' τ' αγριμι ως τον ανθρωπο.

Συλλαβες

Κι ο,τι μ' απομεινε απο το περασμα σου

σιγα-σιγα ο χρονος το λειαινει

σαν ενα βοτσαλο της ποταμιας...

Μοναχα πια για τ' ονομα σου ειμαι σιγουρος.

Κι ολο το λεω, το ξαναλεω μπροστα στη θαλασσα,

μηπως και καποια νυχτα,

οταν μας πνιγουνε τα συρματα κ' η πετρα,

το χρειαστω σα λεξη σωτηριας

κι ανακαλυψω αιφνιδια πως κι αυτο εχει σβησει...

Μονολογος

Ξεριζωνω τις λεξεις μια-μια

απ' το λαρυγγι μου...

Αν σταζουν αιμα

τυλιξ' τες στο μαντηλι σου

τυλιξ' τες με μπαμπακι -

η παλι πιασε τες με τη λαβιδα

και πες :

Ετσι τα λεει -

για εντυπωση...

Κανε επι τελους ο,τι θες.

Ομως δε φτανει πια η σιωπη,

δε φτανουν πια τα λογια...

Ξεριζωνω μια-μια σκετες λεξεις

και σου τις στελνω...

( Ο Τιτος Πατρικιος ειναι αποφοιτος - κλασσικης κατευθυνσης - του ετους 1946,

της Βαρβακειου Προτυπου Σχολης )

* * * * * * *

Δειτε κι... < Ε Δ Ω > ...