Μια ομορφη γυναικα στα Σοδομα
Ο θανατος πανω στο σωμα σου
ειναι μορφη συγχωρεσης.
Θαθελα να πεθανω
μεσα στην ηδονη μηλο μου,
γυναικα μου θλιμμενη.
Θαθελα να πεθανω
εξω απο τον κοσμο, σε θυελλα που σβηνει...
- Αυτη, που ειμαι ερωτευμενος, εχει δυ'ο προσωπα
το ενα εξω απο το συμπαν
το αλλο μεσα στα αρχαια Σοδομα
κι εγω αναμεσα τους
ψαχνω τ' αληθινο. -
Η σιωπη στα ματια σου με προσκαλει
στο μαχαιρι της μεθης
κι εγω στην αρχη της ζωης
ειδα τη σιωπη
ειδα το θανατο να πινει τον καφε του
και την αρρωστια γνωρισα μαζι και το λιμανι
και ομως... εισαι ομορφη.
Και τωρα εγω, απλωνομαι πανω στο σωμα σου
σαν το σιταρι
και σαν τους λογους του φευγιου και της παραμονης μου'
και ξερω πως η γη ειναι η μανα μου
και οτι σε λιγο πανω στο σωμα σου
ο ποθος μου θα σβησει
και ξερω πως αλλο ειναι η αγαπη
και αλλο εκεινο που μας σμιγει αποψε.
(απο : "Παλαιστινιακη ποιηση", εκδ. Γενικη Ενωση Παλαιστινιων Φοιτητων
Ελλαδας, αθηνα - 1987, μεταφραση απο το αραβικο πρωτοτυπο )
