Στη ζωη μου, εχουν παιξει ενα παραξενο παιχνιδι οι συμπτωσεις. Αρκετες φορες, συγκυρια συμπτωσεων! Ειναι για μενα ενα αλυτο προβλημα! Εχω καποια αποψη αλλα, δεν με πειθει απολυτα.
Στις 27 Ιανουαριου, αργα τη νυχτα και λιγο πριν το χαραμα, μην εχοντας υπνο, πραγμα συνηθες για μενα, δεν ξερω πως, μου ηρθε να αναρτησω το φιλμ "Χιροσιμα Αγαπη μου" του Αλαιν Ρενε! Το ειχα δει στον κινηματογραφο Αστυ, μαζι μ' ενα φιλο μου και συμμαθητη μου, σημερα καθηγητη Παν/μιου, κανοντας, οι δυο μας, σκασιαρχειο, στη τελευταια ταξη του Γυμνασιου!
Στις 29 Ιανουαριου, την ιδια περιπου ωρα, εκανα μια αλλη αναρτηση, με θεμα την Ιαπωνικη Τεχνη. Την αναρτηση αφιερωσα σε μια γιαπωνεζα που με ειχαν συνδεσει μαζι της δεσμοι φιλιας και κοινωνικο-πολιτικων αγωνων, κατα τη διαρκεια της φοιτησης μου στη Ρωμη. Εκεινη φοιτητρια, τοτε, της δημοσιογραφιας που, για να αυξησει λιγο τα χρηματα που της εστελναν οι γονεις της, ταυτοχρονα, εστελνε και μικροανταποκρισεις σε μια μικρη, αριστερης αποκλισης, εφημεριδα στο Τοκυο, απ' οπου καταγοταν. Ηταν, οπως κι εγω, οικοτροφος στη Φοιτητικη Εστια της Ρωμης.
Πριν μερικες ημερες εγινε στην Ιαπωνια, ενας απο τους τρομεροτερους σεισμους, στην ιστορια του Πλανητη!
Πριν δυο μερες, στις 12 του μηνα, την ιδια, περιπου, ωρα η ισως λιγο νωριτερα, παλι εκανα μια αναρτηση μ' ενα γιαπωνεζικο χα'ι'κου, ενα στιχο του Δ. Σολωμου κι ενα διστιχο του Κ. Παλαμα!
Νωρις το πρωι, μου τηλεφωνει ενας φιλος, ξεροντας οτι, πολυ σπανια ανοιγω τη τηλεοραση και, με πληροφορει οτι σ' ενα πυρηνικο αντιδραστηρα, στην Ιαπωνια, εγινε εκρηξη! Χθες σημειωθηκε αλλη εκρηξη σε αλλο αντιδραστηρα, του ιδιου συγκροτηματος. Σημερα νεα εκρηξη, σε τριτο αντιδραστηρα!
Εχω μεινει εκπληκτος, αναυδος! Αισθανομαι μια απεραντη συντριβη!
Διερωτωμαι ποσο, αραγε, ανεγκεφαλοι η μηπως εγκληματιες;
ειναι αυτοι οι οποιοι ηγουνται των λαων και κυβερνουν, σημερα, αυτο το κοσμο. Γιατι, ποια αλλη εξηγηση μπορει να υπαρχει, οταν, σε μια χωρα που εχει δοκιμασει στη πλατη της, την καταστροφη της Χιροσιμα και του Ναγκασακι, που ολοι γνωριζουν οτι, ειναι μια απο τις πλεον ηφαιστειογενεις χωρες του πλανητη, υπαρχουν πανω απο δεκα πυρηνικοι αντιδραστηρες!
************
... ειμαι αυτος που επεζησε, φιλε Οππενχα'ι'μερ!
Τα χερια μου και τα ποδια μου ταχω ξεθαψει
απ' τη Χιροσιμα.
Τα χειλη μου γινηκαν σκονη και πεσανε.
Μονο το στομα μου εμεινε ν' ανοιγοκλεινει.
Το ασπρο μου σαν ασβεστωμενο προσωπο.
δε μπορει πια να κλαψει, να γελασει, ναχει
ενα ονομα...
"Στον Ρομπερτ Οππενχα'ι'μερ"
ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ
************
IL MIO GRIDO
PER TE CARA zARi!
SPERO CHE MI "ASCOLTI"!
TI BACIO!
