Ενα αλλο προβλημα που βασανιζει σημερα τους νεους, κυριως, καλλιτεχνες, απορροια της τεχνολογικης και παραγωγικης εξελιξης, ειναι η γενικη απαθεια, και, η ακινησια κι ο ευδαιμονισμος του πληθους. Αυτο εχει αρνητικη επιδραση στην εμπνευση των νεων καλλιτεχνων, με αποτελεσμα την πτωση της καλλιτεχνικης δημιουργιας και ποιοτητας η, και την αρνηση της ιδιας της τεχνης και της λειτουργιας της. Με αποτελεσμα, πολλες φορες να ενσωματωνονται, ειτε συνειδητα ειτε ασυνειδητα, στις νεες κοινωνικες νορμες και, τελικα ν' αφομοιωνονται απο το πληθος, μη μπορωντας να βρουν αλλο τροπο επιβιωσης. Τους δε παλαιοτερους, τους "αναγκαζει" σε απομονωση και σιωπη.
**********************************
" Την ελευθερια του ο καλλιτεχνης τη βεβαιωνει σε καποιους δικους του τροπους εκφρασης που κανουν μοναδικο και ανεπαναληπτο καθε εργο τεχνης' ομως το εργο τεχνης στη πολυπλοκοτητα του ( και συχνα χωρις μια καθαρα συνειδητη θεληση του καλλιτεχνη ), γινεται θεμελειακα εκφραση της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΕΝΕΡΓΩΝ ΟΜΑΔΩΝ της εποχης του. "
( του - επισης, καθηγητη μου της Κλασσικης Τεχνης,
στη Φιλοσοφικη της Ρωμης - RANUCCIO BIANCHI BANDINELLI,
απο το βιβλιο του " STORICITA DELL' ARTE CLASSICA,
απ' το προλογο του στη 2η εκδοση, σελ. XXIV, εκδ, Electa Editrice,
Firenze 1950- ο τονισμος στο κειμενο ειναι του συγγραφεα )
**********************************
σημ. η μεταφραση του κειμενου και το "προλογισμα" δικα μου.
Ο καθηγητης ειναι γνωστος στο ελληνικο κοινο απο δυο (αν καλα θυμαμαι)
διαλεξεις του στην Αθηνα απο τις αρχες ως τα μεσα της δεκαετιας του '60.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου