.......

- [... ] Με το ρυθμο που προχωρει η επιστημη, πλησιαζει η μερα οπου ο ενας απο τους αντιπαλους , κατοχος μυστικου που το κρατουσε στη διαθεση του, θα εχει το μεσο να εξαφανισει τον αλλο. Δε θα απομεινει ισως ιχνος του νικημενου απανω στη γη.

-[... ] Πολυτελεια, ευχαριστηση και ευημερια ειναι δα κοντα το ενα στο αλλο, δεν εχουν ομως αναμεσα τους τη σχεση που γενικα φανταζονται οι ανθρωποι. Τα κατατασσουν κατα μηκος μιας κλιμακας: απο την ευημερια θα περνουσαν στην πολυτελεια με ανιοντα ρυθμο' οταν θα ειχαμε εξασφαλισει την ευημερια, θα θελαμε να προσθεσωμε σ' αυτην, την τερψη' επειτα θα ερχοταν η αγαπη της πολυτελειας. Αλλα εχομε εδω μια ψυχολογια καθαρα νοησιαρχικη, που πιστευει οτι μπορει να αποτυπωσει τις ψυχικες μας καταστασεις επανω στα αντικειμενα των. Επειδη η πολυτελεια στοιχιζει πιο ακριβα απο την απλη διασκεδαση, και η τερψη απο την ευημερια, φανταζονται προοδευτικη αυξηση δεν ξερω ποιας αντιστοιχης σ' αυτα επιθυμιας. Η αληθεια ειναι οτι τις περισσοτερες φορες μονο απο αγαπη της πολυτελειας επιθυμουν την ευημερια, γιατι η ευημερια που δεν την εχουν εμφανιζεται σαν πολυτελεια, και θελουν να μιμηθουν, να φτασουν εκεινους που ειναι σε θεση να την εχουν. [... ].

( του ΑΝΡΙ ΜΠΕΡΞΟΝ, " Οι Δυο Πηγες της Ηθικης και της Θρησκειας ", μτφ. Β.Ν. ΤΑΤΑΚΗ, κεφ. τεταρτο, σελ. 261 & 274-275, εκδ. " εκδοτικος οικος Γ. Πααδημητριου, αθηνα 1951-εκδοση Α' )