Δηλωνεται κατηγορηματικα οτι, ολα τα δημοσιευομενα ποιηματα, αποσπασματα ποιηματων η, και στιχοι κ.λπ. λογοτεχνικα κειμενα ειναι απο εντυπες εκδοσεις ευρισκομενες στη κατοχη του διαχειριστη αυτου του ιστολογιου. Σε οποιαδηποτε αλλη περιπτωση, γινεται link κατ' ευθειαν στα ιστολογια στα οποια βρισκονται και οχι αναδημοσιευση τους, ακομη κι αν δεν υπαρχει σχετικο απαγορευτικο σημα.
Τρίτη 15 Μαρτίου 2011
ΚΑΤΑΚΟΠΟΣ
. . . . . . .
ΚΑΤΑΚΟΠΟΣ απο τις ουρανιες περιπετειες, επεσα τις
πρωινες ωρες να κοιμηθω.
Στο τζαμι, με κοιταζε η παλαια Σεληνη, φορωντας
την προσωπιδα του Ηλιου.
( του Οδυσσεα Ελυτη, απο το "Ημερολογιο ενος αθεατου Απριλιου" )
3 σχόλια:
Ανώνυμος
είπε...
Mέσα σ' ένα κιβώτιο ή μέσα σ' ένα έπιπλο από πολύτιμον έβενο θα βάλω και θα φυλάξω τα ενδύματα της ζωής μου. Tα ρούχα τα κυανά. Kαι έπειτα τα κόκκινα, τα πιο ωραία αυτά από όλα. Kαι κατόπιν τα κίτρινα. Kαι τελευταία πάλι τα κυανά, αλλά πολύ πιο ξέθωρα αυτά τα δεύτερα από τα πρώτα. Θα τα φυλάξω με ευλάβεια και με πολλή λύπη. Όταν θα φορώ μαύρα ρούχα, και θα κατοικώ μέσα σ' ένα μαύρο σπίτι, μέσα σε μια κάμαρη σκοτεινή, θα ανοίγω καμιά φορά το έπιπλο με χαρά, με πόθο, και με απελπισία. Θα βλέπω τα ρούχα και θα θυμούμαι την μεγάλη εορτή - που θα είναι τότε όλως διόλου τελειωμένη. Όλως διόλου τελειωμένη. Tα έπιπλα σκορπισμένα άτακτα μες στες αίθουσες. Πιάτα και ποτήρια σπασμένα κατά γης. Όλα τα κεριά καμένα ώς το τέλος. Όλο το κρασί πιωμένο. Όλοι οι καλεσμένοι φευγάτοι. Mερικοί κουρασμένοι θα κάθονται ολομόναχοι, σαν κ' εμένα, μέσα σε σπίτια σκοτεινά - άλλοι πιο κουρασμένοι θα πήγαν να κοιμηθούν.
Κ. Π. Καβάφης - από τα Kρυμμένα Ποιήματα 1877; - 1923, Ίκαρος 1993
Σ' ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΑΠΟ ΘΕΑΜΑ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑΝ ΝΑ ΚΙΝΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΤΩΡΙΝΑ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟΧΑΖΟΝΤΑΙ ΚΙ Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΘΥΜΑΤΑΙ ΣΩΣΤΑ ΤΙΣ ΜΟΡΦΕΣ ΠΟΥ ΑΝΑΣΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟ ΧΑΔΙ ΤΗΣ.
Σ' ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΑΠΟ ΘΕΑΜΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΑΠΟΚΤΑ Ο,ΤΙ ΣΤΕΡΗΘΗΚΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΣΙΩΠΗΛΑ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΚΤΙΡΙΟ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΜΕΡΕΣ ΓΕΜΑΤΕΣ ΠΕΙΝΑ ΚΑΙ ΦΩΣ.
Σ' ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΑΠΟ ΘΕΑΜΑ Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΜΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΧΑΙΡΕΤΑΙ ΣΩΣΤΑ ΜΕ ΚΑΘΕ ΥΠΕΡΒΟΛΗ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΜΟΥ.
******* ΜΠΟΡΕΙΣ;
Η ΑΥΓΗ ΒΑΖΕΙ ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΟ ΤΗΣ ΣΤΟ ΠΕΛΑΓΟΣ. ΚΑΝΩ ΔΙΠΛΗ ΒΑΡΔΙΑ ΑΠΟΨΕ ΑΠΟ ΑΝΑΓΚΗ ΟΧΙ ΤΟΥ ΚΑΡΑΒΙΟΥ - ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΑΝΑΓΚΗ.
ΠΕΣ ΜΟΥ, ΜΠΟΡΕΙΣ, ΓΙΓΑΝΤΟΚΑΡΔΕ ΦΙΛΕ ΝΑ ΖΩΓΡΑΦΙΣΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΠΡΥΜΝΗ ΠΟΥ ΚΟΥΝΑΕΙ;
ΤΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑ ΒΟΛΙΚΑ, ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΔΙΠΛΗ ΒΑΡΔΙΑ, ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ 1984, ΜΕ ΣΧΕΔΙΟ ΣΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ, ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ.
3 σχόλια:
Mέσα σ' ένα κιβώτιο ή μέσα σ' ένα έπιπλο από πολύτιμον έβενο θα βάλω και θα φυλάξω τα ενδύματα της ζωής μου.
Tα ρούχα τα κυανά. Kαι έπειτα τα κόκκινα, τα πιο ωραία αυτά από όλα. Kαι κατόπιν τα κίτρινα. Kαι τελευταία πάλι τα κυανά, αλλά πολύ πιο ξέθωρα αυτά τα δεύτερα από τα πρώτα.
Θα τα φυλάξω με ευλάβεια και με πολλή λύπη.
Όταν θα φορώ μαύρα ρούχα, και θα κατοικώ μέσα σ' ένα μαύρο σπίτι, μέσα σε μια κάμαρη σκοτεινή, θα ανοίγω καμιά φορά το έπιπλο με χαρά, με πόθο, και με απελπισία.
Θα βλέπω τα ρούχα και θα θυμούμαι την μεγάλη εορτή - που θα είναι τότε όλως διόλου τελειωμένη.
Όλως διόλου τελειωμένη. Tα έπιπλα σκορπισμένα άτακτα μες στες αίθουσες. Πιάτα και ποτήρια σπασμένα κατά γης. Όλα τα κεριά καμένα ώς το τέλος. Όλο το κρασί πιωμένο. Όλοι οι καλεσμένοι φευγάτοι. Mερικοί κουρασμένοι θα κάθονται ολομόναχοι, σαν κ' εμένα, μέσα σε σπίτια σκοτεινά - άλλοι πιο κουρασμένοι θα πήγαν να κοιμηθούν.
Κ. Π. Καβάφης - από τα Kρυμμένα Ποιήματα 1877; - 1923, Ίκαρος 1993
Σ' ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΑΠΟ ΘΕΑΜΑ
Σ' ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΑΠΟ ΘΕΑΜΑ
ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑΝ ΝΑ ΚΙΝΟΥΝΤΑΙ
ΤΑ ΤΩΡΙΝΑ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟΧΑΖΟΝΤΑΙ
ΚΙ Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΘΥΜΑΤΑΙ ΣΩΣΤΑ
ΤΙΣ ΜΟΡΦΕΣ ΠΟΥ ΑΝΑΣΑΙΝΟΥΝ
ΣΤΟ ΧΑΔΙ ΤΗΣ.
Σ' ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΑΠΟ ΘΕΑΜΑ
ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΑΠΟΚΤΑ
Ο,ΤΙ ΣΤΕΡΗΘΗΚΑ
ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΣΙΩΠΗΛΑ
ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΚΤΙΡΙΟ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ
ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΜΕΡΕΣ
ΓΕΜΑΤΕΣ ΠΕΙΝΑ ΚΑΙ ΦΩΣ.
Σ' ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΑΠΟ ΘΕΑΜΑ
Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΜΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΧΑΙΡΕΤΑΙ ΣΩΣΤΑ
ΜΕ ΚΑΘΕ ΥΠΕΡΒΟΛΗ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΜΟΥ.
*******
ΜΠΟΡΕΙΣ;
Η ΑΥΓΗ ΒΑΖΕΙ ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΟ ΤΗΣ ΣΤΟ ΠΕΛΑΓΟΣ.
ΚΑΝΩ ΔΙΠΛΗ ΒΑΡΔΙΑ ΑΠΟΨΕ
ΑΠΟ ΑΝΑΓΚΗ
ΟΧΙ ΤΟΥ ΚΑΡΑΒΙΟΥ
- ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΑΝΑΓΚΗ.
ΠΕΣ ΜΟΥ, ΜΠΟΡΕΙΣ, ΓΙΓΑΝΤΟΚΑΡΔΕ ΦΙΛΕ
ΝΑ ΖΩΓΡΑΦΙΣΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΠΡΥΜΝΗ
ΠΟΥ ΚΟΥΝΑΕΙ;
ΤΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑ ΒΟΛΙΚΑ, ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ
ΔΙΠΛΗ ΒΑΡΔΙΑ, ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ 1984, ΜΕ ΣΧΕΔΙΟ ΣΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ, ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ.
ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ, ΠΟΥ ΛΕΓΑΜΕ...
εξαιρετικό!!!
Δημοσίευση σχολίου