4 σχόλια:
συγκλονιστική τούτη η ανάρτησή σου! και η διήγησή σου μοναδική, δυστυχώς όπως επισημαίνεις οι ηγέτες αυτού του κόσμου δεν αναρωτιούνται ούτε καν σκέφτονται θα έλεγα!!! έχουν ξεχάσει τι θα πει σκέφτομαι, φροντίζω, αγαπώ τον κόσμο και τους ανθρώπους του. Κι εμείς? έρμαια κάποιων ανάρμοστων αργηγών να κοιτάζουμε θεατές την καταστροφή της ύπαρξής μας και των επόμενων γενιών και...
βαθιά θλίψη με κυριεύει απ' όλα αυτά κι ακόμη μεγαλύτερη γίνεται η θλίψη μου σαν νιώθω ανήμπορη να κάνω κάτι γι' αυτό
ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΜΕΡΑ!
ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ, ΜΕ ΗΛΙΟ ΞΗΜΕΡΩΣΕ!
Ο ΦΙΛΟΣ ΚΑΙ ΣΥΜΜΑΘΗΤΗΣ ΣΤΟΝ ΟΠΟΙΟ, ΕΠΙΣΗΣ, ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑΤΡΟΣ. ΚΑΙ ΠΟΙΗΤΗΣ! ΠΑΛΕΥΕΙ 10 ΧΡΟΝΙΑ, ΤΩΡΑ, ΜΕ ΤΟ ΘΕΡΙΟ ΤΟΥ ΤΣΕΡΝΟΜΠΙΛ.
ΠΕΡΣΙ, Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΑΠΟ ΜΕΓΑΛΗ ΤΥΧΗ, ΔΕΝ ΕΠΕΣΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΘΕΡΙΟΥ. ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ ΤΟΥ, ΟΜΩΣ, ΤΗΣ ΤΟ ΑΦΗΣΕ.
ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΑ, ΜΟΥ ΕΙΠΕ:
ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙ! (Ο ΙΔΙΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΙΔΙΑ). ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ, ΕΙΜΑΙ ΚΟΝΤΑ ΤΗΣ, ΟΠΩΣ ΚΙ ΕΣΥ.
ΚΑΙ ΠΑΡ' ΟΛΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ, ΠΛΕΟΝ, ΝΑ ΕΓΧΕΙΡΙΖΕΙ - ΕΞ' ΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΑΡΡΩΣΤΙΑΣ ΤΟΥ - ΠΑΡΕΣΤΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΘΗΚΕ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ ΕΠΙ 4 ΟΛΟΚΛΗΡΕΣ ΩΡΕΣ!
ΚΑΛΗ ΜΟΥ, ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΜΑΦΙΑ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΚΥΒΕΡΝΑ, ΣΗΜΕΡΑ, ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.
ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΠΕΙΡΑ ΠΟΥ ΑΠΕΚΤΗΣΑ, ΠΑΛΕΥΟΝΤΑΣ ΕΠΙ 25 ΧΡΟΝΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ, ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΗ ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ΑΝΦΙΒΟΛΙΑ ΓΙ' ΑΥΤΟ.
ΝΑ 'ΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ!
Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
κι εγώ, πώς να μιλήσω στα δυο μικρά μου αγόρια για όλα αυτά? με κοιτάζουν με κείνα τα πελώρια αθώα μάτια, από μένα περιμένουν την ελπίδα κι εγώ τα παίρνω μαζί μου, στον πλανήτη της μουσικής και τα ταξιδεύω, τους γράφω παραμύθια για να τα τροφοδοτώ με όνειρα μα υπάρχουν και στιγμές που σκοτεινιάζει η ψυχή μου τόσο! κι αυτά το καταλαβαίνουν αμέσως κι έρχονται και μ' αγκαλιάζουν με τα μικρά τους χεράκια και τότε τους διαβάζω ξανά το μικρό πρίγκηπα και τους λέω να μη χάσουν ποτέ τα όνειρά τους. Είναι όμως αυτό το σκοτάδι στην άκρη του τούνελ που με θλίβει και με αποσυγκεντρώνει, τότε μιλάω ατέλειωτα στον εαυτό μου, "πρέπει να έχεις δύναμη για να μπορείς να δώσεις δύναμη" λέω και το ξαναλέω πολλές φορές για να το πιστέψω. Δύσκολες εποχές για όνειρα κι ακόμη πιο δύσκολες για παιδιά που θέλουν και μπορούν ....
συγγνώμη γι' αυτό μου το ξέσπασμα
I STAND BY YOU.
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ, ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΜΑΣ.
Δημοσίευση σχολίου