" Ειταν λαχταρα για ταξιδι και τιποτ' αλλο. Και πραγματικα η επιθυμια τουτη τον εκυριεψε σαν παροξυσμος και σε τετοιον παθολογικο βαθμο, που εφτανε ισαμε την αλλοφροσυνη. Η λαχταρα του ειταν τοσο φανερη κι αχαλινωτη, που η φαντασια του ερεθισμενη ακομα απο την πρωινη δουλεια, εφτιαξε ενα οραμα μ' ολα τα θαυματα του πλανητη: Εβλεπε ενα τροπικο τοπιο γιοματο βαλτους, με καταχνιασμενο ουρανο, υγρο, με θεριεμενη βλαστηση κι απεραντο, εναν αγριο πρωτογονικο τοπο ολογυρα ζωσμενο απο νησια, οπου πληθος ποταμια απλωνανε τα πλοκαμια τους παρασερνοντας πετρες και λασπη. Εβλεπε... Εβλεπε... [...] "
" Ενα αξιολογο εργο τεχνης, για να μπορεσει να ασκησει μια πλατεια και βαθειαν επιδραση, εχει αναγκη απο την υπαρξη μιας μυστικης συγγενειας η ακομα μιας συνταυτισης, αναμεσα στην προσωπικη μοιρα του δημιουργου του και ολακερης της συγχρονης του γενηας. Οι συγχρονοι του καλλιτεχνη δεν ξερουν για ποιο λογο χαριζουν τη δοξα σ' ενα εργο τεχνης. Αγνοωντας τον πραγματικο λογο, νομιζουν πως ειναι γιατι ανακαλυπτουν σ' αυτο εκατονταδες προτερηματα, για να υπογραμμισουν ετσι και τη δικη τους συμμετοχη. Ο πραγματικος ομως λογος της επιδοκιμασιας τους ειναι κατι το ασταθμητο: Ειναι η συμπαθεια *. Ο Ασσενμπαχ σε καποιο εργο του το ειπε καθαρα: Σχεδον καθε μεγαλο που υπαρχει, το χρωστα σ' ενα "παρα τουτο", σε μια προκληση εναντια στα βασανα και τις εγνοιες, τη φτωχεια, την εγκαταλειψη, τη σωματικη αδυναμια, τα ελαττωματα, τα παθη, τις χιλιαδες τα εμποδια."
( του ΤΟΜΑΣ ΜΑΝ, απο το " ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΗ ΒΕΝΕΤΙΑ ", μτφ. Μαρια Κωνσταντινιδη, εκδ. " ΔΙΦΡΟΣ ", αθηνα 1956 )
* σημ. του blogger: συμπαθεια < συν+παθος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου